Zicht op de zee

Zachtjes opgestaan, om half zeven, om Marcia niet te storen. Bij haar gaat om zeven uur de wekker, precies als wij met de rugzak bij de deur van de slaapzaal staan om zachtjes gedag te zeggen en te gaan.

We hebben alle drie lang en goed geslapen, ondanks dat de kerkklokken vanaf het bed van Cécile te zien zijn.

We nemen ontbijt bij bar Sport waar ze voor pellegrini speciale prijzen hanteren. Het is ook spot goedkoop en we nemen er een 'spremuta' bij. (dit was nog een tip van de engelse Robert, veel vitaminen in een fruitshake).

Via WhatsApp even vlug het lief en leed lijstje doorgenomen en felicitaties gestuurd. Maar liefst drie familieleden, tennisvriendin én Alessio zijn vandaag jarig!

Als we gaan, komt Marcia eraan, maar neemt niks. Als we een rondje lopen langs de bakker en over de markt om brood en fruit te kopen voor de komende etappe, loopt ze achter ons aan en koopt zelf alleen een droog broodje.

Ze vraagt aan Nico welke kant de route is, en ineens is ze weg.

Het blijft een beetje vreemd, maar het is goed zo.

Er is trouwens door het oude centrum weer een maandelijkse rommelmarkt, die we vorige week zondag ook zijn tegengekomen.

In tegenstelling tot gisteren is de route vandaag weer geweldig en prachtig.

Hij is niet zo lang maar wel pittig. Toch weer 500 m. klimmen en dalen, met maar één klein stukje over asfalt en de rest over vooral grind-en rotspaadjes en bosweggetjes, richels eigenlijk.

Gelukkig is en blijft het droog al staat er een enorme wind, waardoor we soms flink afkoelen. Een herrie dat die wind boven op de berg maakt. Net alsof je langs een autoweg loopt, waar continu auto's overheen razen. Ook hier ligt het er maar net aan hoe het pad op de berg kronkelt en vaak lijkt hetwindstil. Het weer in de bergen is voor ons niet te voorspellen.

We komen langs of door mooie oude plaatsjes, zoals Bibola en Vecchietto.

We zien enkele druivengaarden, steeds meer cipressen en vooral mooie lichtgroene olijfboomgaarden.

Het laatste plaatsje is weer prachtig.

Net ervoor eindigt het pad ernaar toe en auto's moeten daar de auto parkeren om verder te voet bij hun huis te komen.

Een hele kleine tractor kan net door het 'hoofdstraatje', alleen omdat er een hoek van de kerkmuur is afgehaald.

Trappen en zeer schuine hellinkjes zorgen ervoor dat de bewoners bij hun voordeur kunnen komen. Heel middeleeuws en bijzonder.

In dit plaatsje komen ineens de twee franse zusjes en Marcia het kerkplein, van zes vierkante meter, oplopen.

Rode blossen bij Anne-Sophia(24) en Guenola(23) en zweetdruppels; aan Marcia(63) is niets te zien. Ze heeft toch wel een bere-conditie en loopt zelfs zonder stokken op deze steile helling en neemt nauwelijks pauze. Het is ons een raadsel wanneer wij haar hebben ingehaald.

Met de twee superlieve zusjes blijven we, net als gisteren, een poosje kletsen.

Ze komen uit een gezin van zeven en komen uit Nantes (net als pelgrim Patrick, die zij vorige week hebben gesproken in Santa Cristina).

De strijd om wie het oudste is heeft Cécile gewonnen en ze krijgt twee duimen omhoog van Anne-Sophie. Blijkbaar wordt zij vaker als jongste van de twee geschat.

Anne-Sophie gaat beginnen aan haar huisartsenopleiding en Guenola is nèt afgestudeerd als bezigheidstherapeut voor alle leeftijden.

Ze hebben vijf weken vakantie en willen naar Rome vanaf Vercelli. Ze hebben de tent bij zich.

Na acht kilometer begint de best moeilijke afdaling en al snel lopen we met zijn vijfjes op een rij, een uurtje richting Sarzane.

In het dorp Ponzano hebben we voor de eerste keer goed zicht op de Middellandse zee. Dat is een mooi moment.

Wij nemen pauze en zeggen dag tegen de drie anderen.

Ook het laatste stuk blijft echt opletten, want voordat je het weet schuif je onderuit over de ronde kiezels op het grind.

We komen heelhuids beneden en zijn bijtijds in onze Auberge Villette.

Poeh, als we er zij voelen we toch weer de vermoeidheid in de voetjes, knieën en benen. Heerlijk dat we lekker kunnen rusten.

De rest van de dag doen we wat we vaak doen. Het stadje, ook weer een karakteristieke stad, met fort en oude citadel, bezichtigen en uit eten.

Er zijn gezellige pleintjes waar groepjes oudere mannen kletsen en een kaartspel doen, en in de oude stad zijn er allemaal activiteiten; kunstmarkt met rondleiding en spellen voor kinderen.

We hebben contact, via beeldbellen, met onze vier schatten van mooie dochters, die gezellig aan het shoppen zijn.

Dat we deze reis mogen maken is fantastisch, maar die meiden is onze grootste rijkdom. We kunnen er weer tegenaan!

Vanavond kijken we de streamers, als dat lukt. Anders maar lezen en verder voorbereiden voor de komende dagen/weken.

We denken dat we ongeveer nog 35-40 dagen onderweg zijn: over Lucca, Florence en Assisi. Heerlijk!