Tandpasta?

We worden aan het eind van een lange dag hartelijk ontvangen, in het Fries, door Tjaling. Hij en zijn zwager Pieter zijn ook pelgrims en de gastvrouw Marie-Claude en gastheer Jacques zijn even boodschappen aan het doen. Pieter is net zoals wij vanuit Maastricht vertrokken en Tjaling is door een voetblessure pas drie dagen geleden, in Bourges, aangehaakt. Jacques zelf en zijn vrouw hebben de Camino vanaf 2003 al 7x gelopen vanuit allerlei kanten en zijn zeer begaan met ons vier. Ze vinden het geweldig dat wij uit verschillende delen van Nederland komen, toevallig dezelfde startplaats hebben en elkaar nu uitgerekend bij hen omtmoeten. Jaques is sowieso zeer enthousiast en doet veel vrijwilligerswerk. Ze leren ons tijdens het avondeten het lied van de pelgrims, de Ultreia, en we krijgen er een kaartje van met de tekst. In het Frans natuurlijk: daar gaan we de aankomende dagen op oefenen om het te kunnen.
Vandaag zou de 96ste verjaardag zijn van de moeder van Cécile. Dat blijft natuurlijk altijd een memorabele dag. Onderweg hebben we het over onze moeders en wat een bijzondere en lieve moeders we hebben gehad. Allebei een groot gezin en beiden hebben ze alles voor hun kinderen gedaan en zichzelf als stille kracht op de achtergrond geplaatst. Met zo'n groot gezin leer je wel te relativeren en belangrijke van onbelangrijke zaken te onderscheiden.
Nico gaat zijn tanden poetsen met de nieuwe tube die we gisteren hebben gekocht. Dat is een wel heel vreemd smaakje en bij het nader bestuderen van de tube blijkt het een tube kleefpasta te zijn om een kunstgebit mee vast te zetten. Haha.