Even rustig aan
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
02 Mei 2017 | Frankrijk, Sorges
We zeggen Theo na het gezamenlijk ontbijt weer gedag. Gisteravond hebben we trouwens de 4-daagse van Nijmegen nog bij hem onder de aandacht gebracht. Dit festijn was geheel onbekend bij hem en dat kan natuurlijk niet. Theo loopt de Camino op zijn eigen manier, hij mijdt de bosweggetjes met modderige grond en nat hoog gras. Met zijn lage schoenen zouden zijn sokken snel nat zijn en dat ziet hij niet zo zitten. Hij bepaalt elke dag zijn route met een gedetailleerde kaart en zoekt daarop de verharde D-wegen die naar hetzelfde eindpunt gaan. Meestal is dat iets korter. Soms, zoals gisteren, wat langer. Er bestaat geen vaste verplichte route naar Compostela, iedereen bepaalt zijn eigen 'chemin' (weg). Wij volgen de route van 'voie de Vézelay' die met de schelp wordt aangegeven en we lopen liever iets om in de natuur dan dat we langs voorbij razende auto's lopen.
Vandaag worden we bijgehaald door een klein Frans vrouwtje. Nicole loopt 2 dagen, vandaag en morgen, en ze begint direct te ratelen alsof we perfect alles begrijpen. Of we Dimitrie uit Allemagne kennen, want die heeft ze de afgelopen jaren verschillende keren getroffen op de route. Nee, Dimitrie kennen we niet. De politiek blijft natuurlijk niet onbesproken. Aanstaande zondag dient Frankrijk uit de twee overgebleven kandidaten de nieuwe president te kiezen. Ratel, Ratel. Ze loopt een uurtje met ons mee maar Nicole loopt eigenlijk te snel voor ons, zeker vandaag, en ze gaat alleen verder terwijl wij een rustplaats zoeken.
We hebben besloten er een langzaam-aan dag van te maken. De route is niet lang, we hebben tijd genoeg, en Cécile heeft wat last van haar rechter scheenbeen. Waarschijnlijk ontstaan door de natte, koude broek van de regen de afgelopen twee dagen, in combinatie met een te hoog tempo om op de bestemming te komen.
Donkere wolken dreigen hun inhoud op ons uit te storten en we zijn blij dat we net 2 minuten in een dorpje met een restaurant zijn als de inhoud van de wolk naar beneden komt. Daar houdt de blijdschap dan direct ook mee op. De eigenaar trekt bij onze binnenkomst een zuur gezicht, zo van, daar heb je weer van die stinkende pelgrims in mijn mooie restaurant. Ja, we willen wat eten. Mhm, zet daar je spullen maar neer en ga hier maar zitten. Als Cécile, de veters van haar schoen losmaakt, gaat hij bijna over de rooie. Absolutement not. Aanhouden die schoenen! Zijn al zure gezicht begint nu rood aan te lopen. Hij zet een stoel aan de kant om een goed zicht op de voeten van Cécile te hebben telkens als hij langsloopt. De regenbui is snel voorbij, net als onze salade en wij gaan vrolijk verder. Nee, geen fooi vandaag.
We komen mooi op tijd op ons plekje in Sorges. De man des huizes, Pascal is een zelfstandig timmerman van 60 jaar en sinds een paar dagen alleen. Zijn vrouw heeft besloten haar spirituele kant te gaan verkennen en hem te verlaten en ze heeft zich aangesloten bij gelijkgezinden. Dat besluit kwam natuurlijk niet van vandaag op morgen, maar de nu ontstane situatie is voor hem allemaal wennen. Pascal vertrouwt ons wel toe dat hij, nu hij alleen is, eindelijk zijn eigen muziek kan opzetten. Zijn vrouw wilde het altijd rustig en Zen hebben in huis.
Nico helpt maar even met de pas gewassen lakens op te vouwen. Dat gaat gemakkelijker met zijn tweetjes dan alleen. Tsja, en de WiFi werkt nog niet. Hij wacht op een bericht van Orange en dat kan wel 11 mei worden. Als mooie compensatie kunnen we de wasmachine gebruiken. We mikken er alles in wat we niet zelf aan ons lijf hebben. Met de handwasjes van de afgelopen twee weken zijn de kleren niet zo schoon geworden en even alles op 1200 toeren draaien komt mooi uit.
s'Avonds met het eten blijkt al snel dat Pascal van voetbal en muziek houdt. De grootste voetballer is Zlatan Ibrahimovitch die de franse competitie op het niveau gebracht waar het nu is, vindt hij, en niemand kan tippen aan zijn ego. Pascal is als een ware fransoos super chauvinistisch, zijn franse spelers zijn erg goed en de Dordogne is de mooiste streek van heel Frankrijk. Dat gaan wij natuurlijk niet ontkennen, want het is hier werkelijk prachtig om doorheen te wandelen.
Dan de muziek. Hij houdt van bands en zangers waar Nico ook graag naar luistert en is nog helemaal vol van een concert in Parijs van "Roes ......." of zoiets, afgelopen jaar, waar hij bij was en hij laat het zien op zijn mobiel. Wij dachten dat hij het over een of andere franse artiest had, maar dan zingt Cécile bij de eerste noten gelijk "down by the river" mee en zegt "Bruce Springsteen". Hij kan zijn geluk niet op en vertelt dat tijdens dat concert ineens alle stroom uitviel en het concert draaide op noodverlichting. Iedereen was alert, zo na de aanslagen in Parijs, maar Bruce loste het op met akoestische gitaar en hij vermaakte een heel stadion ademloos totdat er weer stroom was. Dat is natuurlijk ook onvergetelijk. We gaan heel wat later dan anders onder de wol.
Vandaag worden we bijgehaald door een klein Frans vrouwtje. Nicole loopt 2 dagen, vandaag en morgen, en ze begint direct te ratelen alsof we perfect alles begrijpen. Of we Dimitrie uit Allemagne kennen, want die heeft ze de afgelopen jaren verschillende keren getroffen op de route. Nee, Dimitrie kennen we niet. De politiek blijft natuurlijk niet onbesproken. Aanstaande zondag dient Frankrijk uit de twee overgebleven kandidaten de nieuwe president te kiezen. Ratel, Ratel. Ze loopt een uurtje met ons mee maar Nicole loopt eigenlijk te snel voor ons, zeker vandaag, en ze gaat alleen verder terwijl wij een rustplaats zoeken.
We hebben besloten er een langzaam-aan dag van te maken. De route is niet lang, we hebben tijd genoeg, en Cécile heeft wat last van haar rechter scheenbeen. Waarschijnlijk ontstaan door de natte, koude broek van de regen de afgelopen twee dagen, in combinatie met een te hoog tempo om op de bestemming te komen.
Donkere wolken dreigen hun inhoud op ons uit te storten en we zijn blij dat we net 2 minuten in een dorpje met een restaurant zijn als de inhoud van de wolk naar beneden komt. Daar houdt de blijdschap dan direct ook mee op. De eigenaar trekt bij onze binnenkomst een zuur gezicht, zo van, daar heb je weer van die stinkende pelgrims in mijn mooie restaurant. Ja, we willen wat eten. Mhm, zet daar je spullen maar neer en ga hier maar zitten. Als Cécile, de veters van haar schoen losmaakt, gaat hij bijna over de rooie. Absolutement not. Aanhouden die schoenen! Zijn al zure gezicht begint nu rood aan te lopen. Hij zet een stoel aan de kant om een goed zicht op de voeten van Cécile te hebben telkens als hij langsloopt. De regenbui is snel voorbij, net als onze salade en wij gaan vrolijk verder. Nee, geen fooi vandaag.
We komen mooi op tijd op ons plekje in Sorges. De man des huizes, Pascal is een zelfstandig timmerman van 60 jaar en sinds een paar dagen alleen. Zijn vrouw heeft besloten haar spirituele kant te gaan verkennen en hem te verlaten en ze heeft zich aangesloten bij gelijkgezinden. Dat besluit kwam natuurlijk niet van vandaag op morgen, maar de nu ontstane situatie is voor hem allemaal wennen. Pascal vertrouwt ons wel toe dat hij, nu hij alleen is, eindelijk zijn eigen muziek kan opzetten. Zijn vrouw wilde het altijd rustig en Zen hebben in huis.
Nico helpt maar even met de pas gewassen lakens op te vouwen. Dat gaat gemakkelijker met zijn tweetjes dan alleen. Tsja, en de WiFi werkt nog niet. Hij wacht op een bericht van Orange en dat kan wel 11 mei worden. Als mooie compensatie kunnen we de wasmachine gebruiken. We mikken er alles in wat we niet zelf aan ons lijf hebben. Met de handwasjes van de afgelopen twee weken zijn de kleren niet zo schoon geworden en even alles op 1200 toeren draaien komt mooi uit.
s'Avonds met het eten blijkt al snel dat Pascal van voetbal en muziek houdt. De grootste voetballer is Zlatan Ibrahimovitch die de franse competitie op het niveau gebracht waar het nu is, vindt hij, en niemand kan tippen aan zijn ego. Pascal is als een ware fransoos super chauvinistisch, zijn franse spelers zijn erg goed en de Dordogne is de mooiste streek van heel Frankrijk. Dat gaan wij natuurlijk niet ontkennen, want het is hier werkelijk prachtig om doorheen te wandelen.
Dan de muziek. Hij houdt van bands en zangers waar Nico ook graag naar luistert en is nog helemaal vol van een concert in Parijs van "Roes ......." of zoiets, afgelopen jaar, waar hij bij was en hij laat het zien op zijn mobiel. Wij dachten dat hij het over een of andere franse artiest had, maar dan zingt Cécile bij de eerste noten gelijk "down by the river" mee en zegt "Bruce Springsteen". Hij kan zijn geluk niet op en vertelt dat tijdens dat concert ineens alle stroom uitviel en het concert draaide op noodverlichting. Iedereen was alert, zo na de aanslagen in Parijs, maar Bruce loste het op met akoestische gitaar en hij vermaakte een heel stadion ademloos totdat er weer stroom was. Dat is natuurlijk ook onvergetelijk. We gaan heel wat later dan anders onder de wol.
-
04 Mei 2017 - 10:05
Maud:
Haha Roes xD grappig! Top dat jullie je (goede humeur) niet laten beïnvloeden door die restaurant eigenaar met z'n 'attitude de merde' ;) Ik hoop dat het snel beter gaat met je scheenbeen moekie. Xxx -
05 Mei 2017 - 15:47
Nolly:
Hallo lieve Camino lopers, na een aantal dagen met Wim in Marokko te zijn geweest vandaag weer met veel plezier jullie ervaringen 'bijgelezen'. Wat doen jullie het toch goed, de 1000 km gepasseerd, voeten, spieren en ruggen werken positief mee en pas jullie tweede spreuk uit het wenszakje gehaald. Dat zegt genoeg toch?! Bijzonder en leuk om steeds meer caminolopers tegen te komen met ieder hun eigen verhaal. Geweldig toch!!! Dan maak je de blogs gewoon wat korter want deze ervaringen komen op de eerste plaats, lijkt mij! Hoe graag ik iedere stap mee beleef in jullie verhalen, jullie moeten zo optimaal mogelijk en intens genieten van wat op jullie pad komt. Knap van de lopers die kampen met problemen maar toch de drive hebben door te zetten om te genieten van alles wat mens en natuur hen biedt tijdens deze wandelingen. Dat is puur leven, knap hoor!!!
Hopelijk went Nico al wat aan het slapen/snurken van andere lopers tijdens de nachtelijke uurtjes zodat hij toch uitgerust de nieuwe dag kan beginnen. En anders maar een extra neutje!
Geniet van de Dordogne, van mede lopers en zeker van elkaar!!
Liefs van ons, XXX. -
05 Mei 2017 - 16:34
Ruben:
Tsja, zodra je Bruce The Boss noemt, heb je mijn aandacht! Ons motiveert hij al 32 jaar sinds
Het 1e concert in de Kuip. Julllie vorderen goed en beetje code geel/oranje hoort erbij. Ik heb net Henriette /Britt/Anouk op vliegveld gezet naar Valencia. Ze zouden naar jullie zwaaien hebben
Ze me beloofd. Succes komende dagen, groet Ruben -
05 Mei 2017 - 19:11
Jose :
hallo lieverds,
Weer genoten van jullie verhalen. Jullie doen het hardstikke goed. Soms wel pittig, dan even wat rustiger aan doen, jullie doseren goed. Veel wandelplezier en nog vele mooie dagen met hopelijk mooi weer!!
Op naar de derde fles wijn! lieve groet van de Hurkjes xx -
05 Mei 2017 - 21:55
Coby Van Meurs:
Super wat jullie doen . Petje af !! Geniet van de Dordonge. Groetjes Coby en Dirk..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
