Tik, tik, tik, tik
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
26 Mei 2017 | Spanje, Logroño
Een ruim uur later voegen we in, allemaal op weg in dezelfde richting. Het voelt als een bijzonder fenomeen, die Camino.
Onderweg zien we een vlakte met allerlei zwerfafval, tenminste zo lijkt het. Als we beter kijken zien we dat het allemaal wensen zijn van pelgrims, geschreven op papier, plastic kaarten, stukken stof, en op wat men maar kan vinden. Een steen erop tegen het wegwaaien maar dat is natuurlijk onmogelijk. Het aanpalende bosje ligt ook vol.
Vlak voordat we Logroňo binnenlopen zien we een vrouwtje achter een tafel met souvenirs, notitieboekje en een stempel zitten. Nico herkent haar van een televisieprogramma en zegt dat ze beroemd is in Nederland. 'Beroemd in de hele wereld', zegt ze. Ze turft elke pelgrim die voorbij komt en doet dat de hele dag door. Ze zegt dat het er nu rond de 400 zijn. Ze zal rond de 70 zijn en volgens het tv programma heeft ze het sinds een aantal jaren van haar moeder overgenomen. Ja, iemand moet het toch doen.
In Logroňo vinden we een prima pensionnetje in de uitgaansstraat. In eerste instantie deed er niemand open maar gelukkig, na herhaaldelijk bellen en kloppen doet een, na later bleek, vaste bewoner de deur open. We konden wel even bij hem wachten want Maria, de verhuurder, was boodschappen doen. We kunnen nog net zitten in zijn kamer van 2 bij 2,5, waar hij al 10 jaar woont. Het is gewoon zijn huis! Drie van de vier wanden staan vol met video films, de andere met bed, tafeltje, tv. en potjes met medicijnen want hij heeft al heel lang hartklachten. Tussen het praten door volgt hij een datingsprogramma op tv. maar ergert zich tegelijkertijd enorm aan de domheid van de schoonheden.
Het is nog heerlijk vroeg in de middag, we bezichtigen het stadje en eten wat onder de gezellige arcaden tegenover de kerk en plaza. De fles rioja, wijn, is 'included', hij smaakt ons erg goed en we voelen ons prima. Totdat we weer gaan lopen. Gelukkig is het park niet ver weg en we strijken neer op het gras om daar uitgeteld, ruim een uur lang, onder de bomen te slapen.
Terug in de stad schuiven we aan op een terrasje bij John en even later komt Tine erbij.
John vertelt hoe het is om met een Mexicaanse achtergrond in het huidige Amerika te leven. Er zijn nog steeds gebieden waar hij niet welkom is en beter niet heen kan gaan. Ook het Noord en Zuid (film uit de jaren 80) speelt nog steeds in een aantal staten. Toch wel schokkend om dit zo te horen, over het land waarvan gezegd wordt dat het onbegrensde mogelijkheden biedt. Misschien moet toegevoegd worden 'voor weinigen'.
Met Tine gaan we nog op zoek naar een paar heerlijke tapas voor nu en bocadillos voor morgenvroeg want we willen 06.00 uur al op weg zijn en een ontbijtje zit, in tegenstelling tot Frankrijk bijna nooit bij de logies.
-
28 Mei 2017 - 21:58
Nolly:
Na een weekend Caravannen in Loenen aan de Veluwezoom en zojuist met Josine, Jamal en Amber van wat bbq eten te hebben gesmuld nu met een kom koffie en iPad onder de veranda jullie laatste twee blogs gelezen. En weer is het een genot uit de verhalen te proeven hoe jullie genieten! Van het mooie Spanje, van de pelgrims onderweg met ieder hun eigen verhaal en van de gastvrijheid die ook in dit deel van tocht geboden wordt! Dat jullie een stukje leven van bewoners te zien krijgen waar je anders geen benul van zou hebben. Hoe twee oude mensjes jullie ontvangen, zijzelf rijp voor 'n zorghuis! Hoe een bewoner jullie toelaat in zijn wel zeer bijzondere optrekje maar enkele vierkante meters. Wie weet wat hij allemaal doet en beleeft daar met al die videobanden. Ja, dan zijn hartklachten misschien wel een logisch gevolg maar laat ik m'n fantasie ff in bedwang houden. Wellicht gewoon een natuur liefhebber haha!!
Met temperaturen die behoorlijk oplopen is vroeg starten bijna een vereiste maar zorgt wel voor enkele vrije uurtjes in de middag die je mooi als siësta kunt gebruiken. Zeker als jullie een fles Rioja meester hebben gemaakt, heerlijk, ook hier moet je van genieten!
Het is ook tof, lijkt me, mensen te treffen die je eerder op de route al gezien hebt, een duim omhoog of een gesprek geeft elkaar moed om door te gaan, niemand zal er nou nog aan denken om te stoppen toch ook al slijt de wandelstok tot bovenaan (da's wel lastig lopen trouwens)! Het verhaal aan te horen van John wie de onbegrensde gastvrijheid van zijn land nog steeds niet ervaart zoals het hoort, dan mogen wij toch blij zijn met ons vrije kikkerlandje.
Hier loopt morgen de temperatuur ook op tot 'n ongekende 34 grd met daarna een flinke klap onweer. Ongekend maar ook wel lekker, beetje loom de dag doorgaan, niet haasten, uurtje rust 's middags (zonder wijntje wah) en 's avonds wat langer door. Niks mis mee, hoewel voor menig oudje is het afzien.
Lieve pelgrims, bijtijds naar bed, fris uit de veren en er weer een dagje tegenaan.
Wandel ze, geniet en wees trots op jezelf!! XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley