Levendige discussies
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
28 Maart 2017 | Frankrijk, L'Écaille
Vanmorgen hadden we een biologisch ontbijt bij Jos. Hij leeft dicht bij de natuur en maakt heel bewust zijn keuzes, wat betekent dat hij zelfstandig alle doet en veel verbouwd op z'n eigen land. Het slaapplekje ligt zo'n 4 km van de route, maar Jos haalt op en brengt weer terug naar de route. Ook als we vandaag 30km gaan lopen haalt hij ons weer op en zal ons morgen weer wegbrengen. Er is hier niets in de buurt om te overnachten. En zo lopen we toch zelf de hele route. Camille, een net afgestudeerde biologe, verblijft ook bij Jos. Ze telt vogels bij de plaats waar zo'n 190 windmolens moeten komen. Er staan er intussen al verscheidene.
Ze staat op de route en na 2 uur lopen zwaait ze ons tegemoet. We maken een nog even een praatje en nemen afscheid.
Het gebied waar we vandaag doorheen lopen bestaat uit weilanden en akkers, maar dan van gigantische afmetingen. Het klimmen en dalen valt reuze mee, en we hebben dan ook het tempo er goed in. Bij sommige huizen hangen schelpen aan de deur en als we passeren wordt spontaan koffie aangeboden. Eén keer hadden we net zelf gepauzeerd, maar fris water in de fles is altijd lekker. Een paar uur later zitten we zomaar in een dorpje, in de serre, thee te drinken. Er is geen winkel in het dorpje van zo'n 250 mensen, maar je kunt bij iedereen terecht. Zelfs de bosatlas wordt erbij gehaald om onze route op te zoeken. Rond kwart over vier bellen we Jos of de taxi voor kan rijden. Wordt het toch nog een uur later voordat hij er is, hij werd net gebeld door twee andere pelgrims die ook opgehaald moesten worden, och hebben we in de tussentijd toch maar 3 km erbij gelopen.
's Avonds met z'n vijfen gekletst. Paul en Engelien lopen telkens 10 dagen van de Camino en zijn afgelopen zaterdag vertrokken. Het is lang tafelen hier, weer van 7 tot 11. Jos is bevlogen in zijn verhalen over de natuur en hoe alles door de mensheid verkwanseld wordt. Soms is het best confronterend in die zin dat Jos ( complot-) theorieën en stellingen opwerpt, waar je nauwelijks bij stil staat, maar welke je wel aan het denken zeten. Paul is MDL-arts en de ideeën en kennis van de één staan soms haaks op die van de ander, en dan wij bemoeien ons er ook nog mee. Waar gaat het over: de natuur de natuur laten en alleen een beetje met de riek lucht geven aan de grond of twee/drie spades diep ploegen. En nog veel meer.... Genoeg gespreksstof dus. Desondanks is het erg gezellig. De verrassing van het dessert was een zelf gemaakte appel-citroen quiche. Heerlijk!
Onze was kon mooi in de machine mee met die van Jos, dus weer schoon en door de kachel weer netjes op tijd droog. Welterusten.
Ze staat op de route en na 2 uur lopen zwaait ze ons tegemoet. We maken een nog even een praatje en nemen afscheid.
Het gebied waar we vandaag doorheen lopen bestaat uit weilanden en akkers, maar dan van gigantische afmetingen. Het klimmen en dalen valt reuze mee, en we hebben dan ook het tempo er goed in. Bij sommige huizen hangen schelpen aan de deur en als we passeren wordt spontaan koffie aangeboden. Eén keer hadden we net zelf gepauzeerd, maar fris water in de fles is altijd lekker. Een paar uur later zitten we zomaar in een dorpje, in de serre, thee te drinken. Er is geen winkel in het dorpje van zo'n 250 mensen, maar je kunt bij iedereen terecht. Zelfs de bosatlas wordt erbij gehaald om onze route op te zoeken. Rond kwart over vier bellen we Jos of de taxi voor kan rijden. Wordt het toch nog een uur later voordat hij er is, hij werd net gebeld door twee andere pelgrims die ook opgehaald moesten worden, och hebben we in de tussentijd toch maar 3 km erbij gelopen.
's Avonds met z'n vijfen gekletst. Paul en Engelien lopen telkens 10 dagen van de Camino en zijn afgelopen zaterdag vertrokken. Het is lang tafelen hier, weer van 7 tot 11. Jos is bevlogen in zijn verhalen over de natuur en hoe alles door de mensheid verkwanseld wordt. Soms is het best confronterend in die zin dat Jos ( complot-) theorieën en stellingen opwerpt, waar je nauwelijks bij stil staat, maar welke je wel aan het denken zeten. Paul is MDL-arts en de ideeën en kennis van de één staan soms haaks op die van de ander, en dan wij bemoeien ons er ook nog mee. Waar gaat het over: de natuur de natuur laten en alleen een beetje met de riek lucht geven aan de grond of twee/drie spades diep ploegen. En nog veel meer.... Genoeg gespreksstof dus. Desondanks is het erg gezellig. De verrassing van het dessert was een zelf gemaakte appel-citroen quiche. Heerlijk!
Onze was kon mooi in de machine mee met die van Jos, dus weer schoon en door de kachel weer netjes op tijd droog. Welterusten.
-
29 Maart 2017 - 21:15
Kitty:
Huh? Heeft José nog niet gereageerd?! Hoe kan dat nou? ;-)
Fijne verhalen, ik heb er weer van genoten!
Succes met lopen.
Liefs -
29 Maart 2017 - 21:28
Mieke V. S.:
Ha Cecil en Nico,
Wat heerlijk om jullie belevenissen steeds te lezen, zo loop ik steeds stukjes met jullie mee.
Het voetenwerk gaat goed hè Op tijd rusten en genieten van alles om je heen en de ontmoetingen dat is toch het mooiste wat een mens kan meemaken....
Ga zo door en GENIET..
Lieve groet van Mieke -
29 Maart 2017 - 22:13
José:
Ja daar ben ik dan, moest werken, weer mooie verhalen en nog goed weer, ik kruip ook zo mijn bedje in, welterusten, veel wandelplezier morgen xx -
29 Maart 2017 - 22:49
Anita Wijnen:
De kop is eraf. ... wat schrijven jullie leuk....prettig om te lezen. Veel wandelplezier saampjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
