Tegen de bergwand geplakt
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
17 Oktober 2022 | Italië, Rieti
We lopen, na een lekker nachtje, met de rugzakken al op naar de bar waar we van Vincenzo het ontbijt aangeboden krijgen. Bernard en Birgit hebben al ontbeten en lopen net wéér omhoog, om in hun appartement de rugzak op te halen. Dat hoeven wij straks niet meer te doen.
Als eerste maar even naar de Waarbenjij.nu site. We zijn heel blij dat hij het nu weer goed doet en met alle mooie en positieve reacties die we krijgen van lieve familie, vrienden en kennissen en mensen uit de meest onbekende hoek. Sommigen hebben echt moeite moeten doen om ons te vinden op het grote www.
Dank daarvoor, want het geeft steeds een goed gevoel en dat hebben we soms ook wel nodig.
Zo, met de laatste loodjes kregen we vorige week, vooral toen we 2 à 3 zware route-dagen hadden en weinig anderen tegenkwamen, wat meer last van heimwee, vooral laat in de nacht, vóór het opstaan, maar het is weer over als we opstaan en helemaal als we weer wandelen. We hebben mixed feelings; willen de droom graag afmaken maar ook graag naar naar huis. Reacties en telefoontjes met 'thuis' helpen ons gelukkig ook goed.
Met nog ongeveer negen dagen te gaan is het aftellen begonnen! Verder gaat het goed hoor en dus verder met de orde van de dag! Haha.
Vriendelijke inwoners lijken klaar te staan om ons de goede richting te wijzen door de kriskras lopende straatjes naar beneden.
Bij een terugblik op Poggio Bustone zien we nog eens goed hoe het dorpje tegen de berg aangeplakt ligt.
Het Rieti dal hangt vol met flarden mist- wolken, maar wij lopen wat hoger op de berg, over een redelijk vlak bergpaadje in het heerlijke ochtendzonnetje, te genieten van de omgeving.
We lopen naar het dorp Cantalice. Ook deze is weer fascinerend en lijkt nog steiler tegen de wand aan te liggen.
Onderaan, daar waar we het dorpje inlopen is op de Piazza della Republica een bar. Michael en de 3 B's zitten er al aan de koffie. Het is een mooi pauzeplekje om na de eerste kilometers even bij te komen en ook wat te drinken. We zijn het erover eens dat het moeilijk is om deze dorpjes mooi op de foto te krijgen. Soms zouden we willen dat we onze gewone toestel mee hadden genomen, maar goed daar hebben we niet voor gekozen vanwege het gewicht. Hopelijk zijn de foto's, als we ze op de televisie terugkijken, toch mooi gelukt.
We kletsen nog wat en dan stappen we, na een tot ziens, na elkaar op.
We moeten op de top van de berg het dorp weer verlaten. Dat betekent linksaf en direct 80 meter klimmen over steile ongelijkmatige traptreden. 'Even' de Sint Stevenstoren beklimmen met rugzak op.
Beloond worden we, als we boven bij een mooie piazza met fontein en muurschildering komen. Het uitzicht over de vallei waaruit de mist inmiddels is opgetrokken is prachtig. Bergen rondom de vallei met dorpjes en her en der huizen en meren in het dal, maakt dat je je echt klein voelt.
We komen langs een huis waar een man ons tegenhoudt en vraagt of we een stempel willen. Hij legt trots uit dat hij tot 30 september de beheerder van de kerk was en de sleutel ervan in zijn bezit had. Hij moest daarmee stoppen en nu heeft hij zelf een stempel laten maken voor de pelgrims die langskomen. Aan de straatkant staat een tafeltje met bidprentjes en ansichtkaarten van de kerk en prullaria/souvenirtjes, waarvan we er eentje mogen uitkiezen voor een donativo. In schoenendozen, achter hem, liggen blaadjes van de Malva te drogen. Deze gebruikt hij in de thee, thee Sezanne, omdat het ontstekingsremmend werkt.
Wij hebben thuis ook de Malva staan dus dat kunnen we gaan proberen. Je weet maar nooit.
Iets verderop herkennen we het kerkje van de ansichtkaarten en maken er maar een foto van.
Inmiddels hebben we het district Umbrië verlaten en in Lazio gaat de route langs het klooster, Santuario della Foreste, waar Franciscus volgens de overlevering weer zijn sporen heeft achtergelaten. Hij heeft hier een oogoperatie ondergaan en zijn Zonnelied geschreven. Verder heeft Franciscus er volgens de legende een platgetrapte moestuin en vernietigde druivenwijngaard, veroorzaakt door zijn grote hoeveelheid volgelingen, omgezet in een overvloedige bijzonder goede wijn. Een wonder.
Tegenwoordig krijgen ex-(drugs)verslaafden in het klooster de kans om terug te keren in de maatschappij en onderhouden de tuin. De moestuin ziet er picobello uit.
In Rieti aangekomen zien we dat de stad ommuurd is met vele verdedigingstorens. We kopen bij de Carefour wat etenswaren en 'natuurlijk' komen we Michael daar tegen. Samen lopen we onder een van de poorten de binnenstad in, waar dan al snel onze wegen scheiden, ieder naar zijn eigen overnachtingsadres. Morgen gaan hij en de 3B's via een kortere route naar Rome, dus nu zullen we ze echt niet meer zien.
Na de douche lopen we Rieti in. Het échte middelpunt van Italië ligt 100 m. achter ons hotel, op Piazza San Rufo. We lopen vanaf de cathedrale Santa Maria Assunta naar pallazo Vescovile, waarvan de poort openstaat. We nemen een kijkje en er blijkt een permanente tentoonstelling over Franciscus, tussen de gewelfde bogen te zijn. Het zijn op schaal gemaakte taferen uit zijn tijd. Het lijkt alsof de oude stad wat beter onderhouden is, maar als we iets meer buiten het wandelgebied komen, is er toch ook weer veel 'oude kneut'. Gebouwen die best een stukadoor of schilder zouden kunnen gebruiken.
De leren inlegzooltjes van Cécile zijn bijna vergaan en we gaan nog even op zoek naar nieuwe maar slagen daar niet in. Dan maar door naar de Kebab-tent. Weer eens wat anders dan pasta's en pizza's, én het was super lekker, met een grote salade erbij.
Op de kamer nog even fijn 'gevideo-belt' en daarna met weer een voldaan gevoel over de dag, slapen.
Welterusten.
-
18 Oktober 2022 - 07:58
Riet :
Het is prachtig, jullie gezellige reisbeschrijving èn de blije foto's in het overgangsgebied van Umbrië naar Lazio.
Ik snap best dat jullie weer graag naar huis willen, maar voor ons is het elke dag een feestje om - aan de hand van jullie verhalen - met jullie mee te mogen lopen.
Geniet verder op het laatste stuk van deze mooie reis: pace e bene!
-
18 Oktober 2022 - 09:26
Wilma:
Het einde komt idd in zicht nog maar 9 dagen en wat een super prestatie van jullie. Nog even genieten van al het moois wat jullie allemaal tegenkomen onderweg. Dan tellen wij hier af totdat jullie weer terug in Beneden-Leeuwen zijn. En dan gaan wij jullie blog zeker missen. Maar ook blij zijn dat jullie weer thuis zijn.
-
18 Oktober 2022 - 10:28
Kitty :
Succes met de laatste loodjes. Blijf genieten en dan straks weer fijn naar huis met een rugzak vol mooie herinneringen (en een blog om na te lezen, haha)
X Kit
-
18 Oktober 2022 - 12:35
Fred En Mieke:
Ha Nico en Cecile, wat zijn jullie al ver gevorderd. Na vele mooie uitzichten, bijzondere ontmoetingen en prachtige belevenissen komen nu de laatste loodjes. We wensen jullie nog meer mooie en bijzondere dingen toe in jullie laatste stuk naar Rome. Geniet ervan. Liefs van Fred en Mieke.
-
18 Oktober 2022 - 17:47
Hanny De Wilde:
Nu zijn het de dagen die aftellen Nico en Cecile,
voorstellend dat jullie over 14 dagen weer in Ben. Leeuwen terug zijn ! Toch ??
Alle moed verzamelen en door gaan , naar de eindstreep.
Een grootst avontuur, wat jullie beleefd hebben,
en ook wij hebben een beetje met jullie meegereisd met mooie verslagen en foto’s
Geniet nog de laatste dagen van het grillige mooie Italië.
Groetjes van uit het Zeeuwse
-
18 Oktober 2022 - 21:33
Eileen En Jurgen:
Wat fantastisch om allemaal te lezen. Echt geweldig . En nog zo fit. Alle foto’s stralen zoveel energie uit.
Heerlijk om te zien en te lezen .
Succes met de laatste etappes.
”Siete campioni “
Saluti Jurgen en Eileen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
