naar Fraser Island

Dag 23: 6 augustus 2010

Voor vandaag stond de trip naar Fraser Island gepland, en het was in één woord SUPER! Het enige minpuntje van de dag kwam ook meteen als allereerst: de wekker stond op 5 uur ’s ochtends. Papa en mama gingen op weg om de 4WD, four wheel drive, op te halen, terwijl wij vieren nog even tot kwart voor 6 bleven liggen. Toen moesten ook wij ons bed uit. Papa en mama pikten ons op bij de ingang van de camping. We hadden een witte auto, een soort jeep; het was een toyota landcruiser voor de geïnteresseerden, hoog op de banden, wat ook wel nodig was op het eiland…
Om kwart voor 7 stonden we klaar bij de ferry en daar begon meteen het avontuur: papa moest achteruit de steile ‘laadklep’ van de boot oprijden… dat ging niet helemaal vlekkeloos, maar uiteindelijk stonden we erop!
De boottocht duurde zo’n 3 kwartier, en aan boord namen we een warme chocolademelk om een beetje wakker te worden. Heel leuk om zo op het eiland af te varen, een lange kuststrook met daarachter meteen: héél veel bomen, tropisch regenwoud dus.
We kwamen aan in Kingfisher Bay, waar de weg nog geasfalteerd was. We lieten de banden een klein beetje leeglopen bij het tankstation, en schakelden over van 2WD naar 4WD. Nog een paar meter en: zand, zand en zand! De paden waar we over reden, waren zandpaden met 2 diepe groeven waar de auto’s doorheen reden, en met gigantische kuilen en boomwortels. We werden flink door elkaar gehusseld! Nu snapten we wel waarom er 4WD vereist is op Fraser Island; we hebben ontzettend gelachen onderweg als we weer eens door een kuil hobbelden. Ook tegenliggers waren spannend, omdat het erg lastig is om elkaar te passeren op een éénbaansweg die niet echt een weg is!
Onze eerste route leidde naar Lake Wabby, het diepste meer van het eiland. We parkeerden de auto bij de uitkijkpost, waar we een erg mooi uitzicht hadden over het meer en de zandvlaktes en bossen eromheen. Na een paar foto’s gemaakt te hebben wandelden we de route naar het meer zelf, zo’n 1,5 km behoorlijk steil naar beneden. Het was nog vroeg in de ochtend, en er was helemaal niemand toen we er aankwamen. Superhelder water, je kon de vissen zó zien zwemmen!
Na Lake Wabby volgden we het pad naar de Eastern Coast. Voor we het in de gaten hadden, reden we ineens over het strand! Dat was echt heel gaaf, om langs de kustlijn te crossen met zo’n 4WD! Er konden 3 mensen voorin zitten, en de andere 3 zaten achterin (er konden nog wel meer mensen bij). Mama reed, en Lynn en Farah mochten omstebeurt een beetje meesturen op het strand. Vonden ze natuurlijk heel leuk haha.
Op het strand landden en vertrokken ook vliegtuigjes.
We kwamen bij Eli Creek, een riviertje dat uitmondt in de zee. Hier parkeerden we en wandelden we een klein stukje langs het riviertje, om op de terugweg door het water terug te waden! Het water was niet zo heel diep, tot iets boven de knie, en we hadden het gevoel dat we zo door de jungle liepen! Zie foto!
Overal werden we door borden gewaarschuwd voor de dingo’s op het eiland, een soort wilde honden. Deze werden vroeger door de mensen gevoerd, waardoor ze zich nu agressief kunnen gedragen. Gelukkig (maar ook een beetje jammer) hebben we maar één dingo gezien, die liep bij Eli Creek op het strand rond.
Naast ons geparkeerd stonden een aantal vissers met prachtige ringbaardjes, met wie mama natuurlijk meteen sjans had en van wie ze foto’s maakte.
Een stukje verder op het strand lag een oud en half vergaan scheepswrak. Hier namen we ook even een kijkje. Ondertussen hielden we één oog op de oceaan gericht, omdat er rond deze tijd veel walvissen langs komen zwemmen. Maar helaas hebben we er geen gezien vandaag.
Ons volgende plan was om naar één van de grotere meren van het eiland te gaan. Lake Mackenzie is het mooiste meer, met kristalhelder water. Helaas was dit meer afgesloten dus gingen we naar Lake Birrabeen. Onderweg wilden we naar de hoogste berg van het eiland rijden, maar dit plan mislukte en we reden een stukkie om. Weer over een hobbelig pad natuurlijk, waar je maximaal 30 km per uur kon rijden. Echt een avontuur! Wat erg grappig was: mama heeft 2x gezegd “gelukkig hebben we HIER geen tegenligger”, en 2x kwam er 1 seconde later een tegenligger aan, haha! Maar soms reden we wel 20 minuten zonder een andere auto te zien.
Uiteindelijk kwamen we bij het meer aan, en namen we een lekkere duik. Ook hier was het water superhelder: als je tot je middel in het water stond, kon je je voeten nog heel duidelijk zien!
Helaas was het toen alweer tijd om terug te gaan naar de ferry; de laatste ging om 5 uur, en die wilden we echt niet missen. Op de boot terug zagen we een prachtige zonsondergang en vieze mannetjes met een staart in hun haar.
En nu zitten we gedoucht en wel in de camper, en gaan we zo lekker eten.
Een superdagje!

Kus, Robin