Ocean Rafting tour naar de Whitsundays eilanden
Door: dedaantjes
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
09 Augustus 2010 | Australië, Airlie Beach
Dag 26: 9 augustus 2010
Hoi iedereen!
Pap heeft zeker niks teveel gezegd over onze Ocean Rafting tour bij de Whitsundays eilanden: het was ge-wel-dig! Maar laat ik maar even bij het begin beginnen.
We zijn vandaag vroeg opgestaan omdat we om kwart voor 9 bij de ingang van de camping opgepikt werden door een busje dat bestuurd werd door een niet lelijk iemand ('bestuurt toevallig hij ook raftboten?’) Maar helaas reed hij weer weg nadat hij ons had afgezet bij de opstapplaats. Toen we onze sexy wetsuits hadden gekregen moesten we een tijdje wachten, en toen we bijna in slaap vielen werden we door het gebulder van een paar knalgele raftboten met een blauw dakje wakker geschud. Dat zag er al veelbelovend uit! Zodra we in het bootje zaten (rara wie was 1 van de 2 bestuurders) werd ons verteld dat het er ‘in the front’ lekker hard aan toeging. Nou, doe eens een wilde gok wie daar zaten… Precies! De familie Daanen.
Er zaten 26 mensen in totaal in de boot, wij waren de enige Nederlanders. De kapiteins/gidsen (Jay en Marwy) lieten ons niet echt aan het tempo van de boot wennen: we gingen gelijk in volle vaart naar onze 1e bestemming. Dit was een afgelegen baai bij een van de vele eilanden, waar we gingen snorkelen. Marwy (die leuke) heeft tijdens de tocht hierheen een heel verhaal gerateld over de eilanden (geloof ik?) en we kregen helemaal de slappe lach omdat we er (mede dankzij zijn accent) bar weinig van begrepen. Ook hebben we een walvis gezien! Niet helemaal goed helaas: we zagen hem alleen water spuiten, hij had niet zo’n zin om boven water te komen.
Op de 1e bestemming begonnen we, na wat belangrijke info (zwaai met je handen als je onwel wordt, enz. ) van Jay, ons in de wetsuits te wurmen want het water was redelijk fris. We sprongen in het water, het koraal ontwijkend, en konden beginnen met visjes spotten. En reken maar dat dat is gelukt: het was ZO mooi! Een geweldige belevenis. Zolang we konden bleven we in het water, en wezen elkaar de grote vissen en mooie koralen aan. Helaas moesten we na een uur weer het water uit: de volgende bestemming wachtte. Bibberend in de wind en shakend door de golvend ondergingen we de 2e rit. Het wachten was op de zon, die we nog weinig gezien hadden.
Jay (die nog enigszins te verstaan was) vertelde over roggen en kleine haaitjes die we konden tegenkomen bij het strandje waar we nu heen gingen. Het strand was prachtig wit en het water super helder blauw/groen. Helaas hadden we niks van de roggen en haaitjes gezien.
Bij de 3e stop, een wit strand met daarachter de bush, konden we onze lunch opeten, lekker luieren, eventueel een duik nemen, en een bushwalk maken. De duik hebben we maar achterwege gelaten omdat er nog geen zonnetje doorkwam. Marwy riep op een gegeven moment om dat de bushwalk ging beginnen. We liepen naar een uitkijkpunt en weer terug, en op de terugweg wees Marwy ons op een soort mieren met een gele kont die je kon opeten (gatverdegatver). De kont scheen naar citroen te smaken. Marwy pakje er eentje en hield hem voor onze monden om ons te laten proeven… no thank you. Maar Farah dacht daar blijkbaar anders over en nam rustig een likje. Mam volgde en vond het inderdaad naar citroen smaken. Een jongen at zelfs de hele mier op en vond het zo lekker dat hij nog een handjevol opat! Dat geloof je toch niet?! Maar toch is het echt waar.
Op het einde van de bushwalk zagen we nog een best grote leguaan zitten. Een paar kerels (waaronder die miereneter) konden het natuurlijk niet laten om hem op te jagen, niet zo slim omdat Marwy juist verteld had dat een beet dodelijk kon zijn door de bacteriën in de mond van het beest… Gelukkig niet gebeurd.
En toen was het weer tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld. We hadden nog wel 1 lange tocht te gaan gelukkig want we waren het er allemaal over eens dat het nog lang niet afgelopen mocht zijn. Robin, Farah, Lynn en ik gingen dit keer op de opblaasrand zitten. Dat was écht supervet. We raceten over de golven en toen er hele hoge waren zweefden we zelfs een paar keer! De zon kwam ook nog door terwijl we tussen de eilanden door zoefden, yes!
Vlak voordat we weer bij de opstapplaats terugkwamen zei Jay dat we niet meer op de rand mochten zitten en op de bankjes in ‘the back’ moesten plaatsnemen. Dat zei hij natuurlijk niet voor niks: de uitsmijter kwam eraan… De snelheid werd nóg verder opgevoerd (kon dat nog? Ja dus..) en het roer werd serieus omgesmeten. Jay liet even een staaltje stuurkunst zien en dit was echt prachtig. Hij stuurde op een stenen wal af en draaide vlak voordat we ertegen zouden knallen het roer weer om. We zaten allemaal te gillen, totdat Jay na een draai van 180 graden de boot tot stilstand bracht. Balen. Farah en Lynn hebben een duik genomen in het zwembad op de camping, we hebben lekker het zand en zoute water van ons af gedoucht en nu gaan we een gezellig avondje houden.
Liefs, Maud
Hoi iedereen!
Pap heeft zeker niks teveel gezegd over onze Ocean Rafting tour bij de Whitsundays eilanden: het was ge-wel-dig! Maar laat ik maar even bij het begin beginnen.
We zijn vandaag vroeg opgestaan omdat we om kwart voor 9 bij de ingang van de camping opgepikt werden door een busje dat bestuurd werd door een niet lelijk iemand ('bestuurt toevallig hij ook raftboten?’) Maar helaas reed hij weer weg nadat hij ons had afgezet bij de opstapplaats. Toen we onze sexy wetsuits hadden gekregen moesten we een tijdje wachten, en toen we bijna in slaap vielen werden we door het gebulder van een paar knalgele raftboten met een blauw dakje wakker geschud. Dat zag er al veelbelovend uit! Zodra we in het bootje zaten (rara wie was 1 van de 2 bestuurders) werd ons verteld dat het er ‘in the front’ lekker hard aan toeging. Nou, doe eens een wilde gok wie daar zaten… Precies! De familie Daanen.
Er zaten 26 mensen in totaal in de boot, wij waren de enige Nederlanders. De kapiteins/gidsen (Jay en Marwy) lieten ons niet echt aan het tempo van de boot wennen: we gingen gelijk in volle vaart naar onze 1e bestemming. Dit was een afgelegen baai bij een van de vele eilanden, waar we gingen snorkelen. Marwy (die leuke) heeft tijdens de tocht hierheen een heel verhaal gerateld over de eilanden (geloof ik?) en we kregen helemaal de slappe lach omdat we er (mede dankzij zijn accent) bar weinig van begrepen. Ook hebben we een walvis gezien! Niet helemaal goed helaas: we zagen hem alleen water spuiten, hij had niet zo’n zin om boven water te komen.
Op de 1e bestemming begonnen we, na wat belangrijke info (zwaai met je handen als je onwel wordt, enz. ) van Jay, ons in de wetsuits te wurmen want het water was redelijk fris. We sprongen in het water, het koraal ontwijkend, en konden beginnen met visjes spotten. En reken maar dat dat is gelukt: het was ZO mooi! Een geweldige belevenis. Zolang we konden bleven we in het water, en wezen elkaar de grote vissen en mooie koralen aan. Helaas moesten we na een uur weer het water uit: de volgende bestemming wachtte. Bibberend in de wind en shakend door de golvend ondergingen we de 2e rit. Het wachten was op de zon, die we nog weinig gezien hadden.
Jay (die nog enigszins te verstaan was) vertelde over roggen en kleine haaitjes die we konden tegenkomen bij het strandje waar we nu heen gingen. Het strand was prachtig wit en het water super helder blauw/groen. Helaas hadden we niks van de roggen en haaitjes gezien.
Bij de 3e stop, een wit strand met daarachter de bush, konden we onze lunch opeten, lekker luieren, eventueel een duik nemen, en een bushwalk maken. De duik hebben we maar achterwege gelaten omdat er nog geen zonnetje doorkwam. Marwy riep op een gegeven moment om dat de bushwalk ging beginnen. We liepen naar een uitkijkpunt en weer terug, en op de terugweg wees Marwy ons op een soort mieren met een gele kont die je kon opeten (gatverdegatver). De kont scheen naar citroen te smaken. Marwy pakje er eentje en hield hem voor onze monden om ons te laten proeven… no thank you. Maar Farah dacht daar blijkbaar anders over en nam rustig een likje. Mam volgde en vond het inderdaad naar citroen smaken. Een jongen at zelfs de hele mier op en vond het zo lekker dat hij nog een handjevol opat! Dat geloof je toch niet?! Maar toch is het echt waar.
Op het einde van de bushwalk zagen we nog een best grote leguaan zitten. Een paar kerels (waaronder die miereneter) konden het natuurlijk niet laten om hem op te jagen, niet zo slim omdat Marwy juist verteld had dat een beet dodelijk kon zijn door de bacteriën in de mond van het beest… Gelukkig niet gebeurd.
En toen was het weer tijd om terug te gaan naar de bewoonde wereld. We hadden nog wel 1 lange tocht te gaan gelukkig want we waren het er allemaal over eens dat het nog lang niet afgelopen mocht zijn. Robin, Farah, Lynn en ik gingen dit keer op de opblaasrand zitten. Dat was écht supervet. We raceten over de golven en toen er hele hoge waren zweefden we zelfs een paar keer! De zon kwam ook nog door terwijl we tussen de eilanden door zoefden, yes!
Vlak voordat we weer bij de opstapplaats terugkwamen zei Jay dat we niet meer op de rand mochten zitten en op de bankjes in ‘the back’ moesten plaatsnemen. Dat zei hij natuurlijk niet voor niks: de uitsmijter kwam eraan… De snelheid werd nóg verder opgevoerd (kon dat nog? Ja dus..) en het roer werd serieus omgesmeten. Jay liet even een staaltje stuurkunst zien en dit was echt prachtig. Hij stuurde op een stenen wal af en draaide vlak voordat we ertegen zouden knallen het roer weer om. We zaten allemaal te gillen, totdat Jay na een draai van 180 graden de boot tot stilstand bracht. Balen. Farah en Lynn hebben een duik genomen in het zwembad op de camping, we hebben lekker het zand en zoute water van ons af gedoucht en nu gaan we een gezellig avondje houden.
Liefs, Maud
-
10 Augustus 2010 - 08:02
José En Frank:
Oh Maud, ik heb gesmuld van je verslag. Wat kun je leuk schrijven!! Dikke kus van José en de groetjes aan de rest hè? -
10 Augustus 2010 - 09:29
Vera:
Nog steeds leuk al die verhalen! Wat een belevenis! Geniet van jullie reis! Nog 8 dagen te gaan zie ik...xx -
10 Augustus 2010 - 10:58
Claudia....:
Wauw wauw wauw! Wat een GE-WEL-DI-GE avonturen! Niet te geloven gewoon, wat jullie allemaal beleven daar aan de andere kant van de wereld! En wat gaat de tijd snel zeg, dag 26 alweer! Maar de herinneringen blijven voor altijd. Geniet ervan!
Liefs, Claudia -
10 Augustus 2010 - 19:19
Anne:
hoi
terug van vakantie heeeel veeeeeeeel moeten doen en nu eindelijk tijd om jullie verslag te lezen. wat een prachtige verhalen zeg !!!! echt geweldig als je dat zo met z'n 6-en kunt doen. ik wens jullie nog heel veel plezier toe de komende 8 dagen en dan zit het er al weer op. wat vliegt de tijd.
frans krijgt morgen een nieuwe knie ( werden we op onze vakantie over gebeld )dus drukke tijden in aantocht.
genietse !!!!!!
dikke zoen anne en de rest van de stoepjes -
11 Augustus 2010 - 06:59
Kim:
Echt zó gaaf allemaal!:D.. Gewoon een belevenis om al die verhalen te lezen. Vandaag ga ik zelf ook op vakantie, met gebrek aan internet kan ik ze dus helaas niet elke dag meer bijhouden....
Het is wel gek zo hoor, elke keer als ik jullie auto ergens zie rijden denk ik: Oh de familie Daanen! En gelijk erachter aan: ownee, die zitten aan aan de andere kant van de wereld.... Niet te geloven!
Hoop dat de komende dagen net zo geslaagd worden als de afgelopen, dan komt het helemaal goed.. Geniet ervan!
Liefs, Kim
Bert, Annie en Claudia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
