Weerzien met de RAVeL

En weer een super ontbijt, zelfs met lunch zakjes. Want wie kan dit nu allemaal op(foto)?

Aan een andere tafel zit een stel die er zo te zien geen problemen mee gaan krijgen. Voor ons een uitkomst, we bietsen van alles mee. Ja een pelgrim moet toch ook aan zichzelf denken en alle(bijna, anders wordt het weer te zwaar) aangebodene dankbaar aanvaarden, haha.

Het wordt een pittige dag, voor een groot deel over de RAVeL. Dit is een fiets/wandelpad, dat over een oude spoorlijn is aangelegd en dat begint nog voor Linten naar Namen. Kilometers en kilometers rechtdoor!

Het loopt wel prima, verstand op nul en gaan. Bij Tienen moeten we een omweggetje maken in verband met de plaatselijke suikerfabriek. Het ruikt er echter niet zoet, maar vies zuur. Snel er voorbij.

Als we een mogelijkheid zien om een kortere weg te nemen, doen we dat want anders wordt het vandaag 29 km en we willen niks forceren.

Van Tienen naar Hoegaarden, helaas geen tijd voor een blond biertje, dat houden we tegoed. Wel hebben we daar even inkopen gedaan voor het avondeten, want op ons plekje, vanavond is niets.

Vlak voordat we Hoegaarden uitlopen worden we aangesproken door een echtpaar voor hun huis. "Jullie kunnen bij ons in de tuin slapen als jullie willen.We hebben er ook een toiletje gebouwd.

Hebben jullie een tent bij je?" Dat gaat hem niet worden. 

Net op dat moment stopt ook een fietser, die we eerder op de dag voorbij zagen komen op de RAVeL, die ons toen uitbundig groette en waarvan wij al tegen aldaar zeiden, "Aan de bagage te zien fiets hij naar Spanje". 

Peter(37, ziet eruit als 25)uit Harlingen is op weg naar de Middellandse Zee. Hij is wel geïnteresseerd in het plekje achter in de tuin, maar hij heeft vandaag nog niet zo veel gefietst en wil toch nog even door.

Hij loopt een stukje met ons mee.

Peter vertelt dat hij zelf geen vaste verblijfplaats heeft en ook niet werkt. Alleen in de winter werkt hij al jaren in ski-oorden.

In Nederland slaapt hij her en der bij familie en nu fiets hij dus op zijn gemakje naar zuid Frankrijk, of verder, net waar hij zijn in heeft. Hij doet niets op social media en gebruikt de gsm alleen voor nood.

Wij vinden het wel bijzonder als iemand zo kan leven en maar gaat zoals de wind waait.

Hij vertelt verder dat hij probeert milieu bewust te leven, door gezond te eten(hij studeert iets van moleculaire voeding(?)en te 'consu-minderen'. Hij fietst op een oud bakkie van 30 jaar.

Dat consuminderen lijkt ons niet zo moeilijk als je al geen huis hebt. Waar moet je dan je spullen laten?

Vandaag zit het venijn in de staart, de laatste 4 km. gaan omhoog, de weg verandert in kasseien, en de finish op de top.

In onze Chambre d'hôtes kunnen we lekker douchen, even wat kleren wassen en op de kamer een Nespresso maken. Heerlijk.

We zijn bijna te moe om te eten. Dat doen we dus maar na een kleine powernap.

Even een kleine reactie op alle reacties.

Lief thuisfront, en lieve mensen die we onderweg al allemaal ontmoetten.

Dank jullie wel voor alle reacties op Wbj.n en op onze WhatsApp.

Het is zo leuk om ze te lezen en te horen dat jullie 'meereizen' en meegenieten vanuit een luie stoel, direct na het opstaan, gelijk na een avonddienst of zelfs tijdens het voeden van Kane 's nachts!

Leuk Carla, dat jij het weer aan collega's in het Hospice verder verteld. (Je mag ook de site doorgeven hè)

Het is zeker een onderneming, Helma, en heerlijk om zo een poos uit het dagelijkse leven te STAPPEN, haha, Eileen!

Wat we ook zo geweldig vinden is dat ervaren pelgrims zowel te voet als te fiets, zoals Riet en Guus, Riny, Henk( doen, ook naar Rome gaan), Gilbert(veel plezier in Zwitserland), Piet Kennis en Ruben zo lief reageren. Het stimuleert en je wordt er blij van.