Start van de Franciscaanse Voetreis(FV) of toch de

De rustdag in Florence is alweer voorbij en we gaan nu beginnen aan het 'laatste' stuk, de Franciscaanse Voetreis(FV).

Om bij het begin te komen, bij de monumentale Franciscaner basiliek, moeten we vanaf ons hotel eerst met de bus(45 min.) de tram, (5 min.) en weer een bus(25 min.), dus om zes uur gaat de wekker.

Gisteren hebben we het en een ander bezichtigd, waaronder de bovengenoemde Basilica di Santa Croce di Firenze. Franciscus heeft op deze plaats, in begin 13de eeuw, een kapel gebouwd en tegenwoordig kun je in deze kerk de graftombes van oa. Michelangelo, Machiavelli, Galileo en Rossini zien.

Verder zijn er prachtige frescos te zien over het leven van Franciscus. We vonden het boeiend, kregen een, minder mooie stempel maar vinden het heel mooi om vandaag hier vlakbij te beginnen, rond een uur of half negen.

We zijn bij één van de vele bruggen over de Arno, één verder dan de Pont Vechio, beroemd om zijn huizen op de brug, en lopen vijf kilometer langs de rivier voordat we de rivier verlaten en, hoe kan het anders, gaan klimmen.

We vinden het allebei best weer spannend hoe het lopen zal gaan, omdat we een nieuwe boek, de FV, nu digitaal op onze mobiel hebben, wel met GPX, en omdat we nog niet weten hoe de beschreven route uitpakt.

Het blijkt spanning voor niks, want de weg is zeer uitvoerig in het boek gedocumenteerd, met gedetailleerde kaartjes en foto's.

Er staat ook in dat deze FV-weg niet de kortste is maar wel de mooiste! We lezen dat er gekozen is voor veel minder asfalt, wat zijn wij daar blij mee, en ommetjes heeft naar kloosters, kerken, enz. waar Franciscus is geweest, of waar iets bijzonders mee is; hoeft voor ons niet zo. Haha.

Waar we al snel achter komen is dat de route vandaag een hele goede bewegwijzering heeft. Stickers, rood/witte markering en bordjes op bomen, lantarenpalen en muurtjes. Heerlijk! Hoe anders dan we tot nu toe gewend waren.

Grappig is wel dat er op de stickers staat: de Via di Francesco, dus VF. Haha, zitten we toch weer op de VF in plaats van de FV, de Franciscaanse Voetreis, het boek geschreven door Ruud Verkerke en Pieter Quelle.

Vóór de afslag, nog bij de Arno, lopen we 'achterlangs' het dorpje Nove a Rovezzano. We zijn echt toe aan een ontbijt dus Cécile stelt voor om toch even terug het dorp in te lopen; één recht doorgaande smalle weg met aan beide kanten hoge huizen.

Gelukkig kunnen we bij een barretje terecht, waar ook een paar oude mannetjes, met alle respect, aan hun espresso zitten.

Aan de muur hangen oude zwart-wit foto's met afbeeldingen uitde jaren 50-70. Op de een is nog een trekpondje over de Arno te zien en op een andere de Giro del Italia, die door dit dorpje ging. Op weer een andere zien we dat het water tot op anderhalve meter in de straat stond. We vragen of dat tijdens de grote overstroming was in 1966, waar we Sue in Empoli ook al over hoorde.

Één van de 'oudjes' vertelt ons over de foto's, in het frans. Zijn moeder kon nog zwemmen in de Arno toen ze jong was, maar dat kan/mag niet meer. Waarschijnlijk door stuwen, de stroming en het water ziet er ook niet echt schoon uit.

Als we ruim 500 m. hebben geklommen, een prachtige klim met mooi zicht op Florence en omliggende bergen, hebben we de keuze om nog even door te klimmen en het klooster Francescano, Incontro, te bezoeken of deze rechts te laten liggen en aan de afdaling te beginnen.

We besluiten het wel te doen en lopen over een 'kruisweg' omhoog naar kerk en abdij.

"We worden er vast voor beloond", zegt Cécile, en dat is ook zo.

We bellen aan en er is één dame aanwezig, die verbaasd open doet.

Alles is verder gesloten en nee, er wonen geen paters meer en nee, er zijn geen rondleidingen. We krijgen wel een hele bijzondere stempel, namelijk een geponste. Hij is dus ook voor blinden te voelen.

Tijdens het gesprekje hoort de dame dat we helemaal uit Nederland komen en misschien is dat wel de reden dat ze ons een privé rondleiding geeft.

We zien het kleinste kapelletje, ever, en de kleinste slaapkamer, tevens werkkamertje ever, van San Leonardo. Prachtig. Het is een schattig klooster, boven op de berg, gesticht door Franciscanen.

De dame die daar helemaal alleen is, werkt er al 22 jaar, voor de missie der Franciscanen. Trots vertelt ze dat ze hier is getrouwd op deze bijzondere locatie.

Na deze 'omweg', dalen we weer af, tussen de vele olijfbomen door en ook door een stuk afgebrand bos, naar de Arno, om in Pontessieve onze B&B, San Leonardo's room, te zoeken.

Geen probleem gelukkig, en een beetje moe, maar super voldaan, sluiten we deze eerste FV/VF af. De B&B heeft een klein terrasje, waar we gezellig wat drinken en lezen en heeft de mogelijkheid om zelf eten te maken/op te warmen.

Prima, met boodschappen van de COOP zijn we weer eens een keer normaal goedkoop uit.