La Reole
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
09 Mei 2017 | Frankrijk, La Réole
We besluiten samen met Theo niet ons ontbijt in de refuge klaar te maken maar te gokken op een mogelijkheid voor een ontbijt in Saint-ferme, een plaatsje 6 km verderop. Op de nuchtere maag anderhalf uurtje lopen moet kunnen. Maar als je gokt kun je ook verliezen. Geen koffie te vinden, het plaatselijke bakkertje heeft gelukkig wel lekkere broodjes en blikjes frisdrank. Hij zegt te overwegen een koffiemachine aan te schaffen. Blijkbaar zijn we niet de enige die hem vragen of hij koffie heeft. Wie weet heeft de pelgrim volgend jaar hier meer geluk. En zo zoeken we de hele dag naar een mogelijkheid voor ons eerste bakje koffie. De route bestaat echter alleen uit kleine dorpjes zonder bar, café of restaurant en we moeten wachten op een koel biertje totdat we in La Réole, onze plaats van bestemming, zijn. En dan smaakt ie des te lekkerder, kan ik je melden.
We zijn mooi op tijd en kunnen het centrum en de oude kerk nog even bezoeken, nemen voor de tichste keer afscheid van Theo en gaan dan op zoek naar ons plekje.
Tja, hoe moeten we dit nu weer beschrijven. Meneer Latapye is 88 jaar en mevrouw Latapye 85 jaar. Het huis is een museum met oude spulletjes in grote ruimtes. We worden door mevrouw verwelkomd en uitgenodigd voor een glaasje fris achter in de tuin. Daar zit meneer in het zonnetje. Hij vertelt dat hij vier jaar geleden als complicatie bij een hartoperatie een herseninfarct heeft gekregen. Hij is best goed hersteld van een halfzijdige verlamming, maar op die leeftijd gaat dat niet zo snel meer, zegt hij.
Het is toch ongelooflijk dat die mensen nog een bed andere breakfast hebben! En we zijn niet alleen want als we rond zeven uur naar buiten gaan om een hapje te gaan eten, staan er ook nog 4 franse fietsers op de stoep die blijven slapen. Wat een mooie mensen ontmoeten we toch weer.
Het restaurant dat we op het oog hadden was gesloten en na wat rondlopen in La Réole op zoek naar een ander restaurantje belt Nico toch nog even met restaurant Les Fontennes. "Ja hoor, we zijn open". Wij weer terug. Het was pas vanaf half acht open! Hoe zuidelijker hoe later open lijkt het.
We zijn mooi op tijd en kunnen het centrum en de oude kerk nog even bezoeken, nemen voor de tichste keer afscheid van Theo en gaan dan op zoek naar ons plekje.
Tja, hoe moeten we dit nu weer beschrijven. Meneer Latapye is 88 jaar en mevrouw Latapye 85 jaar. Het huis is een museum met oude spulletjes in grote ruimtes. We worden door mevrouw verwelkomd en uitgenodigd voor een glaasje fris achter in de tuin. Daar zit meneer in het zonnetje. Hij vertelt dat hij vier jaar geleden als complicatie bij een hartoperatie een herseninfarct heeft gekregen. Hij is best goed hersteld van een halfzijdige verlamming, maar op die leeftijd gaat dat niet zo snel meer, zegt hij.
Het is toch ongelooflijk dat die mensen nog een bed andere breakfast hebben! En we zijn niet alleen want als we rond zeven uur naar buiten gaan om een hapje te gaan eten, staan er ook nog 4 franse fietsers op de stoep die blijven slapen. Wat een mooie mensen ontmoeten we toch weer.
Het restaurant dat we op het oog hadden was gesloten en na wat rondlopen in La Réole op zoek naar een ander restaurantje belt Nico toch nog even met restaurant Les Fontennes. "Ja hoor, we zijn open". Wij weer terug. Het was pas vanaf half acht open! Hoe zuidelijker hoe later open lijkt het.
-
10 Mei 2017 - 22:57
Nolly:
Zelfs jullie dubben over "wat aan te trekken 's ochtends", dat hebben wij hier ook nog steeds. Koud in de ochtend: wordt het een trui, vest, lange broek, sneakers en enkele uren later wordt alles verwisseld naar t-shirt, luchtige broek/rok en teenslippers. Niet handig maar wij lopen naar 'n kast en verwisselen de boel. Bij jullie moet alles uit de rugtas getoverd worden of laagje voor laagje afpellen. Dat vind ik al 'n petje afnemen waard.
Feestdagen in Frankrijk kunnen iid voor verrassingen zorgen zodat je bv geen winkel in kunt. Gelukkig hadden jullie mazzel om de maag redelijk gevuld te krijgen met lekkere (hoop ik voor jullie) broodjes kebab misschien wel met heerlijke knoflooksaus. Dat maakt de kebab echt lekker, vind ik, en dan is het maar goed dat jullie de slaapkamer niet hoefde te delen met anderen haha!!! Fles water naast het bed en je kan er de volgende dag weer tegenaan.
Als ik de routekaart bekijk lijkt het alsof jullie er al bijna zijn maar de bergen komen nog en het wordt vast warmer. Eet en drink genoeg, houdt het zoutgehalte op peil en rust op tijd.
Ik klink nu als een oude deskundige (oud wel, deskundig niet) maar het lijkt me erg belangrijk dat je gewicht op peil blijft nu zodat de energie in balans is om iedere dag toch lekker door te gaan.
Geniet nog van het Franse land met alles wat het biedt, Spanje ligt op de loer!!
Slaap lekker, rol niet uit het stapelbed en tot een volgend verslag!! Kus van mij X?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
