Verplichte rustdag 2

Vandaag doen we rustig aan. Tijdens het ontbijt vraagt Didier of we het leuk vinden om mee te rijden over het land om het irrigatie systeem te inspecteren. Dat vinden we zeker leuk. We hoeven daarvoor niet veel te lopen en het is interessant om te zien hoe die hele grote katrollen die we gezien hebben de voorgaande dagen nu eigenlijk werken. Als eerste gaan we naar de plaats waar een grote pomp het water diep uit de grond naar boven pompt. Het apparaat is verzegeld, net als bij ons in de meterkast, en de hoeveelheid opgepompt water wordt bijgehouden. Door de droge periode mag slechts een bepaalde hoeveelheid kubieke meter worden opgepompt. Kom je daarboven dan zijn er hoge boetes. Na het oppompen wordt het onder de grond met grote slangen weer verder getransporteerd naar koppelpunten verdeeld over de 300 ha. die Didier samen met zijn broer van hun vader hebben geërfd.

Bij 1 van die koppelingen staat een gigantische katrol, die langzaam de waterslang met sproeier op wielen, die 600 m. verder staat, naar zich toetrekt, door de slang automatisch op te rollen. Dat duurt ruim 12 uur en dan wordt alles verplaatst met de tractor, naar een volgende koppeling op het land. Men mag nu ook slechts 1 sproeisysteem tegelijk aanzetten want het is al een tijd erg droog en het water wordt door de overheid gereguleerd.

Als we verder rijden, zien we kunststof buizen van ongeveer 1,5 meter hoog staan, aan de rand van het land. Didier legt uit dat ze daar voer instoppen voor allerlei soorten vogels zoals patrijzen en fazanten maar ook voor herten die er lopen. Onderin komt het daar in een uitsparing weer uit. Een soort van grote voerbakken. Hierdoor blijft de natuur en het product dat ze verbouwen samen bespaard.

Op verschillende plaatsen liggen hopen met mest. "Dat is mest uit Nederland", zegt hij. "Die is van hoge kwaliteit en veel beter dan de franse. In Nederland zijn er veel kippen en varkens en dat levert zeer goede mest". Nou over die grote hoeveelheid varkens en kippen hebben we de laatste tijd wel meer gehoord in het nieuws. In het buitenland staan we bekend om onze hoge opbrengst per vierkante meter en in onze constante zoektocht naar verbetering.

Terug bij de boerderij laat Didier de grote opslagplaats zien waar de aardappelen liggen, in zo'n 3-4 graden. Dat kost veel energie en dat is op dit moment een dure aangelegenheid.

Tijdens het middageten eet Gabriël(19) mee. Een jongen uit de buurt die landbouw studeert en vandaag Didier helpt. Hij lijkt veel op de jonge Sven Kramer, haha.

De middag brengen we door bij het zwembad. Vooral rustig aan doen, maar dat valt niet mee na de afgelopen weken, lijkt het. We hebben van de buren een foto van de cryptogram uit de Gelderlander krant gekregen. Die hebben we overgeschreven in een schriftje en daar kunnen we ons mooi mee bezighouden.

Gedurende de dag worden we, net als gisteren, overladen met verse vijgen. De grote vijgenboom staat voor het huis aan de zuidkant zodat hij beschermd is tegen de koude noordenwind. "De wind uit Nederland", grapt Didier. Het is een uitstekend jaar voor de vijgen, de boom hangt overvol en we eten ons er bijna ongans aan. Verse vijgen schijnen supergezond te zijn, wie weet help het.

Een ander heerlijk stukje fruit wat wij niet kennen is de goudbes, oorspronkelijk komt deze uit Peru, die Odile via zaadjes zelf heeft opgekweekt in de grote kas in de tuin. Ze zijn klein, licht oranje van kleur en zoet van smaak. 

Na het avondeten hebben we nog een paar potjes pool biljard gespeeld. Het gaat hier om de gezelligheid en niet om het resultaat, alles gaat heel relaxed.

Maar toch even voor de statistieken: nederland-frankrijk, tussenstand 1-1. In de beslissende 3de set ging nederland er net op tijd met de winst vandoor. Haha.