Van citadelle naar petit village

Allebei goed geslapen. Een goed bed doet wonderen en we staan uitgerust op. Er is niemand om onze overnachtingskosten in ontvangst te nemen. We doen het geld dus maar in een zelfgemaakt envelopje en doen het beneden in de brievenbus in de hal.

Om kwart over zeven lopen we eerst de verkeerde (dus goede) kant op omdat we gisteren in het boek 'De weg van de Franken' gelezen hebben: "Grande Rue, stuk naar beneden en tweede links, naar de Doubt." De GPX laat zien: "Omhoog, rechts en later via wandelpad naar de rivier. Hadden we toch maar gelijk het boekje van Ben Teunissen gevolgd want het wandelpad speciaal voor wandelaars wordt tussen zeven uur 's avonds en 8 uur 's ochtends afgesloten door een hek, en dat zegt de GPX niet. Als we bij een luxe hotel vragen of zij de poort open kunnen maken, zegt de receptioniste dat we om moeten lopen. Toch al gauw een kleine kilometer. De GPX gebruiken we veel maar het boekje moeten we dus steeds goed blijven lezen én als eerste volgen!

We lopen een stukje langs de rivier maar dan moeten we die verlaten en gaan we vijf kilometer alleen maar steil, maar dan ook echt steil, omhoog. Het eerste stuk schat Nico zeker op 25-30%. Er zitten ook trappen bij met treden met ongelijke hoogte. Echt pittig kunnen we wel zeggen en ondanks dat we vroeg zijn vertrokken gutst het zweet al van ons voorhoofd. Je zult de etappe maar anders in hebben gedeeld en hier om vier uur 's middags, in de hitte moeten klimmen.

Na de eerste vijf kilometer wordt het een vrij glooiend landschap dus kunnen we mooi een beetje herstellen, want we voelen van alles. We nemen lange pauzes en vallen zo in slaap.

Waarschijnlijk zit bij ons allebei de vermoeidheid van gisteren toch ook nog een beetje in de beentjes en anders hebben we het vandaag gewoon vrij zwaar.

De hitte van de afgelopen weken speelt misschien ook wel mee.

We peppen elkaar op en zijn ervan overtuigd dat het wel goed komt.

Op de route maken we drie keer een praatje met plaatselijke bewoners.

De eerste zegt tegen Nico dat hij wel kan zien dat hij al lang onderweg is, omdat hij zo bruin is. Hij heeft ook een huis in het zuiden, Toulon. Daar, en ook in de streken zoals de Ardeche en de Dôme, moet je nu niet zijn. Daar is het steeds meer dan 40 graden. We willen snel door omdat we op een landweg staan weg te branden.

De tweede is een oude man die heerlijk in de schaduw voor het huis zijn krantje aan het lezen is. Hij komt helemaal naar ons toe en vertelt over de vreselijke bosbranden die nu al op verschillende plaatsen in Frankrijk woeden. Het is vooral in het westen van het land maar dat maakt hij zich niet zo druk om. "Het is hier ook krap 100 km. verderop." We krijgen water van zijn vrouw en daar zijn we erg blij mee.

De derde, een man in Mamirole, die op zijn oprit, in de zon, aan de auto aan het sleutelen is, de enige ziel die we zien.

"Bonjour", zeggen we hoopvol.

We krijgen direct water van hem uit een grote 10 liter waterbasket, en vult onze flesjes bij.

Hij vraagt of we nog willen zitten of iets nodig hebben maar dat is niet zo.

"Wacht even", zegt hij en hij haalt voor ieder een appel en vijf 'strudelrepen'.

Super-, superaardig, maar voor wie is nu die vijfde reep? Cécile draagt ze!

We gaan vlug verder voor de laatste grote klimmen van vandaag. Niet zo als vanochtend, maar we hebben elke 2 à 3 km. wel een pauze nodig.

Tijdens de laatste pauze hebben we het nog even over het logeeradres van morgen, in Aubonne. We hadden er niets gevonden en daarom had Nico en hotel op een andere route geregeld, maar....we kunnen nu nog de Mairie van Aubonne bellen. Dat kan alleen op maandag-, woensdag-, en vrijdagmorgen en vrijdagmiddag.

Nu lukt het om er alsnog te gaan slapen in een chambre d'hôtes, bij een mevrouw thuis.

De route is pittiger maar wel de echte route voor ons.

Rond kwart over vier lopen we L'Hospital du Grosbois binnen. Nadat we eerst bij een verkeerd, gesloten huis stonden, werden we hartelijk ontvangen door Francine en Didier in hun B&B.

Ze weten, en zien waarschijnlijk ook, precies wat er nodig hebben. Drinken een douche en rust.

Om zeven uur wordt er op de deur geklopt. Het eten staat klaar en wij hadden niks gehoord

Lekker gegeten, een beetje bijgekomen en vroeg naar bed.