Het slapen

We hebben 2 keer in de mummie-slaapzakken geslapen bij gebrek aan dekens en/of lakens, hetgeen niet helemaal optimaal was, maar vannacht hebben we onze zijden lakenzak uitgeprobeerd welke ideaal blijkt te zijn. Glijdt lekker en is warm. Het eerste wat we doen als we wakker worden is elkaar vertellen dat we weer zo veel gedroomd hebben. Waar komt het vandaan? Hele verhalen in geuren en kleuren die we dan proberen te verklaren, maar dat lukt niet altijd. Meestal zijn ze wel grappig.
De wekker gaat vanmorgen om 6.15u. omdat we horen dat er elke morgen om 7.00u. een mis is die je als pelgrim bij mag wonen en waar je de zegen krijgt voor een goede Camino. Kan geen kwaad toch? De duitse Joachim is ook vroeg op en gaat mee voor de zegen alhoewel hij vandaag terug reist naar Heidelberg. Zijn volgende etappes volgen in de herfst en dat is maar goed ook want hij kan nauwelijks meer lopen van de blaren. De lieve joachim vertelt nog dat het wel slim was van Cécile om te vragen naar een tweepersoonskamer, gisteren. Hij heeft samen met 8 anderen moeten slapen en dat slapen is totaal niet gelukt vanwege het gesnurk. Dat wordt voor Nico nog wennen als wij ook met meerderen op een kamer slapen, we weten dat we er straks niet aan ontkomen.
Terwijl we in de keuken, annex ontvangstruimte waar we gisteren werden ingeschreven, wachten op de gastvrouw die ons mee zal nemen naar de kapel krijgt Cécile ineens van een schattige oude man met pretoogjes een potloodtekening van haarzelf onder de neus geschoven. Hij heeft haar mooi vanuit een hoekje gadegeslagen. "Cécile heeft iets met oude mannetje en zij iets met haar", zegt Nico. Hij krijgt zelf ook nog vlug een cartoon. Later vertelt de gastvrouw dat hij Père Jean (85j) heet en dat hij als grieks-orthodoxe priester 35 jaar lang in Griekenland in een zeer strenge kloostergemeenschap heeft gewoond en dat hij al jaren elke morgen voor haar een verhaal schrijft. Vanmorgen over "le chat", de huiskat, die niet naar binnen mag, maar ondeugend was. 4 kantjes hè! Geweldig!
De mis bestond eigenlijk alleen maar uit het gezamenlijk zingen van psalmen door de aanwezige monniken en nonnen en tussendoor één gesproken bijbeltekst. In het frans natuurlijk. Het is heel sober maar het klinkt zo mooi en zuiver. Ontroerend en bijna mantra-achtig. Momenten van gedachtenloosheid en vele gedachten wisselen elkaar af: van dankbaarheid tot het vragen om goedheid van de mensen, te beginnen bij jezelf, tot genezing van de zieken. We hadden het allebei niet willen missen, bijzonder om eens mee te maken, maar een half uur staan is wel vermoeiend.
Het cafeetje waar we dachten te kunnen ontbijten is nog gesloten met als gevolg dat we de broodjes en koffie, gekocht bij de boulangerie, in de ochtendzon op straat hebben genuttigd, samen met Marjolein en Joachim, die in hetzelfde schuitje zitten. Het is gezellig maar na uitwisselen van onder andere foto's via de mobiele nummer hebben we echt afscheid genomen van beiden. Marjolein neemt de route over Nevers en wij die over Bourges naar het zuiden.
Op een berg, na een laatste terugblik, nemen we ook afscheid van het mooie Vézelay.
We stappen lekker en omdat we niet voor half 5 worden verwacht en goed opschieten nemen we een lange lunchpauze bij een picknickplaats in Asoins. We liggen nog niet of Cécile valt in een diepe slaap op haar handdoekje in de zon.
Vlak voor de eindbestemming van vandaag stopt een fietsend echtpaar en al snel weten we dat zij volgende week dinsdag in 3 weken tijd naar Santiago de Compostela fietsen. Isabella en Mathieu zijn 21 april in een plaatsje waar wij mogelijk slapen en misschien treffen we elkaar dan in Cargilesse.
We slapen vannacht bij Moulin du Merle. De molen is een oud waterrad dat aan het grote oude huis, van Merle, vast zit. Er is tevens een oude houten sluisdeur om het waterniveau in het riviertje Le Beuvron te reguleren. Het is een deels idylische omgeving in het groen met bruggetjes en een vijver en deels een rommeltje omdat het huis erg aan onderhoud toe is. We moeten onze rugzakken beneden laten en de spullen die we boven nodig hebben eruit halen omdat Merle bang is dat gasten bedwansen meebrengen. Op de slaapkamer is het zo koud dat we denken dat die beestjes de kou nooit overleven, maar goed. Met de trui aan naar bed straks.
Met het avondeten zitten we met zijn tienen aan tafel. Merle, met vriend, zoon en schoonvader, die helpt met klussen, en wij. Allen nederlanders. Daarnaast een française, een canadese, en een echtpaar uit Litouwen. Vooral de canadese, een gepensioneerde onderwijzeres van 57, die eruit ziet als 40 is erg grappig en aardig en heeft al zeker 5000 km. door Europa gelopen. Het is mooi om te zien en horen hoe iedereen geïnteresseerd is in elkaar en dat de taal nauwelijks een probleem is, alleen voor de litouwers.

Om nog even terug te komen op het slapen: als je bedenkt hoeveel problemen Nico in het verleden heeft gehad met zijn rug dan is het toch bijzonder dat hij nu helemaal geen last heeft van zijn rug, ondanks alle verschillende bedden waar we tot nu in hebben gelegen.