The Rocks

Dag 10: 24 juli 2010

Ik word om half zes wakker, oh lekker, nog een half uurtje. De wekker staat namelijk op 6 uur vanwege de wens om de sunrise bij Uluru te zien. Iets na half zeven schrik ik wakker: shit de wekker is niet afgelopen. Nou ja, hurry up. Bedden opruimen, plassen, lenzen in en rijden, weer naar het Kata Tjuta N.P. waarin Ayers Rock ligt. Ons resort ligt in Yulara, en als we eruit willen rijden we eerst twee keer verkeerd bij een rotonde en ik begin al een beetje in paniek te raken omdat ik die zonsopgang niet graag mis.
Gelukkig, we zijn op tijd en het is weer schitterend. Eerlijk gezegd was de zonsondergang wel mooier maar het vroege opstaan is wel beloond met prachtige kleuren van de enorme monoliet en van de mooie opkomst van de zon zelf in het landschap. Het is heel helder weer en ook ontzettend koud. Helaas hebben we onze handschoenen en wintermuts niet bij ons want deze zouden niet misstaan.
We ontbijten hier op de parkeerplaats zoals verschillende andere campers ook doen, en gaan daarna naar een andere plek bij de Rock zodat we nog maar 1,5 km. hoeven te lopen om ‘m aan te raken.
Het gaf echt even een bijzonder gevoel al denken sommige cultuurbarbaren onder ons er heel anders over. We hebben leuke foto’s gemaakt met allemaal één vinger tegen de steen aan. Ik heb volgens mij sowieso nog nooit van één voorwerp zoveel foto’s gemaakt als van Ayers Rock.
Rond 10.00u rijden we in het park nog zo’n 30 km naar een grote rotsformatie waarnaar het park is vernoemd: Kata Tjuta. (The Olgas in het Engels, wat Many Heads betekent, het zijn ook 32 giganten.
Ik kan niet anders zeggen maar het was weer zóóó mooi en groots. Je hebt er wandelroutes met namen zoals Valley of the Winds en Walk and die hun naam wel eer aan doen. Robin, Maud en Lynn blijven in de auto terwijl Nico, Farah en ik een wandeling maken, genaamd de Walpa Gorge walk. Deze loopt door een geweldige kloof langs de Olgas steen.
We rijden terug om naar de kamelen te gaan in Yulara. Soms zit het niet mee. Ze waren er niet, waarschijnlijk op safari. Helaas.
Rond 13.00u rijden we terug naar Alice Springs. Het eerst stuk rijdt Nico. Robin slaapt op de bijrijdersstoel maar gelukkig heb je hier geen navigator nodig want je moet gewoon eerst 230 km. rechtdoor, dan rechtsaf en dan weer 200 km. Ik leer de kinderen Jokeren en ze vinden het nog leuk ook. Maud heeft beginnersgeluk en wint. Het tweede stuk rijd ik dan weer. Lekker muziekje op en je waant je zo in een of andere cowboyfilm in deze prachtige natuur met enorme prairies met af en toe bergen en een droge rivier of “creek”.
We zijn voor het donker, rond 18.00u bij McDonnell range holiday park. Zo’n luxe camping hebben we nog niet gehad. Zwembadje, winkel, restaurantje enz, enz. Weer een keertje fatsoenlijk lekker uitgebreid douchen. Hier is het namelijk niet meer zo koud en dan kom je gemakkelijker je camper uit.
Straks nog even lekker thee met chocola en daarna niet te laat slapen. Het was vanochtend tenslotte erg vroeg.

Veel liefs en groetjes van ons allemaal, Cécile