Het Lourdes van Belgie

Het ontbijt bij Walter was heerlijk, maar alles bij elkaar erg prijzig en commercieel, we schrokken ervan en we gaan ons dit niet alle dagen veroorloven.

Na vertrek lopen we al snel door de bossen van de Merode en Averbode. Hier staan informatie borden met teksten van de beroemde locale schrijvers als Ernest Cleas en Willem Elsschot. Volgens de teksten was die Willem Elsschot een levensgenieter en schuinmarcheerder.

Dat eerste zijn wij nu ook volop en voor de knieën is het beter dat we recht marcheren, haha.

Tijdens een van de pauzes kijken we alvast vooruit naar een slaapplaats voor vrijdag op zaterdag en zaterdag op zondag. Het gaat moeizaam. Pelgrims voor pelgrims in de pastorie in de plaats Hoegaarden blijkt na 4 keer bellen verkocht te zijn en verschillende B&B's zijn door de corona in de afgelopen jaren gestopt. We zulke hierdoor af en toe flink van de route moeten afwijken en langere afstanden lopen.

De abdij van Averbode ligt midden in de bossen en vennen en ook hier hangen banners waaruit blijkt dat de Norbertijnen hun 900 jarig bestaan vieren.

De oude muren, weliswaar 'prachtig' schots en scheef hebben de tand des tijds overleefd en zullen heel wat hebben meegemaakt.

We halen de stempels, lopen er een rondje en gaan in het moderne kaarsenhuis een kaarsje branden.

Wel mooi dat hier een groot boek ligt waarin je mag schrijven, voor wie of voor wat.

Tegenover de abdij vervolgen we de weg, nadat Nico een lekkere bol ijs heeft gescoord op de Liksteeg. In het begin van deze prachtige lange laan staan twee ijswagens naast elkaar, wat erg overdreven lijkt omdat er geen kip te doen is, en bij topdrukte zelfs vier, horen we later.

In de plaats Zichem staat een historische Donjon, de Maagdentoren. We konden niet achterhalen hoe de toren aan de naam kwam, maar we raakten daar wel in gesprek met Tamara(47)en Jeanine(67) twee enthousiaste vriendinnen, die ons vroegen waar de tocht naartoe gaat en die zelf samen ook veel wandelen. Ze houden van stevig doorstappen. Op hun bucketlist staat ook de camino naar Santiago. We hebben ze een zetje in de goede richting gegeven.

De man van Jeanine heeft de camino wel al gefietst, maar kan niet met meer wandelen. Twee dagen na een knie operatie is hij thuis van de keldertrap gevallen en lag eigenlijk helemaal in de kreukels, maar daar was van buiten op dat moment niet veel van te zien. Jeanine moest naar de kapper en twijfelde om te gaan. "Ga maar, het valt wel mee", zei haar man. Later sloeg hij wartaal uit en bleek hij zijn schedel te hebben gebroken en nog meer letsel, heel erg dus, en heeft haar man 10 dagen op de Intensive Care gelegen. Ze voelt zich nog steeds schuldig dat ze is gegaan.

Een uur of vier lopen we Scherpenheuvel binnen. Dit is het Lourdes van België. Met Pinksteren lopen honderden mensen een bedevaart route hierheen van zo'n 80km.

"De Pelgrim", waar we nu ook slapen, ligt dan helemaal vol, wel 160 personen en overal verspreid liggen matrassen in het huis van Maria. Nu zijn we de enige 2 pelgrims.

We bezoeken de basiliek van Maria en moeten op tijd aan tafel in een restaurant. Ze eten hier vroeg. Er gaat al een restaurant voor onze neus sluiten om 17.20 uur.

Terug in "de pelgrim" drinken we nog een kopje koffie en spreken we nog even met Samantha(naam niet zeker). Ze is bezig in de binnentuin met de verzorging van de potplanten. Ze woont en werkt hier in "de pelgrim" en is koster in de basiliek.

Op tijd onder zeil, vandaag hebben de knietjes het goed gedaan. Morgen nog iets meer uitdaging voor ze.