Een nieuwe droom.

We houden van wandelen, en tijdens de vele klompenpaden, het Limes pad en ook alle andere wande;routes spraken we sames vaak over ons avontuur naar Santiago de Compostela.

Het fijne gevoel en de heerlijke herinneringen aan de ontmoetingen, de plaatsen waar we geslapen hebben en de vrijheid die we hadden, kwamen steevast opborrelen.

Wat zou het toch geweldig zijn als we nog zo'n voetreis konden maken, bijvoorbeeld een pelgrimsroute naar Rome.

De droom was geboren en het plannen en de vraagtekens beginnen dan eigenlijk al direct.

Wanneer en in welke periode kunnen we het beste gaan? Kunnen we het op het werk regelen en kunnen we het fysiek nog wel aan? Ook heel belangrijk; wat doen we als één van onze dochters een dikke buik krijgt; met andere woorden, net zwanger is of zelfs dat er al een kleinkind is geboren?

Doordat Nico op 1 april met pensioen is gegaan was vrije tijd voor hem geen probleem meer. Cecile heeft voldoende overuren gespaard zodat zij met betaald verlof zou kunnen en in overleg met personeelszaken, teamcoach en teamgenoten heeft zij een half jaar sabbatical kunnen krijgen.

Nico heeft tijdens de wandeltochten veel met een brace om zijn knie gelopen. Het mooie is dat na verloop van tijd bleek dat hij zonder brace eigenlijk helemaal geen ergere knieklachten kreeg. Hartstikke fijn, dus dat fysieke ongemak had hij niet meer. Tijdens de voorbereidingen heeft hij wel gemerkt dat door met twee stokken te lopen de druk op zijn knieën en heupen een stuk minder is. Daar geeft hij nu dan ook de voorkeur aan.

Fijn is dat we de lijst met benodigdheden van de camino naar Santiago de Compostella konden raadplegen maar enkele spullen moesten wel nieuw worden gekocht waaronder een lichtgewicht slaapzak, merino-wollen sokken en shirtjes, de stokken en schoenen voor Cécile en Nico. Schoenen met een brede voorvoet en een maatje groter. Een wijze les van 5 jaar geleden.

Natuurlijk zijn we lid geworden van de organisatie 'Pelgrimswegen' om informatie te verzamelen over de verschillende wegen naar Rome in handige routeboekjes,hebben we de Credential (een stempelkaart met lidmaatschapsnummer) thuisgestuurd gekregen, samen met een medaillon voor aan de rugzak.

We hebben verder een prachtig document en CD met verslag en foto's ontvangen van onze belgische pelgrimsvriend Gilbert, over zíjn voetreis naar Rome. Hij liep samen met Hugo en Ad die wij ook nog kennen van de camino naar Santiago de Compostella. Heerlijk om hiermee onze voorpret te verhogen.

Hoe dichter we het afgelopen half jaar bij de geplande startdatum in juli 2022 kwamen hoe meer onzekerheden er kwamen.

Zo kregen onze Maud en Mitchel een prachtige lieve kleinzoon Kane, zal onze Lynn slagen voor Voeding en Diëtetiek en een diploma-uitreiking hebben in Groningen, gaat neef Yannick met Sandra trouwen en hebben we een vriendenweekend in september.

Als klap op de vuurpijl hebben we ons aangesloten bij CPO 'D'oude Jongensschool' in Winssen, waarvan we begin julihoren of we groen licht krijgen van de gemeente voor de bouw van 5 levensloopbestendige woningen. Echter, bij bezwaar en dus uitstel kan het nog een poos duren en is dat geen reden om niet te vertrekken.

"Oké, het gaat een voetreis worden met onderbrekingen".

Er leefden veel mensen mee bij de voorbereidingen de laatste weken voor vertrek; sommigen zij 'jaloers' anderen vinden het toch wel knap en weer anderen verklaren ons voor gek.

We vinden het zelf best spannend en hebben kriebels in de buik, want we trekken de voordeur op 23 juni achter ons dicht om naar Rome te lopen. We verwachten 2300 kilometer te lopen, want we willen met een ommetje gaan; over Florence en Assisi.

Hoe het verder echt allemaal loopt zullen we zien.