reisdag naar Sydney

Dag 12: 26 juli 2010

Vanochtend werd het hele gezin wakker omdat mama aan het worstelen was met de deur van de camper. Maud schrok naast mij wakker, omdat ze dacht dat er een inbreker binnen probeerde te komen.. Gelukkig konden we daarna nog wel een uurtje doorslapen voordat we opstonden en de camper opruimden, om hem inleverklaar te maken. We maakten al het eten op (nog 5 boterhammen) en reden naar Anzac Hill. Hier hadden we een mooi uitzicht over Alice Springs en de omringende bergen. Daarna naar de MAUI camper service om ons rijdende huis weer in te leveren. Dit ging allemaal zonder problemen, de camper werd goedgekeurd (mama had de vloer nog even gedweild). Terwijl papa binnen een taxi bestelde, had mama een gesprek aangeknoopt met een Duits stel met hun zoontje, die wachtten op de shuttle bus naar het vliegveld. Ze bleken dezelfde vlucht naar Sydney te hebben. Toen de taxi aan kwam rijden, bleek dat deze groot genoeg was voor 9 personen. Daarom vroegen we de drie of ze mee wilden, waar ze natuurlijk geen nee tegen zeiden! Zo konden we de kosten mooi delen.
Het vliegveld van the Alice is qua grootte vergelijkbaar met Weeze. Eitje dus! We waren aan de vroege kant en om de tijd te doden speelden we een paar potjes ‘pongpesten’ in de vertrekhal (een variant op het kaartspel pesten). Hier werd flink bij gelachen, vooral mama lag weer eens dubbel als papa 7 en meteen erna 15 kaarten van de stok moest pakken. Hierna door de bagagecheck (papa nog even extra gecontroleerd, hij ziet er ook zo gevaarlijk uit) en door de gate naar het vliegtuig. De vlucht verliep prima, we kregen een sandwich en een lekker appeltje. Toch blijft vliegen niet mijn favoriete reismiddel, ik voel me erna meestal niet helemaal kiplekker maar dat gaat snel weer over. We landden in Sydney en nadat we onze bagage hadden opgehaald, belden we een speciaal nummer van het hostel. Zij stuurden een busje om ons naar het hostel te brengen met de instructie: wacht bij bagageband nummer 5. Dus wij met onze bagage naar buiten, voor bagageband 5, bij de ophaalplek voor busjes. Maar na een tijdje wachten kwam het busje nog steeds niet… en we werden al een beetje ongerust. Tot er een man aan kwam lopen: ‘Nico? Nico?’ Bleek dat we binnen moesten wachten, hij had het hele vliegveld al naar ons afgezocht, zei ie. Verder een hele aardige chauffeur, mama heeft een heel gesprek met ‘m gehad terwijl we naar Eva’s Backpackers reden. Hij komt uit Irak, woont al 12 jaar in Sydney, zijn neef woont in Gemert… en ga zo maar door. Maar goed. Hij reed in ieder geval lekker door, voor zover dat ging in de avondspits van Sydney. Hij dropte ons voor de deur, en na het inchecken gingen we onze kamers bekijken: twee 3-persoons kamers, ziet er allemaal prima uit. In ieder geval stinkt het niet zo als in het vorige hotel.
We hebben net een lekkere pizza gegeten in een restaurantje om de hoek, en een rondje door de buurt gelopen. We hebben alweer een nieuwe vriend, namelijk de eigenaar van de snoepwinkel, hij ging aan ons allemaal vragen: ‘sweet or sour’? en noemde dan een stuk of 6 smaken op. We hebben al besloten dat we er zeker terug gaan komen.
Verder is het wel een beetje een rosse buurt, want om de 3 gebouwen zit er weer een striptent. Gelukkig speelt het zich niet op straat af.
Nu op tijd slapen, we zijn allemaal wel een beetje moe van deze reisdag. En morgen staat er weer van alles op het programma!

Kus, Robin