Een prachtige route

Als we beneden komen voor het ontbijt is alles nog donker. Oeps, we dachten dat we om zeven uur konden ontbijten maar blijkbaar is het pas vanaf half acht.

Bij de receptie staan twee luie stoelen, waar we mooi kunnen wachten, terwijl we het nieuws lezen. Het probleem is alleen dat daar een soort sensor ons de hele tijd registreert en er elders in het hotel een belletje kingelt. Nèt als we naar onze kamer willen gaan, komt de eigenaar, natuurlijk gek geworden van het geklingel, en hij begrijpt onze vergissing.

"Ach, ga maar vast naar de ontbijtzaal dan zal ik alvast wat te drinken brengen en dan kunt u wel eerder ontbijten". 

Heel fijn! 

Vandaag staan vier plusjes in Ben's boek om aan te geven dat het een pittige route is en dat blijkt al gelijk uit de eerste steile afdaling over een rotspad. Heel goed opletten dus dat je niet onderuit glijdt, ook omdat het heeft geregend, gisteren. 

Het leuke van vandaag is dat we de grens met Zwitserland passeren, bij Les Echampés. Het is eigenlijk niet meer dan een gat in een heg met een bijna onleesbare oude grenspaal en een klein rond bord Douane. 

Het minder leuke is dat we gelijk met de onmogelijk dure prijzen te maken krijgen

Tjeetje, een baquette in Frankrijk kost ongeveer € 1,15, in Zwitserland € 3,45. 

Het mooie van vandaag is de prachtige omgeving.

Het gebeurt wel eens dat je emotioneel wordt als je naar mooie muziek luistert. Nu kreeg Cécile tranen in de ogen omdat ze zo genoot van de natuur en omdat we dit samen mogen meemaken. 

We lopen door de kloof van de Orbe, dan weer aan de ene kant, dan weer, nadat we een bruggetje oversteken aan de andere kant. Soms dicht bij de rivier en dan weer op hoogte, op een smal pad , zodat je beslist geen hoogtevrees moet hebben. 

Een enkele keer moeten we door een rotstunnel en we pauzeren in La Grotte de l'Espoir, "de grot van de hoop." Da's goed en mooi. Hoop moet je houden! 

Een man van dik in de 70 passeert ons op zijn mountainbike en vol bewondering zien we hoe hij zich over het smalle, hele steile pad omhoog trapt. 

Vijf minuten later komt hij ons tegemoet en maken we een praatje. Pierre fietst op een elektrische mountainbike, we snapten het al niet, en hij is de weg aan het verkennen en aan het verkennen voor een groep van ongeveer tien sportievelingen die hij in het weekend mee op sleeptouw neemt.

Wat een verantwoordelijkheid. Zelf fietst hij over tweeeneenhalve week de Grote Sint-Bernhardpas over. Een weekje later dan dat wij daar zijn, anders zouden we hem misschien nog zien.

We hebben tijd ingepland om het plaatsje Orbe te bezichtigen maar als we daar zijn, zien we dat de kerk en één toren van de twee in de steigers staan en dat er eigenlijk niet veel over is van het kasteel.

Het oude stadsdeel heeft wel grappige straatjes en met bruggen van een huis aan de ene kant van de straat naar een huis aan de overkant. Je kunt goed zien dat Zwitserland een rijk land is. De wegen en bewegwijzeringen zien er verzorgd uit, de huizen, over het algemeen, zijn goed onderhouden.

Na het kopen van zwitserse franken begrijpen we meteen waarom ze zo rijk zijn.

Geen fijne koers, maarja.. 

In Frankrijk viel het ons op dat er zo weinig mensen op straat zijn. Iedereen zit veel binnen, ook in verband met de warmte natuurlijk.

Ondanks dat het vandaag ook erg warm is in Zwitserland is er veel meer 'leven', meer jeugd en bijvoorbeeld mensen met een kinderwagen. 

De laatste loodjes van vandaag, de vier kilometer van Orbe naar Chavornay zijn saai en gaat langs industrie van Orbe, twee kilometer langs een watertje dat we niet zien omdat er een kale dijk voor zit. Daarna langs de houtfabrieken voor Chavornay. 

We slapen in gìte de Charron, de "wagenmakerij." We zijn vandaag nog gebeld door Tania, de eigenaresse, dat de deur open is, de sleutel op tafel ligt en dat we er zo in kunnen. 

Nadat we bij de Danner, een soort zwitserse Lidl, inkopen hebben gedaan voor avondeten en voor morgen onderweg, kunnen we koken en voor een redelijk bedrag eten. 

Dan moeten we als laatste nog Tania zien te spreken, want we moeten haar betalen, al weten we nog niet eens wat het kost.

Geen prijs afgesproken!

Ze blijkt niet thuis, en via haar zoon worden we teruggebeld. 

"Hebben jullie een fijn verblijf. Nee, ik ben er morgen ook niet. Voor pelgrims is de prijs zestig euro of zwitserse franken, dat mogen jullie zelf weten. Leg het geld maar op tafel."

Fantastisch. Dat wordt dus in euro's betalen, maar wat een ongelooflijk lage prijs voor zwitserse begrippen. 

Dan kun je wel goed slapen hoor.