Kerststalletjes, het hele jaar door!

Bij het ontbijt kunnen we o.a. kiezen uit allerlei zoete taartjes. Heerlijk om stukjes te proberen. Het lijkt wel of we op een verjaardagsfeestje zitten.

We starten vandaag in de mist, in het Rietidal vanuit Rieti, die we gisteren ook zagen, maar toen liepen we op hoogte en erboven.

Dat is een groot verschil merken we. We bedekken onze hoofden want het is best fris. 

Als we pauzeren op een bankje bij het stationnetje van Piano Poggio Fidoni komt een vrouw met een hondje voorbij. "Willen jullie walnoten?", vraagt ze en ze haalt een handvol noten uit haar jaszak en stopt ze al in de handen van Cécile. "Ze liggen op straat en tijdens de wandeling met de hond raap ik ze op. De hond vindt noten samen met brood heerlijk." We hebben nog een oud stuk brood over en geven dat af voor de hond. Als dank krijgen we nog meer noten. We kraken er een paar onder onze schoenen. Ze smaken prima.

De zon heeft intussen de mist verdreven en de jas en trui kunnen uit. 

De wandeling van vandaag is heerlijk relaxed, vanwege de mist hebben we besloten het klooster Santuario di Fonte Colombo links te laten liggen. 

Het zicht op het plaatsje Contigliano is prachtig. De daken van de huizen schitteren in de zon met een intussen strakblauwe lucht daarboven.

In het plaatsje zien we in de bar allerlei attributen voor Halloween. Dat fenomeen is hier dus ook al populair. 

Het laatste klimmetje naar Greccio gaat ons goed af, we lopen in de schaduw van de bomen en voordat we het weten zijn we er.

De huizen aan het lieflijke pleintje van Greccio, de Piazza Roma, hebben allemaal wel een muurschildering. Hier staat het bergdorp onder andere om bekend, maar ook om het verhaal dat Franciscus hier de geboorte van Jezus aan de ongeletterde mensen heeft uitgelegd door het te visualiseren. Dit is het kerststalletje geworden, welke nu over de hele wereld bekend is. Op het plein zien we verschillende kerststalletjes staan, in een nis en in een holle boomstam. 

We wandelen een rondje om de kerk en hebben aan de achterkant zicht op de vallei. Helemaal aan de overkant ligt Poggio Bustone, waar we 2 nachten geleden hebben geslapen. Ongelooflijk om dat zo terug te zien en te beseffen dat we zo 'om' de vallei hebben gelopen. 

Er zit een oude vrouw buiten in haar tuintje en als we groeten zien we dat ze wil opstaan om iets uit een kommetje weg te gooien; ze kan echter niet overeind kan komen. Cécile wil haar helpen en ze wijst op een muurtje en het restje eten, het lijkt pruimtabak met walnoten. Cécile wil het over het muurtje gooien, maar het moet óp het muurtje, waarschijnlijk voor de vogels. Met een blaadje veegt Cécile, de natte prut uit het kommetje op het muurtje. Dan is ze tevreden. 

Ze zegt dat ze 86 jaar is en vraagt hoe oud wij zijn. Als we dat vertellen kijkt ze vol ongeloof naar Cécile en met een blik van "jaja, oude snoepert", naar Nico. Haha. 

We willen wat gaan drinken in het enige restaurant op het plein, maar de eigenaar maakt net aanstalten om af te sluiten. "Morgen ga ik weer open, er is een restaurant een kilometer verderop", zegt hij.

Er zit een stel buiten die, als ze horen dat we vragen waar we dan kunnen eten, want de pizzeria naast ons hotel is vandaag ook gesloten, gelijk reageren en ons wel willen uitleggen waar we naar toe kunnen. 

We gaan bij hen aan tafel zitten en de eigenaar wil ons dan toch nog wel twee koffie geven, maar de deur gaat direct op slot!

Per(71) en Ann-Charlotte(66) komen uit Zweden, zijn vandaag aangekomen vanaf Rome met de trein en bus en beginnen morgen met een 6-daagse wandeltocht in de omgeving. 

Ze vinden het nogal rustig en twijfelen of ze de goede keuze hebben gemaakt. We vertellen dat het een prachtige streek is en zeker geen verkeerde keuze. 

Het is gezellig en we besluiten om vanavond samen te gaan eten in Il Nido del Corvo, het Kraaiennest, het enige dat open is. Het is op loopafstand, gelukkig, met een prachtig uitzicht op de vallei. 

We kijken onze ogen uit in het restaurant, het lijkt op een museum maar het is meer een verzameling van van alles en nog wat. De muren zijn bedekt met allerlei schilderijen en glasschilderingen, overal poppetjes, beeldjes en vazenen er staat een ijskar vol met prullaria naast een oude gietijzeren allesbrander. 

Per en Ann-Chalotte hebben elkaar 12 jaar geleden, tijdens een wandelvakantie, op latere leeftijd ontmoet, het geluk weer gevonden, en hebben samen 5 kinderen en 4 kleinkinderen. Ze zijn erg geïnteresseerd in onze camino en hoe dat allemaal gaat met slaapplaatsen, maar ook in het hier-en-nu leven. Het hield ze bezig, na onze ontmoeting vanmiddag en overwegen nu om een keer een maand op die manier een deel van de Santiago route te doen. In Zweden zijn ze een Airbnb begonnen op het eiland Öland. Hierdoor ontmoeten ze mensen van allerlei nationaliteiten die net als zij van rust en natuur houden. Ze vragen zich af of het nu the Netherlands, Holland, of Nederland is. "Paesi Bassi," zeggen wij. Haha, "dat zeggen de Italianen." 

Kortom, het gaat overal en nergens over en het is gewoon weer gezellig. 

We hebben het adresje van de airbnb al genoteerd! 

In het restaurant komen nog drie andere wandelaars binnenlopen. Het blijken Nederlanders te zijn uit Nuenen die morgen gaan beginnen met een 7-daagse wandeltocht via SNP-natuurreizen. De plaats Greccio is blijkbaar een ideaal startpunt. 

Het eten smaakt heerlijk en de tijd vliegt voorbij. Toch nog redelijk op tijd in ons bedje.