Even naar het ziekenhuis
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
19 April 2017 | Frankrijk, Issoudun
Een heerlijke nacht achter de rug. Doet wonderen! Maud, gefeliciteerd met je 23ste verjaardag meisje! Met een goede route-tip van de gastvrouw kunnen we een saaie grote weg omzeilen. In het dorpje St. Georges-sur-Arnon, zien we als we verder lopen na de eerste pauze, een grote draak als standbeeld en beseffen dan ineens dat Georges dus Joris is. (nee Jesse, geen Jesse) Vandaar dat standbeeld. Het verhaal van Joris en de draak kennen we eigenlijk niet, maar na Googlen lezen we erover en blijkt het iets te zijn met de overwinning op het kwaad. Altijd goed natuurlijk.
We zijn bijtijds in Issoudan omdat we vandaag rustig aan willen doen en onszelf willen sparen voor morgen. Dan staat er namelijk een niet te aan ontkomen lange dag op het progamma.
Hier in Issoudan weer twee leuke ontmoetingen. De eerste op het stadsplein met mooie bomen, waar we op een terrasje de tijd doorbrengen. Een amerikaans dametje van 77 (Brooke) komt vanuit het cafe naar buiten en wil wel bij ons aanschuiven als ze maar in de zon kan zitten en uit de wind. Ze is half zo groot als Nico en is met haar derde Camino bezig! "Het mooiste zijn de ontmoetingen en de bijzondere gesprekken met de mensen", zegt ze en dat is ook zo. Ze heeft 5 kinderen en 13 kleinkinderen en ze vindt dat zij te veel op de mobile zitten. Ze heeft buttons met anti-Trump op haar petje en rugzak (van 7 kilo, hoe doet ze dat???) hetgeen natuurlijk weer aanleiding is voor een gesprek. We eten en logeren in hetzelfde hotel, voorheen klooster, en spreken af om om 19.00u samen te dineren.
De tweede ontmoeting is met een van orgine Algerijnse kunstenaar die ons aanspreekt als wij foto's aan het maken zijn in een mooi park, bij een brug. Hij weet een veel mooiere lokatie en geeft helemaal een beschrijving van de route daarnaartoe. Het lijkt ons ook mooi, maar te ver en uiteindelijk zijn we er ook niet geweest, maar we hebben van Lakhdar een lesje geschiedenis geleerd over de relaties van Nederland en Algerije. Prachtig. Wisten wij dat Jan Pijnacker? een nederlandse ambassadeur was, in 18 honderd en...zoveel, die heel anders dan andere landen netjes kwam vragen of Nederland bij Algerije "binnen" mocht komen, enzovoorts, enzovoorts. Wisten wij dat New York niet eigenlijk New Amsterdam moest heten, maar New Arnhem? Dat gaan we nog nazoeken. Het was in ieder geval een ontzettende hartelijke man die op het laatst afscheid nam met de woorden: Humanity is de way.
Op onze toeristische sightseeing door het gezellige plaatsje komen we bij een museum, gevestigd in een oud ziekenhuis uit de 16de eeuw en natuurlijk wil Cécile daar naar binnen. Archeologisch vondsten en moderne kunst zijn er samen gebracht en te zien in de verder lege slaapzalen. Mooi, maar daar komen we niet voor. Gelukkig zijn er nog een stuk of 6 ruimten te bezichtigingen, ingericht met oude materialen die meer dan 3 eeuwen terug werden gebruikt in het ziekenhuis en in een oude apotheek.
Brooke staat voor de eetzaal al op ons te wachten en ze is een en al enthousiasme. Ze vertelt waar ze onder andere zo van geniet op haar Camino's: de natuur in bloei, een lekkere douche na de inspanning, een wijntje op een terrasje en van "de tijd hebben". We kunnen haar heel goed volgen. Ze wordt helemaal super blij als ze hoort dat wij bij Jean Paul en Marievonne in Maisongarde hebben gelogeerd. Daar is zij, zo blijkt, 3 dagen voor ons geweest, heeft het daar ook zo geweldig gevonden en ze vindt het leuk om die belevenis eens te kunnen delen met iemand die hen ook heeft ontmoet. Fijn is dat we van deze ervaren wandelaarsters enkele tips krijgen waar we vooral straks in Spanje wat aan kunnen hebben.
"Regel in St. Jean Pied de Port een week van te voren een slaapplek want het is er druk. Het is het vertrekpunt van veel Caminogangers, ook van veel amerikanen, en is ook erg toeristisch. Veel mensen weten nog niet hoe het hoort, en zijn erg rumoerig." Goede tips: dat belooft wat.
Omdat we morgen voor 8 uur weg zijn en zij niet weet hoe haar dag er dan uit zal zien, dat weet ze namelijk nooit, nemen we met dikke zoenen afscheid. Wat een bijzondere vrouw.
Even blog je schrijven en slapen! Welterusten.
We zijn bijtijds in Issoudan omdat we vandaag rustig aan willen doen en onszelf willen sparen voor morgen. Dan staat er namelijk een niet te aan ontkomen lange dag op het progamma.
Hier in Issoudan weer twee leuke ontmoetingen. De eerste op het stadsplein met mooie bomen, waar we op een terrasje de tijd doorbrengen. Een amerikaans dametje van 77 (Brooke) komt vanuit het cafe naar buiten en wil wel bij ons aanschuiven als ze maar in de zon kan zitten en uit de wind. Ze is half zo groot als Nico en is met haar derde Camino bezig! "Het mooiste zijn de ontmoetingen en de bijzondere gesprekken met de mensen", zegt ze en dat is ook zo. Ze heeft 5 kinderen en 13 kleinkinderen en ze vindt dat zij te veel op de mobile zitten. Ze heeft buttons met anti-Trump op haar petje en rugzak (van 7 kilo, hoe doet ze dat???) hetgeen natuurlijk weer aanleiding is voor een gesprek. We eten en logeren in hetzelfde hotel, voorheen klooster, en spreken af om om 19.00u samen te dineren.
De tweede ontmoeting is met een van orgine Algerijnse kunstenaar die ons aanspreekt als wij foto's aan het maken zijn in een mooi park, bij een brug. Hij weet een veel mooiere lokatie en geeft helemaal een beschrijving van de route daarnaartoe. Het lijkt ons ook mooi, maar te ver en uiteindelijk zijn we er ook niet geweest, maar we hebben van Lakhdar een lesje geschiedenis geleerd over de relaties van Nederland en Algerije. Prachtig. Wisten wij dat Jan Pijnacker? een nederlandse ambassadeur was, in 18 honderd en...zoveel, die heel anders dan andere landen netjes kwam vragen of Nederland bij Algerije "binnen" mocht komen, enzovoorts, enzovoorts. Wisten wij dat New York niet eigenlijk New Amsterdam moest heten, maar New Arnhem? Dat gaan we nog nazoeken. Het was in ieder geval een ontzettende hartelijke man die op het laatst afscheid nam met de woorden: Humanity is de way.
Op onze toeristische sightseeing door het gezellige plaatsje komen we bij een museum, gevestigd in een oud ziekenhuis uit de 16de eeuw en natuurlijk wil Cécile daar naar binnen. Archeologisch vondsten en moderne kunst zijn er samen gebracht en te zien in de verder lege slaapzalen. Mooi, maar daar komen we niet voor. Gelukkig zijn er nog een stuk of 6 ruimten te bezichtigingen, ingericht met oude materialen die meer dan 3 eeuwen terug werden gebruikt in het ziekenhuis en in een oude apotheek.
Brooke staat voor de eetzaal al op ons te wachten en ze is een en al enthousiasme. Ze vertelt waar ze onder andere zo van geniet op haar Camino's: de natuur in bloei, een lekkere douche na de inspanning, een wijntje op een terrasje en van "de tijd hebben". We kunnen haar heel goed volgen. Ze wordt helemaal super blij als ze hoort dat wij bij Jean Paul en Marievonne in Maisongarde hebben gelogeerd. Daar is zij, zo blijkt, 3 dagen voor ons geweest, heeft het daar ook zo geweldig gevonden en ze vindt het leuk om die belevenis eens te kunnen delen met iemand die hen ook heeft ontmoet. Fijn is dat we van deze ervaren wandelaarsters enkele tips krijgen waar we vooral straks in Spanje wat aan kunnen hebben.
"Regel in St. Jean Pied de Port een week van te voren een slaapplek want het is er druk. Het is het vertrekpunt van veel Caminogangers, ook van veel amerikanen, en is ook erg toeristisch. Veel mensen weten nog niet hoe het hoort, en zijn erg rumoerig." Goede tips: dat belooft wat.
Omdat we morgen voor 8 uur weg zijn en zij niet weet hoe haar dag er dan uit zal zien, dat weet ze namelijk nooit, nemen we met dikke zoenen afscheid. Wat een bijzondere vrouw.
Even blog je schrijven en slapen! Welterusten.
-
20 April 2017 - 11:43
Ria Van Jan:
Mooi verhaal en wat een diepgang komt er bij zoveel vreemde onbekende mensen! Na zo'n ontmoeting zijn ze opeens niet vreemd meer maar wil ieder meer horen over hun "levenspad".
Jullie lieten mij wel schrikken met de kop "even naar het ziekenhuis". Maar bij het lezen van het verhaal was het pure nieuwsgierigheid van Cecile. Gelukkig maar en houden zo! Geniet verder pelgrims en lieve groet vanuit Winssen. -
20 April 2017 - 13:49
Jose :
Wat een weer bijzondere blog, een klein geschiedenislesje, lijkt het wel, leuk! Jullie ontmoeten bijzondere mensen en hoe fijn is het om daar jullie ervaring mee te kunnen delen. Jullie doen het keigoed!! Voor vandaag veel succes op deze lange wandeldag, geniet van alles wat je meemaakt. lieve groet van de Hurkjes xx -
20 April 2017 - 23:31
Nolly:
Gelukkig nu weer tijd gehad om 'bij te lezen' na een aantal drukke dagen en avonden.
Ik krijg steeds vaker het gevoel dit ook te willen beleven maar dan zal ik alleen moeten want mijn Wimke is niet zo'n loper!! Heerlijk al die verhalen, natuurlijk moeten jullie er iedere dag voor werken om de nodige km af te leggen maar wat er allemaal tegenover staat is zó waardevol!! Al die mooie mensen die jullie ontmoeten, al die prachtige levensverhalen en al die energie die je ervan krijgt, dan word je toch bijna gedragen tijdens het wandelen!
En jullie gaan goed zeg hoewel ik ook even schrok bij het woordje 'ziekenhuis'!
Bij een dipje hebben jullie lieve woordjes van thuis, dat is ook een groot goed om door te gaan. Denk maar zo: bijna op de helft!!! Toppie jullie twee toppers!!!!!!!!
Liefs van mij, ben in gedachte veel bij jullie! Xxx
-
21 April 2017 - 15:23
Ria Becker :
Hallo pelgrims uit het land van Maas en Waal.
Pasen 2017 zullen jullie altijd als bijzonder met je meedragen.
Wat een bijzondere ontmoetingen, wat een bijzondere paden om te lopen die naar Spanje leiden.
Back to basis and nature, ondanks alle lichamelijke inspanningen voel je je steeds meer zen..
Heerlijk lijkt ook mij dat, zo veel verschillende mensen ontmoeten, in zoveel pittoreske plaatsjes vertoeven.
Ga zo door, gaat helemaal goed komen. Tot nog toe neemt niemand deze prachtige ervaringen van jullie af.
We volgen jullie, veel liefs vanuit Beuningen Ria en Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
