De koperen ploert
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
24 Mei 2017 | Spanje, Estella
Iedereen is natuurlijk al lang weg als we om half acht buiten staan. We eten ons gisteren gekregen ontbijt-stokbroodje samen met een lauw bakje koffie uit de automaat en we zijn weg.
Het is nu pas het begin van de vierde dag in Spanje maar het lijken er veel meer. We zijn 'omgeschakeld' van het rustige Frankrijk naar het pelegrino-circus van Spanje. Was wennen maar het is goed zoals het nu gaat. We kunnen onderweg zelf kiezen met wie en waarover we praten, zoals eind van de morgen met Nicolai(26) uit de omgeving van Hamburg. "Waarom loop je de camino", vraagt Cécile hem. Hij begint met wat onschuldige redenen. Nog veel van de wereld willen zien, avontuurlijke instelling en te vroeg om zich te binden of zich op een carrière te richten. Na een paar minuten vertelt hij dat hij 3 jaar geleden in het ziekenhuis lag met leukemie. Tijdens een 16 uur durende operatie hebben ze met het bot van zijn rechterkuitbeen een nieuwe kaak en jukbeen gemaakt. Lichamelijk is hij nu wel helemaal hersteld en ook weer op normaal gewicht maar hij is hier nu om toch alles beter te verwerken. Een heftig verhaal en zo zijn er velen die lopen om een hoofdstuk in hun leven af te sluiten en een nieuw hoofdstuk te beginnen. We vertellen op onze beurt dat we al een tijdje lopen vanuit Nederland. 'Oh, zijn jullie de Nederlanders die al 66 dagen lopen', zegt hij. Hij had gisteren over ons gehoord. Haha, 'jaja, we worden genoemd'.
De temperatuur loopt gestaag op naar bijna 30 graden en we maken dankbaar gebruik van de mogelijkheden om de flesjes water bij te vullen. In een dorpje vragen we naar water aan een man die net zijn groenten uit de auto naar binnen brengt. Is geen probleem en we kunnen weer een uurtje verder. Je blijft drinken en de koperen ploert is onverbiddelijk. Ons zoutgehalte wordt via een heerlijke, maar erg zoute mix-salade weer prima aangevuld. De salade is blijkbaar niet voor niets royaal gezouten, men weet precies waar behoefte aan is
Bijna aan het eind van de dag lopen we op met Laura, een vrouw van onze leeftijd. Ze woont in Genève, Zwitserland, maar is van orgine argentijnse. Het is even zoeken in welke taal we moeten praten en het wordt frans. Kunnen we mooi nog even toepassen wat we allemaal geleerd hebben in Frankrijk. Ze vertelt dat ze de afgelopen nacht in Pamplona heeft geslapen in een voor pelgrims verbouwde kerk met 120 slaapplaatsen. De akoestiek van de kerk was perfect. Er waren bas-en tenorsnurkers en de snurkgeluiden kwamen terug met het ritme van de golven aan het strand. Tesamen was het alsof er een canon werd gesnurkt.
Morgen gaan we ruim over de 30 graden heen. We zullen eens bezien of we eerder kunnen beginnen en dan ook eerder kunnen stoppen. We hebben een pension in Estella en wie weet kunnen we Ajax zien.
Het is nu pas het begin van de vierde dag in Spanje maar het lijken er veel meer. We zijn 'omgeschakeld' van het rustige Frankrijk naar het pelegrino-circus van Spanje. Was wennen maar het is goed zoals het nu gaat. We kunnen onderweg zelf kiezen met wie en waarover we praten, zoals eind van de morgen met Nicolai(26) uit de omgeving van Hamburg. "Waarom loop je de camino", vraagt Cécile hem. Hij begint met wat onschuldige redenen. Nog veel van de wereld willen zien, avontuurlijke instelling en te vroeg om zich te binden of zich op een carrière te richten. Na een paar minuten vertelt hij dat hij 3 jaar geleden in het ziekenhuis lag met leukemie. Tijdens een 16 uur durende operatie hebben ze met het bot van zijn rechterkuitbeen een nieuwe kaak en jukbeen gemaakt. Lichamelijk is hij nu wel helemaal hersteld en ook weer op normaal gewicht maar hij is hier nu om toch alles beter te verwerken. Een heftig verhaal en zo zijn er velen die lopen om een hoofdstuk in hun leven af te sluiten en een nieuw hoofdstuk te beginnen. We vertellen op onze beurt dat we al een tijdje lopen vanuit Nederland. 'Oh, zijn jullie de Nederlanders die al 66 dagen lopen', zegt hij. Hij had gisteren over ons gehoord. Haha, 'jaja, we worden genoemd'.
De temperatuur loopt gestaag op naar bijna 30 graden en we maken dankbaar gebruik van de mogelijkheden om de flesjes water bij te vullen. In een dorpje vragen we naar water aan een man die net zijn groenten uit de auto naar binnen brengt. Is geen probleem en we kunnen weer een uurtje verder. Je blijft drinken en de koperen ploert is onverbiddelijk. Ons zoutgehalte wordt via een heerlijke, maar erg zoute mix-salade weer prima aangevuld. De salade is blijkbaar niet voor niets royaal gezouten, men weet precies waar behoefte aan is
Bijna aan het eind van de dag lopen we op met Laura, een vrouw van onze leeftijd. Ze woont in Genève, Zwitserland, maar is van orgine argentijnse. Het is even zoeken in welke taal we moeten praten en het wordt frans. Kunnen we mooi nog even toepassen wat we allemaal geleerd hebben in Frankrijk. Ze vertelt dat ze de afgelopen nacht in Pamplona heeft geslapen in een voor pelgrims verbouwde kerk met 120 slaapplaatsen. De akoestiek van de kerk was perfect. Er waren bas-en tenorsnurkers en de snurkgeluiden kwamen terug met het ritme van de golven aan het strand. Tesamen was het alsof er een canon werd gesnurkt.
Morgen gaan we ruim over de 30 graden heen. We zullen eens bezien of we eerder kunnen beginnen en dan ook eerder kunnen stoppen. We hebben een pension in Estella en wie weet kunnen we Ajax zien.
-
25 Mei 2017 - 21:27
Kitty:
Hola holaaa,
Wat een belevenissen toch allemaal in die Spaanse Pyreneeën.
Nieuwe wandelschoenen, beroemde Camino-gangers, zelf kerkklokken luiden, oordopjes in tegen het snurken en de zon (die wij ook zien ;-) !)
Ga lekker door en veel succes met de volgende kilometers!
Groetjes Kitty xxx -
25 Mei 2017 - 23:11
Nolly:
De koperen ploert die jullie 'n natte rug en behoorlijke dorst bezorgt laat ook in ons kikkerlandje z'n warme zonnestralen eindelijk doorkomen. Vrijdag en zaterdag gaat de temperatuur hier ook richting 30 grd. Smeren met factor 50 dus, hopelijk doen jullie dat ook?! Wij kunnen echter de hele dag rustig aandoen en de schaduw zoeken, jullie maken toch weer de kilometers die je in petto hebt! Water en zout zijn bijna niet aan te slepen, zweetparels constant op je voorhoofd! Dit alles hebben jullie er voor over om de eindstreep te halen en dat kunnen jullie ook want je haalt kracht uit bv het verhaal van Nicolay: als hij het kan dan jullie zeker!!! Petje af voor zo'n jonge gast die in z'n uppie z'n krachten bundelt na zo'n enorm moeilijke periode en er gewoon voor gaat! Hoe bijzonder en mooi mensen te ontmoeten die zó sterk zijn, vol van emotie, van wilskracht en gesterkt door een overwonnen nare ziekte! Nicolay zal ook deze tocht overwinnen.
Kan me indenken, ook al moet Nico misschien wennen aan z'n nieuwe schoenen,dat na zo'n verhaal, jullie helemaal niks in de weg staat om de eindstreep te halen!
Hoe leuk te lezen over de akoestiek in de kerk, daar kan geen oordopje tegenop lijkt mij.
Zoals jullie genoten hebben in Frankrijk is het ook genieten in noord Spanje, ook mooi, drukker wellicht maar juist al die pelgrims hebben een doel: Santiago de Compostela here we come. Laat jullie niet kisten door de hitte, loop maar wat rustiger en blijf GENIETEN!!!
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
