Slapen in een 'brocante museum'

We ontbijten met z'n zessen, Cécile en 5 heren: Paolo en Nico en nog drie werknemers uit Parijs, die hier in de buurt aan het werk zijn met het aanleggen van automatische sprinklerinstallaties bij bedrijven. Wel grappig dat zij juist uit Parijs komen en dat veel jongeren uit deze omgeving wegrekken, bijvoorbeeld naar Parijs, voor werk. Twee van de mannen komen uit Turkije en wij vinden het altijd leuk om dan over Turkije te praten omdat wij daar ooit zelf een rondreis hebben gemaakt.

Paolo gaat vandaag 130 kilometer fietsen naar Bar-sur-Aube Hij denkt dat het een gemakkelijke vlakke rit wordt, maar hij zal toch flink moet klimmen naar Langres!

Na het afrekenen komt Christophe nog met twee grappige zakjes met cashewnoten aan, voor onderweg. Als we later tijdens het opeten de zakjes goed bekijken zien we dat ze uit Vietnam komen, dus waarschijnlijk heeft dat iets te maken met zijn handeltje in Vietnam.

We zijn eigenlijk iets te laat vertrokken want het wordt weer een vrij lange wandeldag en een hoge temperatuur maar dat weerhoudt ons er niet van om in Dampierre-sur-Salon een ommetje te maken naar het gemeentehuis, de Mairie. Gelukkig, want deze Mairie heeft onder het huis de oude historische wasplaats. Mooi om te zien!

De route is fantastisch, we komen langs schitterende plaatsjes, door bossen en we lopen langs de rivieren de Salon en de Saône, maar dan krijgen we ook een probleem. De GPS route op de mobiel is niet meer te volgen. Hij geeft aan dat we door een zeer dicht bos moeten, maar er is geen pad en het loopt daar nogal steil naar beneden. De beschrijving in het boekje geeft weinig details. We weten echt niet welke kant we nu op moeten. En ja hoor, daar komt een groepje van zes dames, die bezig zijn met hun 'dinsdag-ochtendwandeling'. We roepen naar elkaar over een groot graanveld heen, maar uiteindelijk komt er een dame naar ons toe en vraagt of we verdwaald zijn. Het moet weer zo zijn, als we hulp nodig hebben, verschijnt er plotsklaps een oplossing! Na 20 minuutjes oponthoud zijn we weer op de goede route. Zonder die zes dames waren we er nooit uitgekomen!

Onderweg moeten we natuurlijk ook weer ons water aanvullen In een dorpje met drie huizen vragen we aan een mevrouw, die net komt aanrijden, of we water in onze flessen mogen, maar ze zegt: "400 meter verder bij de brug is een fontein met ijskoud water." We lopen door over de brug maar zien zo gauw geen fonteintje bij dat huis en vragen daar ook maar eventjes waar het fonteintje is. "Kijk hier", zegt de man, en hij wijst naar een PVC buis waar water constant uitloopt in een soort van overwoekerde wasplaats. Het is water rechtstreeks uit de bergen, heerlijk koud en helder. Je moet het wel weten anders durf je toch niet je drinkfles bij te vullen van water uit een regenpijp. Een soort van geheime bron.

Een half uurtje verder spreekt een man ons aan in het frans en wij geven aan dat we denken hier links af te moeten. "Oh, Nederlanders, zegt hij. Ja, jullie moeten hier over 50 meter linksaf en dan is er ook een fontein. Niet vergeten er in te duiken voordat je verder gaat". We kletsen even een paar minuutjes met hem. Hij komt uit België en woont sinds 10 jaar in dit plaatsje bij de familie van zijn vrouw en heeft het naar de zin. "Alleen", zegt hij, "Frankrijk is zo slecht georganiseerd, helemaal geen beleid. Ook niet op het gebied van water. 1% slechts wordt gerecycled aan water in Frankrijk. Ik heb 10 basins die in de winter helemaal vol lopen, en daar kan ik de hele zomer de planten in de tuin en alles mee water geven en ik ga er nog een paar bij kopen. Ik kan het gewoon goed gebruiken, maar ja, de Fransen hier die hebben één basin, hè. Vaak nog half vol of helemaal leeg maar ze gaan echt geen tweede kopen ofzo."

Bij de fontein gaan we nog net niet helemaal erin, maar wel de armen en benen nat en we houden onze warme koppies er helemaal onder.

Fijn dat het laatste stukje dood de bossen is want het wordt nu toch wel weer héél erg warm.

We bellen aan bij mevrouw Grenier en vanaf de eerste stap die we binnen zetten, verandert de wereld in een soort van sprookje. Alles, maar dan ook echt alles, staat vol met tierelantijntjes en brocante spulletjes. Het is een compleet museum!

Het huis is van 1875 en was toen een boerderij. Nu is het compleet verbouwd tot een smaakvol ingericht 'brocante museum'. Zeker naar de bijgesloten foto's kijken want het is eigenlijk niet met de pen te beschrijven. Later heeft Cécile nog mogen filmen, want eigenlijk volstaat zelfs foto's niet. (Die proberen we ook op wbj.n te zetten hetgeen niet lukt helaas).

We drinken wat in de keuken en we horen dat Marie Grenier niet alleen Marie heet maar ook de burgemeester was van het plaatsje tot haar 60ste, 16 jaar geleden. Voor zo'n klein plaatsje moest ze ook nog ander werk erbij nemen anders verdiende ze te weinig.

Als we naar boven lopen naar onze kamer, gaat het sprookje verder. Elke kamer, maar ook de overloop zelf, is prachtig ingericht en kan zo in een rapportage voor glossy interieurbladen zoals vt-wonen. Haar 2 kinderen hebben allang zelf kinderen die ook weer volwassen zijn, maar elke kamer verwijst naar een kind of kleinkind. Wij slapen nu op de kamer van haar zoon.

Tijdens het avondeten kletst ze honderduit. Pelgrimeren zoals wij zou ze niet kunnen. Ze houdt van wandelen maar ze wil 's nachts thuis slapen want ze houdt erg veel van haar thuis. We knikken allebei, ja dat snappen we wel als we om ons heen kijken.

Marie legt ook uit dat in een dorp er 10 personen zijn die stemrecht hebben als er beslissingen genomen dienen te worden. Bij een vijf- vijf uitslag wordt er niet beslist, de burgemeester heeft geen veto recht maar is één van de tien. Elk dorpje, hoe klein ook heeft een burgemeester, maar bij de kleine dorpen worden er geen politieke beslissingen genomen. Dat leidde waarschijnlijk tot te felle discussies in het verleden die het dorp niet ten goede komt.

In elke Fransoos schuilt tenslotte een soort Louis de Funès, het prototype van de franse druktemaker.

Haar man is 25 jaar geleden overleden. Samen hebben ze veel van de wereld gezien op hun jaarlijkse vakantie. Naar de VS zou ze nu niet meer willen gaan. Het verschil tussen arm en rijk is zo groot en de mentaliteit van de mensen bevalt haar niet.

Onze benen en hoofden staken ook de discussie voor vandaag, we merken dat niet alleen de afstand maar ook de warmte een rol begin te spelen. Vannacht goed uitrusten.