De bossen van de Ardennen
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
25 Maart 2017 | Frankrijk, Rocroi
Nadat we zijn uitgezwaaid door M. Godart krabben we ons even achter de oren. Het adresje van vannacht was erg duur. De ene keer ben je op een hele dag 20 euro kwijt en de andere dag ruim 100 euri's meer. Nou ja, het was bijzonder en we konden toch ook nergens anders terecht. We lopen een mooie route op een zonnige dag. Tot nu toe beginnen we de dag met de jas aan. Na een half uurtje kan die al uit en na de lunch lopen we in alleen in een hemd of T-shirt.
Onderweg blijkt dat niet iedereen in ons geïnteresseerd is. Als we bij een afgelegen gite zitten en op het kaartje kijken om de weg naar de boulangerie in het dorp te zoeken voor inkopen, komt er een 'stoere' nep boswachter naar buiten. Hoed op, dure jas. We dachten aan hem mooi de weg te kunnen vragen. Spreekt ie geen frans, maar engels en horen we gelijk dat het hollands-engels is. Handig. Hij is een weekeinde weg en aan zijn gezicht kunnen we zien dat het niet naar zijn zin is. "Je kunt nergens pinnen of fatsoenlijk inkopen doen, ja, 15 km. verderop. Ja het dorpje is daar". Onze rugzakken ziet ie niet eens en een goede dag of iets dergelijks kan er niet af. Stuurde hij ons ook nog de verkeerde kant op ook. Gelukkig hadden we dat zelf in de gaten. Ach ja, denken we dan, niet druk om maken.
Rocroi is een oude stad met le centre ville in de stervormige vesting. Uniek. We lopen er doorheen en iets er voorbij vinden we ons onderdak. Geen filmlokatie deze keer maar wel een met weer bijzondere mensen in een heel speciaal huis. Christina, de eigenaresse is namelijk kunstenares en maakster van honderden schilderijen. Het huis hangt en staat er propvol mee. We krijgen direct thee aangeboden en 2 uur later gaan we pas naar onze kamers omdat er volop verhalen worden verteld. Poolse voorouders, allemaal in de mijnen gewerkt om leisteen te winnen. Een compleet verhaal over 2 vermiste Nederlanders die in 2011 naar Santiago de Compostela liepen en bij hen zouden overnachten maar om 19.00 nog niet op het logeeradres waren aangekomen. Dikke paniek en een groot artikel in de krant.
In de shoarma-tent praat pelerin Nico met de marokkaanse eigenaar en die vraagt of we lopen vanwege ons geloof. Er komen zeer veel pelgrims bij hem om eten af te halen. Als Nico aangeeft dat het vooral is om het avontuur en het buiten zijn in de natuur wenst hij Nico Good Luck en Sjalom.
Het eerste reisboekje is uit en kan straks met Maud en Mitchel mee terug. We gaan verder met het boek dat de voettocht over de Via Campaniensis beschrijft. Het blijft steeds weer spannend wat we de volgende dag gaan beleven en waar we ons bedje zullen vinden!
Onderweg blijkt dat niet iedereen in ons geïnteresseerd is. Als we bij een afgelegen gite zitten en op het kaartje kijken om de weg naar de boulangerie in het dorp te zoeken voor inkopen, komt er een 'stoere' nep boswachter naar buiten. Hoed op, dure jas. We dachten aan hem mooi de weg te kunnen vragen. Spreekt ie geen frans, maar engels en horen we gelijk dat het hollands-engels is. Handig. Hij is een weekeinde weg en aan zijn gezicht kunnen we zien dat het niet naar zijn zin is. "Je kunt nergens pinnen of fatsoenlijk inkopen doen, ja, 15 km. verderop. Ja het dorpje is daar". Onze rugzakken ziet ie niet eens en een goede dag of iets dergelijks kan er niet af. Stuurde hij ons ook nog de verkeerde kant op ook. Gelukkig hadden we dat zelf in de gaten. Ach ja, denken we dan, niet druk om maken.
Rocroi is een oude stad met le centre ville in de stervormige vesting. Uniek. We lopen er doorheen en iets er voorbij vinden we ons onderdak. Geen filmlokatie deze keer maar wel een met weer bijzondere mensen in een heel speciaal huis. Christina, de eigenaresse is namelijk kunstenares en maakster van honderden schilderijen. Het huis hangt en staat er propvol mee. We krijgen direct thee aangeboden en 2 uur later gaan we pas naar onze kamers omdat er volop verhalen worden verteld. Poolse voorouders, allemaal in de mijnen gewerkt om leisteen te winnen. Een compleet verhaal over 2 vermiste Nederlanders die in 2011 naar Santiago de Compostela liepen en bij hen zouden overnachten maar om 19.00 nog niet op het logeeradres waren aangekomen. Dikke paniek en een groot artikel in de krant.
In de shoarma-tent praat pelerin Nico met de marokkaanse eigenaar en die vraagt of we lopen vanwege ons geloof. Er komen zeer veel pelgrims bij hem om eten af te halen. Als Nico aangeeft dat het vooral is om het avontuur en het buiten zijn in de natuur wenst hij Nico Good Luck en Sjalom.
Het eerste reisboekje is uit en kan straks met Maud en Mitchel mee terug. We gaan verder met het boek dat de voettocht over de Via Campaniensis beschrijft. Het blijft steeds weer spannend wat we de volgende dag gaan beleven en waar we ons bedje zullen vinden!
-
25 Maart 2017 - 22:53
Betsie En Jos:
ja, zo merk je dat de ene dag anders is dan de andere en de ene nacht duurder dan de andere, maar ach positief blijven en jullie komen er wel. denk aan de zomertijd zondag dus een uurtje later starten want het zonnetje is ook later. toi toi toi weer
-
26 Maart 2017 - 00:11
Ruben:
Heerlijk toch, het enige dat je moet doen overdag is een stuk lopen,
Zorgen dat je spullen droogblijven. Kijken dat je wat eet en drinkt,
En een slaapplaats vinden. Hoe simpel kan genieten van het leven
Zijn. Succes morgen!! -
26 Maart 2017 - 13:30
Jose :
Heel goed, je vooral niet druk maken om zulke "nep" figuren. Mooi je eigen koers volgen en genieten van alles wat er op jullie pad komt. Goede reis verder en oh ja ik doe je de groeten van Sjaan, ze vind het ook reuze spannend wat jullie allemaal meemaken. Tot later maar weer, groetjes xx -
26 Maart 2017 - 19:12
Petra Kodde:
Hallo Nico (en Cecile maar die ken ik niet persoonlijk),
Wat geweldig dat jullie de 1e week al zoveel hebben meegemaakt.
Lijkt mij heerlijk om zo "simpel" te kunnen leven. In de natuur met elkaar.
Ik blijf jullie verhalen lezen en ik wens jullie nog heel veel succes.
En bovenal geniet van én met elkaar!
Tot juli Nico dan gaan wij weer voor ons lunch halfuurtje aan de wandel.
Groetjes, Petra -
27 Maart 2017 - 11:19
Fred Wouters:
Weer een mooi verhaal Nico en Cecile ,ik vind het een verademing voor wat jullie allemaal mee maken .
Heel veel loop plezier en het weer zit mooi mee.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
