In de Caravan

Zoals we een paar nachten geleden in het slechtste hotel, ever, hebben geslapen hebben we nu op het uniekste plekje, ever, geslapen. Het plekje in Olloy-sur-Viroin, van vijf jaar geleden bij de fam Goddard, stond op 1, maar nu dit 'brocante, sprookjes, poppenhuis museum huis'. Cécile is vanmorgen met de camera rond gedaan om te filmen en komt verrassing na verrassing tegen, om uiteindelijk ook nog de kelder te mogen zien en te filmen. Een uitgehakte 'Cave', een voorraadkelder met allemaal zelfgemaakte groenten en fruitsoorten, wijnen en een oud wijnvat. Fantastisch! De twee filmpjes zullen wij in de toekomst beslist nog vaker gaan bekijken.

Er is de komende 20 km geen winkel om iets te kopen en we zijn op een enkel muslireepje en tuc-koekje door onze voorraad heen dus het is erg fijn dat we van Marie een lunchpakketje en appel mee krijgen.

De 'weg' loopt lekker! Op de afwisselende route komen we eigenlijk niemand tegen, maar da's ook wel eens lekker.

We gaan door oude bossen, waarbij we flink moeten klimmen, en waarbij alleen twee mountainbikers ons passeren.

Wat kunnen ze ons blij maken met een fontein en bankje op de juiste tijd en plaats, zoals vandaag het geval was, en met 'plaatjes' van mooi gerestaureerde wasplaatsen. We lopen ook over overwoekerde bospaadjes met grove stenen, dus opletten geblazen met waar je loopt.

Drie kilometer voor de camping waar we slapen doen we boodschappen bij de intermaché, fruit en kaasjes, en halen we een stempel bij de Mairie van Cussey-sur-Ognon.

Omdat de Mairie in elk dorpje zit, doen we wedstrijdjes wie de Mairie het eerste ziet.

De ander moet dan zingen: "Messieur Le Maire", voor de kenners onder ons een smeekbede uit de musical Les Miserabeles. Dat is dus een keer of zes gemiddeld per dag. Haha.

Op de weg naar de camping vragen we ons af waar we in godsnaam zullen slapen. Christophe heeft het geregeld voor ons en we weten alleen dat we een repas en een petite dejeuner(avondeten en ook ontbijt)erbij krijgen. Op een camping: prachtig toch.

De camping is waarschijnlijk een halve sterren camping; renovatie/restauratie van het toiletgebouw, rommel her en der en voor een kwart bezet.

De eigenaar is echter heel aardig en komt direct na ons telefoontje, dat we er zijn.

"Er komen hier vaker pelerins, omdat het moeilijk is om in de omgeving iets anders te vinden, maar leuk, welkom. Ik zal jullie de weg wijzen naar jullie caravan, met voortent. Jullie mogen ook in de tent slapen die ernaast staat, wat jullie het liefste willen. Jullie kunnen lekker in de hangmat bijkomen. Het is nog wel 500 meter lopen."

Dat laatste zegt hij lachend en is als grap bedoeld.

Zwemmen in de Saône, hier, is officieel verboden, maar er is wel een stukje afgezet waar het oogluikend wordt toegestaan.

Ons plekje ziet er prima uit en de caravan is van alle gemakken voorzien, dus we kiezen mooi voor de caravan. Kunnen we ook eens kijken hoe dat bevalt. We hebben verder een fijne middag in de schaduw en hebben tijd om te schrijven, douchen wassen en plannen van de route voor de komende dagen.

Het avondeten op de veranda bij de receptie pakt nog gezellig uit. Wat duitse motorrijders, die mee eten en op de laptop Saarbrucken tegen Dortmund volgen, derde klasse. Wat Fransen aan de bar en twee arbeiders die op de camping staan, waarvan de één iedereen voor het lapje houdt.

Bij het naar bed gaan is het even zoeken waar alles zit in zo'n caravan, maar het is goed gekomen en het bed ligt heerlijk.

Bon nuit.