1ste dag in Sydney

Dag 13: 27 juli 2010

Zo ik heb weer een heleboel te vertellen!
Om te beginnen heb ik (en de rest ook denk ik) heerlijk geslapen in het 1 -persoonsbed van ‘Eva’s Backpackers’, het hotel waar we verblijven in Sydney. Robin kreeg in ieder geval niet iedere keer dat ik me omdraaide een knietje.
Rond 8 uur stonden we op om een wandeling te gaan maken naar the Opera House, maar voordat we deze tocht gingen ondernemen leek het ons een goed idee om even onze magen te vullen. Joe’s café was hiervoor zeer geschikt en zag er gezellig uit. We hebben er ver-ruk-ke-lijke bananabread op; waarom hebben ze dat niet in Nederland? of vergis ik me en weet iemand toevallig waar je dit kan halen, graag zo snel mogelijk aan mij laten weten!
Na ons ontbijtje liepen we door de Botanische Tuinen, waar écht gigantische bomen waren, Farah was in het paradijs want die klimt graag in voorwerpen. Er stond een meesterlijk bordje dat je niet snel in Nederland tegen zult komen: ‘Please walk on the grass, hug the trees and talk to the birds’. Mam heeft er een foto van gemaakt, waar ook niet van hè… Op een gegeven moment hebben we het fototoestel maar van d'r afgepakt omdat ze ons zoveel oponthoud bezorgde, haha.
Na een flinke wandeling kwamen we dan eindelijk bij THE Opera House, en ik kon niet geloven dat we er nou ECHT waren! Vanuit het opzicht waarvan wij het in 1e instantie bekeken leek het totaal niet op de bekende foto’s, het waren 3 losse gedeelten, wat wij eigenlijk allemaal niet hadden verwacht. Maar dat betekende niet dat het heeeel indrukwekkend was! Er waren mensen van alle nationaliteiten te vinden, er liepen klasjes rond met kinderen die allemaal hetzelfde uniform aanhadden, jongens en meisjes gescheiden. (Hier heeft mam ook foto’s van, duh)
Na er even omheen gelopen te hebben en serieus meer dan 30 foto’s van gemaakt te hebben (ook van de Sydney Harbour Bridge die daar ook was), kwamen we bij de kade waar de ferry’s aan- en afmeerden. Per toeval hebben we toen de rest van onze 1e dag in Sydney een bestemming gegeven: het pondje naar de Taronga Zoo stond net op het punt te vertrekken! Er stond een hartverscheurend schattig olifantje op de brochure over deze dierentuin, dus we waren gelijk verkocht. Mam zei dat de dierentuin als een hele mooie stond beschreven in haar reisgidsen, dus daarom zaten we, voordat we het wisten, op de ferry op weg naar de overkant van de Port Jackson Bay. Met een gondel gingen we naar de top van de berg waarop de dierentuin zich bevond. Zodra we binnen waren raceten we naar het olifantenverblijf (female + baby) waar om 1 uur een show werd gegeven. En daar vonden we dat supermegaschattige baby-olifantje van de brochure! Jubelend stonden we te wachten op de show en eindelijk werden de olifanten dan aan ons voorgesteld. Ze deden kunstjes, schopten een huge voetbal vooruit, spoten hun oppassers nat met water uit hun slurf, en ga zo maar door. Heel erg leuk om te zien. Toen ze allemaal een buiging hadden gemaakt gingen we door naar de Australische dieren: kangoeroes (we staan allemaal met eentje op de foto!, koala’s, vogelbekdieren, exotische vogels, en even later kwamen we bij het reptielenhuis waar de giftigste slang van de wereld rondkronkelde!! Gelukkig zat er glas tussen ons en dat enge beest. Pap vond het helemaal geweldig. Daar waren verder ook nog boa constrictors, anaconda’s, pythons, salamanders, een kameleon, een varaan, hagedissen, leguanen en nog veel meer. De apen hier in Sydney zijn ook noemenswaardig! Wat die allemaal uithaalden, geweldig.
We hadden lang niet genoeg tijd om elk dier grondig te bekijken, daar was het park veel te groot voor. We hebben dus heen en weer gehold naar de meest bijzondere dieren. En op een pleintje stond een boompje vol met dwergpapegaaien, die op je arm ging zitten zodra je een appel in je hand pakte. Daar hebben we ook een heleboel foto’s van, die gaat pap op de site zetten. Heeel mooi, zeker de moeite waard om even naar te kijken. Ik geloof dat Lynn er op een gegeven moment 4 op haar arm had en Farah een op haar hoofd en schouder.
Ik ga mijn verhaal nu maar weer eens afronden. Het was een hele vermoeiende maar geweldige dag, we hebben veel gezien, ook op de terugweg naar Eva’s Backpackers. Heel grappig om te zien zijn al die types die hier rondlopen in deze supergrote mooie stad.
Groetjes en veel liefs,
Maud