Naar Alice Springs met hindernissen

Dag 8: 22 juli 2010

Na een heerlijk ontbijt met een gebakken eitje stappen we in om op weg te gaan naar Alice Springs.
Om te gaan rijden opent de chauffeur normaliter de deur aan de bestuurderskant, hij stapt in en hij sluit de deur dan achter zich. De eerste twee handelingen verliepen prima. Echter het derde deel, het sluiten van de deur, verliep anders. De deur wilde niet meer dicht en bleef wijd open staan. Iets in de deur blokkeerde. Na wat onderzoek bleek al snel dat dit niet met een tangetje te verhelpen was. Tsja om zo door Australië te rijden is natuurlijk geen gezicht.
De MAUI servicelijn gebeld en na ongeveer 1 uur kwam er een monteur op de camping. Intussen waren Cécile en de kinderen naar het goudmijn museum gewandeld. De monteur had natuurlijk niet het juiste gereedschap bij zich. Met de alarmlichten aan ben ik achter hem aan gereden naar de garage, links sturend en rechts de deur vasthoudend Gelukkig was het niet zo heel ver rijden.
Het hele deurpaneel moest er uit. En toen bleek dat een deel van het windvanger mechanisme in de deur afgebroken was en het hele mechanisme blokkeerde. De monteur heeft de hele windvanger verwijderd en ja, toen kon de deur weer prima dicht natuurlijk. Wachten op dit onderdeel zou een paar dagen duren maar zonder windvanger kon ook prima. Met ongeveer 2 uur vertraging, Cécile en de dames waren intussen ook nog naar het Nyinkka Nyunyu museum geweest (het Aboriginal museum), waren we weer op weg.
Na zo’n anderhalf uur rijden van Tennant Creek stopten we bij de Devil ’s Marbles. Dit zijn reusachtige, roodgekleurde rotsblokken die door de tijd prachtig rond zijn gevormd. Volgens de Aboriginals zijn dit de eieren van de regenboogslang. Moet een flinke slang zijn geweest.
Weer verder op weg nog zo’n 400 km naar Alice Springs. Je ziet onderweg de vegetatie langzaam veranderen naar minder en kleinere bomen, de grond wordt steeds roder van kleur.
Zo’n 70 km voor Alice Springs worden we nog tot staan gebracht door politie.
Of Cécile even wilde blazen er was namelijk een alcoholcontrole. Dat die Aussies konden drinken wisten we maar een controle zo in the-middle-of-nowhere was toch wel heel bijzonder. Gelukkig hadden we net vandaag ons niet helemaal lazerus gedronken en mochten we door.
Om 18.40 uur rijden we Alice Springs binnen, snel een camping gepakt en zelf eten gaan koken. Je moet hier niet ’s avonds door de stad wandelen. De kans om overvallen te worden in Alice Springs, waar veel armoede heerst, is erg groot.

Groetjes, Nico en de dames