Blij met regen

We sluipen zachtjes de kamer af om Pascal en Sandrine niet wakker te maken en zijn zo een half uur te vroeg voor het ontbijt. Alles staat al klaar in de ontbijtzaal en we kunnen direct terecht. We gaan vandaag serieus klimmen, een goed ontbijt is de dan natuurlijk helemaal belangrijk.

Als we de stad verlaten en richting bosrand lopen zien we bij een boerderij de koeien de straat op lopen. De boerin is ze aan het verplaatsen van de stal naar dr wei. De koeien sjokken achter elkaar aan en maken geen haast op de vroege ochtend. Wat een heerlijk tafereel om af te kijken, lekker rustig de dag beginnen. 

Het gaat vrij snel op een bospad steil omhoog richting de ruïne van fort Malher.

Vanuit deze ruïne hebben we een prachtig uitzicht op château de Joux, die boven op een andere berg iets verderop, prachtig in de zon vormt beschenen. Zo steil als de klim is, is de afdaling naar het dal tussen deze twee toppen. Daarna volgen een aantal kilometers in het dal, waarna de volgende klim zich aandient. De wolken steeds donkerder en dreigender worden. De tweede beklimming is nog hoger, maar ook over erg smalle bospaadjes die in een mum van tijd kunnen veranderen in stromen water als het zou gaan regenen. Het zou mooi zijn als we dat voor kunnen wezen; er is namelijk regen voorspeld.

We zijn bijna boven, op een van de toppen van het Juragebergte en dan begint het toch te miezeren. Snel de poncho's over onszelf en onze rugzakken. We hebben nu ook de regenbroeken aan, want daar zit een flap aan die je over je schoenen trekt. Ze zijn eigenlijk voor fietsers, maar we hebben vijf jaar gelegen geleerd dat het belangrijk is om de voeten droog te houden.

Nico moet wel eerst zijn schoenen uittrekken voordat hij de broek aan kan doen, maar dat is allemaal de moeite waard. Het blijkt allemaal perfect te werken en we houden onze voeten droog. We houden álles droog!

Als we later in een dorpje aankomen en het droog, maar ook een stuk koeler is, zoeken we een plekje om wat te eten. Er lijkt een brasserie open te zijn waar we beschut kunnen zitten. Dan horen we geroep achter ons. Ja hoor, het zijn natuurlijk Nancy en Louis, ze zijn vanmorgen anderhalf uur eerder dan wij vertrokken. Toen zij pauseerden voor het gemeentehuis en het begon te regenen zijn ze door de burgemeester uitgenodigd bij hem aan te schuiven voor het eten. Het is vandaag een feestdag (ter ere van Maria) in Frankrijk en wat we begrepen was het daar compleet feest, werd er uitgebreid wijn geschonken een had de burgemeester al rode wangetjes.

We besluiten om met z'n viertjes een kopje koffie te nemen. Eerst zitten we buiten onder een overkapping, maar de ober beslist voor ons dat we beter binnen kunnen komen zitten, waar het lekker warm is.

Na de koffie gaan we beiden weer op ons eigen tempo verder, al snel zijn ze uit ons zicht verdwenen. Oei, het begint ineens volop te regenen. We hebben de regenbroeken aan gehouden en gooien snel de poncho's over ons heen. We hoeven niet meer door de bossen, die vaak mooi beschutting geven, maar lopen gelukkig over een weg die rustig stijgt en daalt. Zo lopen we rustig door naar ons adresje in Jougne voor vandaag en we vinden het wel lekker dat het een keer regent en onder de 30 graden is. Dat hebben we al de tijd dat we in Frankrijk lopen nog niet gehad. Morgen naar Zwitserland. Dass ist andere kuchen!