Et encore sur la route

We zijn weer pelgrims en hebben vandaag "gewoon" bij de bakker brood gehaald. De afgelopen dagen hadden we namelijk ontbijt van de camping genomen. Een laatste kopje koffie en een groet en we vertrekken.

Na 7 dagen min of meer gerust te hebben gaan we vandaag vol goede moed op pad, maar spannend is het wel.

We zien een afwisselend en aantrekkelijk landschap, en lopen over de rustige, smalle D46. We passeren verschillende typisch Franse dorpjes die, doordat de luiken van de huizen dicht zijn tegen de hitte, uitgestorven lijken.

We pauzeren nu vaker en in Jassains doen we dat in de schaduw van de kerk, die ook open is. Dat is niet meer vaak tegenwoordig, ivm. de vele diefstallen.

Dit kerkje is, en daar komen we al snel achter, open omdat de overbuurman vanuit zijn keuken alles in de gaten houdt.

Hij komt naar ons toe gelopen en vraagt of we ijskoud water willen. Dat willen we graag en we lopen met hem mee. Hij heeft speciale ijsblokjes, lange en half rond zodat ze gemakkelijk in een flesje kunnen worden gedaan.

Pièrre is een hele rustige, voorkomende man, die aan de hand van foto's op zijn ipad veel verteld over het Mariabeeld in de kerk, zijn gezin en de moestuin.

Erg triest is, dat zijn vrouw vorig jaar op 62 jarige leeftijd is overleden, maar vol trots laat hij zijn 5 kinderen en 8 kleinkinderen zien, die helaas allemaal ver weg wonen. Ze zijn naar Parijs en Dijon, vanwege hun werk. Pièrre kan in ieder geval goed fotograferen; prachtige plaatjes van vanalles uit zijn tuin laat hij ook zien, mooi belicht. Hij wil weten wat wij voor een werk doen en vertelt dat hij gepensioneerd is maar nog klusjes doet voor de rechtbank. Geluidscontrole als onafhankelijk geluidsexpert. Waarschijnlijk decibellen meten bij bedrijven of zo, denken we.

We denken ook dat hij om een praatje verlegen zit, maar voor zo'n lieve man nemen we lekker de tijd.

We hebben besloten 10-12 km. te lopen naar Dolancourt, een klein plaatsje, maar waar wel een heel groot pretpark is.

Vandaar willen we de etappe liftend afmaken, anders wordt het te gek voor Nico's been.

Maximaal vijf minuten staan we te wachten, terwijl we gedurende dat wachten vijf keer enorm geschreeuw horen van de 'vrije val attractie', en dan kunnen we al de 8 km. meerijden met een wijnboer uit Bar-sur-Aube, hetgeen onze eindbestemming is van vandaag.

Je zult maar in Dolancourt wonen en continu die herrie van dat attractiepark horen!

Bar-sur-Aube is een oud middeleeuws stadje, en na onze siësta lopen we een stadswandeling door de oude straten met vakwerkhuisjes, maar we zien ook veel vergane glorie en echte krotten.

We sluiten de dag af met een biertje, een bord kebab en extra salade.