Naar het de strand

We volgen de route Sarzana 'uit' volgens de beschrijving tot het plaatsje Luni, daarna kiezen we voor een 'eigen' weg langs de zee. Als 'echte' hollanders willen we zo snel mogelijk de zee zien, proeven en ruiken.

De weg loopt daarna dicht langs de Middellandse, eigenlijk Ligurische, Zee. De weg wordt gevuld door wielrengroepjes en auto's op weg naar het strand. Het weer is heerlijk en het is zondag.

In Marine di Carrara lijkt het of er onlangs een grote storm heeft huisgehouden. Er liggen veel geknakte pijnbomen als mikado stokjes in de bossen, die het plaatsje aan de zee, omgeven. Als Nico het op google opzoekt, blijkt dat nog maar precies 1 maand geleden een heftige storm door de badplaats is getrokken. Het geeft een trieste aanblik.

Het dorp Carrara, dat iets meer landinwaarts ligt, is bekend om zijn marmer. De uitlopers van de Apennijnen, waar de marmerafgravingen zijn, kleuren daar wit in de zon. We hebben helaas geen tijd om een blad voor onze nieuwe keuken uit te kiezen, haha.

Na de grote haven van Marina Carrara, afgeschermd door een gigantisch hoog hekwerk en honderden meters lang, kunnen we een tijdje over het strand.

Vlak voordat we Marine di Massa inlopen, is de weg afgesloten, de zee heeft een heel stuk wegdek en rotsen weggeslagen en we moeten een stuk terug omlopen. Net op dit stuk zien we grote gebouwen, welke ooit prachtige moeten zijn geweest, maar waar de natuur het nu heeft overgenomen. Er is hier veel vergane glorie.

In Marine di Massa huren we voor twee uurtjes een parasol en ligbedden en spelen even de toerist. "Ook leuk", zou Theo Maassen zeggen.

Het plaatsje is te vergelijken met Scheveningen waar de ene strandtent de andere opvolgt.

We hebben voor vandaag een AirB&B kunnen regelen, 1,5 km. landinwaarts, richting de plaats Massa. We zijn er om 5 uur en hebben instructies doorgekregen waar de sleutel ligt. Serverio, onze host, lopen we mis. Wellicht zien we hem morgenvroeg nog.