Tweede dag door de Spoleto vallei.

Ruim voor zevenen gaan we naar het barretje annex paneteria, onder ons appartement want daar hebben we met eigenaar Alessio afgesproken om onze sleutels in te leveren. Als we aan het ontbijt zitten, drinkt hij een espresso mee en biedt het ontbijt aan ons aan. Een aardige man die straks doorrijdt naar zijn werk in de campagne, buiten op het land. We hebben het even over Napoli-Ajax, maar daarover is Nico natuurlijk snel uitgepraat. 

Dat we boven een bakker sliepen hebben we vannacht trouwens wel even gehoord. 

Het is heel relaxed lopen in de vallei, veel op landweggetjes en soms onverhard, gelukkig niet op nat gras, en er passeert maar een enkele auto.

We komen geen enkele andere pelgrim tegen. Ook wel eens lekker. 

Opeens zegt Nico, als we midden door de weilanden lopen: "Buon giorgno" en hoort Cécile "buon giorgno" terug zeggen, maar ziet niemand. Blijkt het dat er een jager verscholen zit tussen takken en boven zich een paraplu in schutkleuren. 

Goed gezien van Nico en geluk voor de dieren. Wij hebben de jager waarschijnlijk gestoord in zijn werk. Haha. 

Het weer is iets anders dan de afgelopen dagen. Veel donkere bewolking, geen wind en hogerop in de vallei, tegen de bergen aan blijft de mist hangen. 

In Frutta nemen we op een terrasje van twee bij één een kopje koffie koffie, nadat de twee plaatselijke gasten voor ons ruimte maken. Ze hebben zo te zien ieder al twee halve liter bier op, om 9 uur 's ochtends. 

De jonge serveerster loopt van het barretje naar de levensmiddelenwinkel heen en weer, en telkens gaat de deur weer achter haar op slot. Ze spreekt en beetje engels en vertaalt ons gesprek met de twee mannen.

Een klimop, gesnoeid in de vorm van een grote paddestoel is het gespreksonderwerp en de trots van één van de mannen. Verder klinkt de bewondering voor onze reis door in het gesprek. Ze wensen "Buon Viaggio".

Als we willen gaan begint het te heel licht te druppelen.

We twijfelen, moet de regenkleding aan of niet?

We doen het wel, uit voorzorg, maar de regen zet bij ons, niet door en na tien minuten doen we alles toch maar uit.

We zien op de route flinke plassen, dus het is elders toch erger geweest. 

Verder verloopt de hele dag rustig. Geen bijzonderheden. 

We bellen Inna van ons appartement in Spoleto, netjes een half uur van tevoren en we komen precies tegelijk aanlopen.

De jonge dame legt precies uit waar we alles kunnen vinden, er zijn zelfs olie en kruiden, en ze heeft al een kaart van Spoleto klaarliggen. 

Ze vertelt dat we vanaf onze slaapplek in twee minuten naar liften of lopende band kunnen lopen en daarmee bij de Duomo, in de bovenstad, kunnen komen en zelfs helemaal bij de Rocca Albornoziana, op de top. 

Na de shower gaan we dat doen, erg luxe om zo boven op de berg te komen.

We lopen een rondje in en om het sterke oude romeinse fort en hebben uitzicht over de stad, in de 7de eeuw het centrum van de Lombarden, op de Ponte della Torri, een aquaduct(14de eeuw) en op de wijde omgeving.

In de Romeinse tijd werd er over het aquaduct water vanuit de tegenoverliggende berg naar het fort getransporteerd. 

Helaas is Spoleto in 2016 getroffen door een zware aardbeving. Je mag daardoor niet meer over het indrukwekkende aquaduct; werknemers zijn er ook bezig met herstelwerkzaamheden. 

We lopen naar 'beneden', en we zien wel dat het centrum ouder is dan bijvoorbeeld Assisi en Spello. Er is meer achterstallige onderhoud, waarschijnlijk ook door de aardbeving, en er is duidelijk minder aandacht besteed, door de bewoners zelf, om het er 'gezelliger' uit te later zien. Hier zijn de oude gebouwen ook weer grijs met soms grote scheve stenen en muren. Er zijn meer dichtgetimmerd ramen, en huizen in de stijgers. 

Desondanks is het een boeiende stad, met een romeins teatro, een goed bewaard romeins amfitheater en wederom heel veel kerken en 'een brief van Francesco' in de Duomo di Spoleto. 

Als we bijna bij ons appartement zijn komen we toch nog een pelgrim tegen, Michael, who else? 

Hij heeft ook geen andere pelgrims meer gezien en zit nu alleen in Spoleto, waar hij toch al beter van kan genieten. Hij heeft voor de tweede keer nieuwe schoenen gekocht, en de andere twee paar terug gestuurd, voor veel geld, naar een vriend in Duitsland, aan de grens met Zwitserland. Omdat Zwitserland geen EU land is, was het heel lastig voor de postbeambte om alle papieren in orde te maken, en was hij blij dat Michael voor Duitsland koos, vertelt Michael. De schoenen zitten nu goed en hij heeft geen blaren meer erbij gekregen. 

We geven hem nog de tip over de liften en zeggen: "See you next time, tommorow?" 

Bij de Lidl halen we boodschappen, koken uitgebreid en lekker, en gaan rond tienen slapen. 

Morgen staat er een dubbele route op het progamma en gaan we vroeg uit d