23 maart 2017
|
Door:
Cecile en Nico
Aantal keer bekeken
368
Aantal reacties
Givet,
Frankrijk
a
A
Meer Maas
Ook vanmorgen komt Pere Bruno, echt een lieve man, even langs na het ontbijt. Hij heeft de stempel al bij zich om in onze Credential bij te stempelen. Een hele mooie deze keer. We kletsen nog over de aanslag in Londen, precies één jaar na de aanslag in Brussel. Onbegrijpelijk wat er gebeurt. Zeker vanuit de rustige wereld van de Abdij.
Pere Bruno zegt, als we vragen wat de overnachtingskosten zijn, dat hij geen pistool op ons hoofd zal zetten als we niets geven, maar dat we een donatie bij het Maria beeldje kunnen leggen. Natuurlijk doen we dat.
Als we weer op pad zijn is het echt genieten. Deze kant van de Maas is het bezoeken zeker waard. We lopen door bosachtige omgevingen, afgewisseld met weilanden waar we alleen ganzen tegenkomen. En niet te vergeten zo'n 40 senioren van een plaatselijke wandelvereniging. Natuurlijk ontkomen we er niet aan om te blijven staan praten als ze onze schelpen zien hangen aan de rugzak. Enkelen hebben (een deel van) de route naar Santiago de Compostela ook gelopen en wensen ons bon courage. We hebben een leuke uitdaging om op een wel heel smal paadje tussen de Maas en een overhangende rots te gaan. Sommigen doen het kruipende met de rugzak voor zich uit schuivend. Het alternatief is 1 uur omlopen. Bij Waulsort is het even voorbij met de rust. Een kolonie roeken heeft daar een vaste verblifplaats bij het stuw en ze hebben allen tegelijk het hoogste woord. Halverwege de route komen we bij de voormalige kerk van Hastiere. In deze Romaanse Jacobskerk staan de oudste priesterkoorbanken, zittekes genaamd, van België. In de rugleuningen staan gebeeldhouwde afbeeldingen en de Jacobsschelp is er natuurlijk één van.
Niet alles is even mooi. We zien ook veel vergane glorie. Leegstaande grote hotels en oude gebouwen waar zo het lijkt niet meer naar omgekeken wordt.
In het hotel aangekomen weet de receptionist wat pelgrims willen, hij hoeft niks te weten en stuurt ons met de lift naar boven. We zijn direct in bad gegaan want zo'n Spartaanse nacht in een Abdij gaat je niet in de koude kleren zitten.