Naar Besançon

Het bed in de caravan was prima, ruim en lang genoeg en geen gekraak bij elke beweging. Wel bljjft het de hele nacht warm. Maar elk nadeel heb z'n voordeel want Nico heeft zijn slaapzak nog niet gemist.

Het wordt een beetje standaard om vroeg op te staan, te ontbijten en te vertrekken. Dit door het aanhoudende warme weer. We zitten half zeven aan het ontbijt en iets na zevenen tikken de stokken van Nico op straat.

Vandaag "maar" 15 km. zodat we 's middags de tijd hebben om Besançon te bezichtigen.

De route loopt direct omhoog het dorp Geneuille in, een plaatsje waar de beter bedeelden bij elkaar gekropen zijn en de prachtige villa's elkaar opvolgen.

Wat verderop het tegenovergestelde. We lopen langs een gigantische bouwput waar een nieuw stuk snelweg gaat komen. Ze zijn er al heel lang mee bezig, want de eventuele omleidingen staan ook al beschreven in onze bijbel van Ben Teunissen, uit 2021.

De voorsteden van Besançon beginnen op zo'n 7 km. voor de stad. Vandaag geen bossen zoals gisteren, maar veel 'groothandel industrie'. Veel reclame op gevels, maar het schreeuwende valt mee.

Ook het verkeer valt mee.

We zijn eigenlijk blij dat we geen bus hebben genomen, zoals sommigen aanraadden en doen, want we komen toch ook door mooie lanen, stadsmuren van de vestingstad, parkjes en oude straten met de mooiste oude gebouwen.

Rond de middag zijn we er. We hebben het advies gekregen om naar de kathedraal Saint Jean te gaan en daar bij 'een klein, oud vrouwtje' te vragen naar onderdak. 

Warempel zit er een oud, klein vrouwtje. Op onze vraag staat ze direct op een we moeten haar volgen. Ze loopt schuin naar de overkant van de straat en begint de intercom in te spreken. Het blijkt de jeugdherberg te zijn waar we 15 minuten later onze kamer krijgen. Perfect geregeld allemaal. Als we wat later weer de kathedraal ingaan voor een stempel zien we de twee canadese pelgrims, Louis en Nancy, in de kathedraal zitten. Ze zijn net aangekomen. Hoe toevallig dat we elkaar tegenkomen! We praten even bij over de belevenissen van de afgelopen 4 dagen en daarna scheiden onze wegen weer.

Besançon wordt gerekend tot één van de mooiste steden van Frankrijk. De stad straalt oude rijkdom uit.

Zo hebben we het gisteren over Les Miserables en zo lopen we langs het huis waar Victor Hugo, de schrijver van Les Miserables, geboren is.

De Citadel is van eind 17de eeuw. Het is flink klimmen om er te komen, gelukkig zonder rugzak.

Boven in de Citadel gaat Cécile alleen verder en wacht Nico op een bank, lekker in de schaduw. Cécile vindt het heerlijk om die oude straatjes en gebouwen te bezichtigen en op de verdedigingsmuren van het uitzicht te genieten over de stad en rivier beneden terwijl Nico op gegeven moment al die citadellen wel hetzelfde vindt.

Dat is zeker niet zo, want in deze is zelfs een dierentuin(tje) gevestigd en het uitzicht is meer dan uniek.

Het afgesproken uurtje wachten voor Nico wordt flink overschreden, maar hij heeft zich goed nuttig gemaakt en met heel veel moeite en een beetje zielig doen een adres geregeld voor over twee dagen. Het hotel was eigenlijk vol, maar de eigenaar zou kijken of hij misschien nog iets kon regelen en zou Nico terugbellen. En hij heeft iets kunnen regelen, gelukkig. Het wordt nu wel een aangepaste route lopen, zaterdag. Op de echte weg van de Franken, onze route, was gewoon niets te vinden waar we zouden kunnen slapen. Dus petje af.

Nadat we weer samen zijn, lopen we helemaal over de Grande Rue naar beneden, tot aan de rivier de Doubt, waar we halverwege de kaart van de stad bij de VVV halen om de meest mooie bezienswaardigheden te vinden.

Aan de Quai Vauban, de naam van de architect die van groot belang is geweest voor Besançon, maar ook voor vele andere steden in Frankrijk, drinken en eten we wat.

Nadat we de route uitgestippeld hebben, maken we de stadswandeling om dáárna uitgeput in onze Auberge de Jeunesse, nauwelijks meer te eten, weer te douchen, en op bed de 'administratie' te doen, enzo.

(Meer foto's volgen, geen wifi)