Snorkelen Great Barriere Reef

Dag 31: 14 augustus 2010

Heey iedereen, dit is al weer een van de laatste verhalen die je van ons te horen krijgt, helaas!!!
Vandaag weer eens vroeg opstaan voor een leuke boottrip naar het Great Barrier Reef, het grootste koraalrif van de hele wereld (het is een rif van 2000 kilometers lang)!!!
Het was gewoon in Cairns, even met de camper erheen rijden, parkeren en dan op de boot naar het koraalrif. Bij de boot moesten we naar het bovendek lopen, daar kregen we flippers en een duikbril + snorkel, op de juiste maat natuurlijk, ook kregen we een cakeje en thee. Na een uurtje wachten en papieren invullen vertrok de boot en kregen we uitleg over hoe we moesten snorkelen. Ook kon je er voor kiezen om een pak te huren tegen de kou en tegen het verbranden. Eenmaal bij het koraalrif aangekomen trokken we onze pakken aan, de duikbril op en de flippers aan en dan konden we zo vanaf de achterkant van de boot de zee induiken. Het was natuurlijk wel even wennen zo met flippers aan. Het eerste wat je zag waren vissen, heel veel vissen. Er zaten hele mooie gekleurde bij, bijv. een vis met blauw, rood een beetje geel en paars. Je had ze in alle soorten en maten, dik, dun, groot en klein. We zwommen met z’n allen bij elkaar, maar op een gegeven moment zag ik een grote vis en die zwom ik achterna, en opeens was iedereen weg, dus ik zwom weer naar de boot, daar vroeg een van de mannen die daar werkte of ik met hem mee ging kijken of er ook clownsvisjes (Nemo’s) waren en ik zei natuurlijk, yes. Na een tijdje waren we weer terug en hadden we vier hele kleine clownsvisjes gevonden!!! Gelukkig vond ik pap en mam al snel en kon ik me weer bij de groep aansluiten.
Tussen twaalf en één werd er een heerlijke lunch op het schip aangeboden. Terwijl iedereen, nou ja bijna iedereen want er kwamen ook de bekende zeeziek geluiden uit het toilet (gelukkig niet één van ons), zat te smullen, voer de boot naar een tweede duikstek een kwartiertje verderop. Op het voordek ontmoetten we gezellige mensen, ook Nederlanders uit de buurt van Alkmaar, waar we eigenlijk gedurende de hele dag wel weer meer in contact bleven. De spontane meiden uit dat gezin kletsten lekker met de onze en Jan, de vader is een verwoed wielrenner dus dat vond Nico weer super. Op de volgende stek was ook Wally aanwezig vertelde de bemanning. Wally bleek een enorme blauwe vis te zijn, die altijd langskwam als de boot daar aanmeerde. Hij liet zich ook aaien. Hopelijk zijn de foto’s met de onderwater cameraatjes gelukt want de kinderen hebben hem allemaal even kunnen aaien ! Op deze tweede stek die al even prachtig was als de eerste, hebben Robin, Maud en Farah ook achter een schildpad aangesnorkeld. Helaas ging ie te diep en moesten ze hem laten gaan. Om twee uur kon een deel van de groep ook nog overstappen in een boot waarmee je onder de waterspiegel kon kijken. Elvis, de entertainer aan boord, gaf hiermee een half uurtje een soort rondleiding en voer ermee over het koraal. Maud en Lynn hebben meegedaan maar vonden het zelf snorkelen achteraf toch mooier. Wat vliegt de tijd als je zo in een aquarium rondsnorkelt en je ogen uitkijkt. Voordat we het wisten moesten we verzamelen en werd de terugreis ingezet. Elvis, de donkergekleurde Afro-Aboriginal bleek ook echt muziek van de echte Elvis te kunnen spelen. De terugweg vloog voorbij terwijl hij op de elektrische gitaar een aantal nummers speelde en ook nog een show weggaf op een pvc-didgeridoo.
Bij het verlaten van de boot bleek dat wij de camper en de familie Latenstein, hun auto, op dezelfde parkeerplaats hadden dus we liepen al kletsend terug en besloten om die avond gezamenlijk samen uit te gaan eten. We reden achter elkaar aan om te reserveren bij de pizzaria aan de Esplanade, waar zij de avond tevoren ook al heerlijk hadden gegeten. Marit, de “regeldochter” van 19, regelde het even. We hebben met z’n elven een hele gezellige avond, met natuurlijk de verhalen over de afgelopen vakantieweken van hen en ons. Op veel plekken waar wij zijn geweest waren zij ook geweest. Dat zie je sowieso wel veel: Je komt steeds wel weer bekende gezichten tegen. Natuurlijk werden er na afloop adressen uitgewisseld. Moe en voldaan zijn we weer teruggereden naar de camping, hebben we de bedden weer opgemaakt en zijn we onder de wol gedoken.

Groetjes van Lynn, Nico en Cécile