Nog meer rijstvelden met een verrassing aan het ei

De wekker loop af om 6 uur, de route naar Vercelli is wat langer, wel vlak, zonder ook maar één klimmetje. Akkers met rijst zullen vandaag het gezicht bepalen. 

We nemen direct alles mee naar het keukentje zodat we Martin niet wakker maken. Daar kunnen we ons opfrissen en ontbijten. Alles verloopt vlotjes, we zeggen nog even dag tegen de Australische dames, die ook al wakker zijn en voor zevenen zijn we weg. Het heerlijk om vroeg buiten te lopen, lekker rustig ook, en de voorspelde regen blijft uit. We hebben gisteren één akker met water gezien en vandaag ook één, waarbij de rijstplantjes met de 'voetjes' in het water staat. Verder staan de rijstvelden droog en hangen de rijstpluimen ook erg slap. Wij zijn er eigenlijk wel blij mee, doordat er nu geen stilstaand water is waar de muggen zo van houden. Daar hadden we van te voren over gelezen en waren we wel en beetje bang voor.

Er zijn weinig dorpjes en dus ook bijna geen watertappunten. Gelukkig is het over het algemeen bewolkt, dus valt de hitte ook mee. 

Aan de rand van het plaatsje San Germano, één van de twee dorpjes voor vandaag, is een giga groot ommuurd kerkhof, met even giga grote herdenkingszuilen waar gehele families op worden vermeld.

Na een aantal kilometersverder, door de rijstvelden, zien we plotseling 4 Aziaten in een rijstveld lopen, ieder met een sikkel in de hand. Het lijkt wel of we ineens in Indonesië zijn beland. Ze verstaan onze versie van het Italiaans niet, waarschijnlijk omdat het geen Italiaans mag heten, maar we begrijpen dat ze de topjes van het onkruid dat er groeit er af snijden. Wat een onbegonnen werk, zover als we kijken, zien we rijstvelden.

Na Montonero is een omleiding, daar zijn we voor gewaarschuwd. We lopen door graspaden met grote kuilen erin en Nico zwikt bijna zijn enkel in één van die kuilen.

We lopen bijna Vercelli in langs het water en zien plotseling twee grote zwarte ratten voor ons uit het rijstveld schieten het water in. Schrik, schrik. We beginnen te zingen en te roepen zodat ze weten dat we eraan komen. Gelukkig is het maar een klein stukje en lopen we al snel de stad zelf in.

In de stad hebben we een rendez-vous met Gerrie en Jan, al heel lang onze lieve vrienden uit Beuningen. Sinds 2 jaar hebben zij een huisje in Italië, 170 km. verderop, in Sovere en zijn naar ons toe gekomen, hoe lief!

Ze komen ons tegemoet lopen en we voelen ons als in het programma "all you need is love". We omhelsen elkaar en lopen gezamenlijk naar het oude centrum met een gezellig marktplein en een stukje verderop de Duomo. Een prachtig bouwwerk met veel pracht en praal. Op een terrasje hebben we veel bij te praten. Jan en Gerrie nemen ons mee naar hun huisje waar we 2 nachten blijven. Maandagmorgen stappen we dan vroeg op de trein in Bergamo, terug naar Vercelli, waar we onze camino zullen voortzetten.

Tot dan.