Weerzien en kaart
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
16 Juni 2017 | Spanje, Palas de Rey
Vanaf Sarria, een plaatsje enkele kilometers terug, starten veel mensen om de Camino te lopen. Het is van daar af nog 100 kilometer en dat is het minimum aantal dat gelopen moet worden, met als bewijs elke dag 2 stempels, om in Santiago de Compostela een certificaat, de Compostela, te ontvangen. Ook al heb je al twee boekjes vol met stempels, zei de dame in Sarria gisteren streng. Vanochtend hebben we er bij het ontbijt al gelijk twee te pakken. Eén van de juffrouw van de bar waar we ontbijten en van haar krijgen we ook de tweede stempel van het naastgelegen kerkje. Bij het ontbijt krijgen we verder het grootste glas verse zumo de naranja ooit. Het is geen halve liter maar het zal niet veel schelen. Erg lekker en veel vitamientjes en energie voor de nieuwe dag. De fooi wil de zorgzame juffrouw achter de bar bijna niet aannemen.
Om 9.30 uur zien we Robin en Lynn in hun gehuurde auto het kerkplein van Portomarin oprijden. Wat een feest. Na 3 maanden elkaar weer kunnen vasthouden doet meer met ons dan we hadden verwacht en het voelt heerlijk. Tegelijkertijd, waar is de tijd gebleven? "Oh, pappa, die beentjes, je brace is veel te ruim geworden" en "Wat zijn jullie bruin" en "Mamma, ach die uitgroei in je haar valt nog best mee" zijn zo een beetje de eerste lieve opmerkingen. We krijgen extra kussen van Farah en Maud en van "onze" Marietje zelfs een lieve kaart die ze mee heeft gegeven!
Natuurlijk gaan we op een terrasje de eerste verhalen uitwisselen maar na een uurtje roept toch onze wandelplicht. We spreken af dat Robin en Lynn ca. 20 minuten verder rijden met de auto en ons dan tegemoet komen lopen. We kunnen dan mooi anderhalf uur samen lopen richting de auto, en verder kletsen en in de pauze die dan volgt ook.
Tijdens de lunch regelen we de slaapplaats voor vanavond, in Palais de Rei. Het wordt voor ons een wandeldag in een warmte van 33 graden en we lopen hetzelfde aantal kilometers. De kinderen hebben ons vleugels gegeven. We vliegen over de route en lopen de hele dag met een grote glimlach op het gezicht. Voor we het weten zien we Robin en Lynn voor het hotel naar ons zwaaien aan een tafel met een groot glas bier voor hun neus. Alles is al geregeld, we hoeven alleen maar te douchen voordat we op zoek gaan naar een terrasje. We missen onze bekende medepelgrims omdat we gisteren en vandaag flink door hebben gesjouwd maar we kunnen wel Fran, de ier, aan Robin en Lynn voorstellen.
Moe maar zeer voldaan en na plannetjes voor de volgende dag gemaakt te hebben kruipen we in onze bedden, vier op een rij. Een laken is meer dan voldoende in deze warmte waar de nacht niet koeler wordt dan 23 graden. Welterusten.
Om 9.30 uur zien we Robin en Lynn in hun gehuurde auto het kerkplein van Portomarin oprijden. Wat een feest. Na 3 maanden elkaar weer kunnen vasthouden doet meer met ons dan we hadden verwacht en het voelt heerlijk. Tegelijkertijd, waar is de tijd gebleven? "Oh, pappa, die beentjes, je brace is veel te ruim geworden" en "Wat zijn jullie bruin" en "Mamma, ach die uitgroei in je haar valt nog best mee" zijn zo een beetje de eerste lieve opmerkingen. We krijgen extra kussen van Farah en Maud en van "onze" Marietje zelfs een lieve kaart die ze mee heeft gegeven!
Natuurlijk gaan we op een terrasje de eerste verhalen uitwisselen maar na een uurtje roept toch onze wandelplicht. We spreken af dat Robin en Lynn ca. 20 minuten verder rijden met de auto en ons dan tegemoet komen lopen. We kunnen dan mooi anderhalf uur samen lopen richting de auto, en verder kletsen en in de pauze die dan volgt ook.
Tijdens de lunch regelen we de slaapplaats voor vanavond, in Palais de Rei. Het wordt voor ons een wandeldag in een warmte van 33 graden en we lopen hetzelfde aantal kilometers. De kinderen hebben ons vleugels gegeven. We vliegen over de route en lopen de hele dag met een grote glimlach op het gezicht. Voor we het weten zien we Robin en Lynn voor het hotel naar ons zwaaien aan een tafel met een groot glas bier voor hun neus. Alles is al geregeld, we hoeven alleen maar te douchen voordat we op zoek gaan naar een terrasje. We missen onze bekende medepelgrims omdat we gisteren en vandaag flink door hebben gesjouwd maar we kunnen wel Fran, de ier, aan Robin en Lynn voorstellen.
Moe maar zeer voldaan en na plannetjes voor de volgende dag gemaakt te hebben kruipen we in onze bedden, vier op een rij. Een laken is meer dan voldoende in deze warmte waar de nacht niet koeler wordt dan 23 graden. Welterusten.
-
18 Juni 2017 - 22:36
Ruben:
He Daantjes, proficiat met jullie dochter. Klasse hoor. En moet een heerlijk gevoel zijn om hetdorpspleintje van Portomarin zo op te lopen. Ik herriner me die lange brug nog voor je bij het stadje aankomt over het grote meer. Ik lees de gelukzaligheid tussen iedere regel van (bijna al jullie ) verhalen door. Stik jaloers. Tis jullie gegund. Na cruz de Ferro nu Galicia met ander soortige mensen. Trots, landbewekers. Ander klimaat, groener vochtiger vruchbaarder maar o zo mooi om doorheen te reizen. Santiago nadert..
lieve groeten uit Ewijk. ( hier zijn de boys ook geslaagd trouwens!) -
20 Juni 2017 - 12:37
Ria Becker :
Wat emotioneel om te lezen, je lieve kinderen weer in de armen sluiten. Dat voelt ook weer als thuis komen. Proficiat met het behalen van deze ongekende groooote wandelprestatie, daar zijn geen woorden voor.
Lynn belde me nog terug om uit te leggen waarom ze een paar dagen de telefoon niet op had genomen.
Ze was met Robin bij jullie. Wat een beleving na al die maanden. Je kinderen in de armen sluiten is een rijkdom. Ze vertelde vol trots dat jullie binnen waren, en dat jullie met de trein naar Nederland komen. Alles rustig aan, niet haasten of wat dan ook, heerlijk bij jezelf blijven.
Wat een heerlijke spontane meid, ook jullie van harte met haar slagen. Kan ze lekker vakantie vieren, en door met haar studie, waar ze veel zin in heeft.
Zie en spreek jullie snel, zie er naar uit.
Heel veel succes met het enigzins terugschakelen, en het vasthouden van al het goede.
liefs Ria en natuurlijk Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
