Wat een rampzalige dag was het 15 jaar geleden op 5 juni toen Anneke plotseling overleed. De tijd en afstand glijdt momenteel onder onze voeten door maar deze dag is gebeiteld in ons geheugen en zij en de familie zijn vandaag in onze gedachten.
Al snel na vertrek zien we dezelfde twee Denen voor ons lopen die gisteren kilometers lang op de rechte weg voor ons gelopen hebben. Ons tempo is ongeveer hetzelfde en dan kun je uren bij elkaar in de buurt lopen. Bij de eerste koffie/bocadillo pauze delen we een tafeltje. Thomas en Mitte komen uit Arrhus en zoals de meesten zijn ze begonnen in SJpdP.
Cécile zegt tegen hem, 'ik denk dat je een militair bent, zoals je loopt'. Met haar jarenlange 4-daagse-kijken ervaring, van kinds af aan, valt dat blijkbaar op. 'Ja dat klopt, ik zit bij de luchtmacht' zegt hij. Hij kent de 4-daagse van Njjmegen en wil hem graag nog een keer lopen. Een aardig stel, blijkbaar klikt het gemakkelijk tussen Denen en Hollanders. Daarna scheiden onze wegen weer. Zij lopen een alternatieve route, die na 2 dagen weer samenkomt met onze route. Wie weet komen we ze dan weer tegen.
In ons anwb boekje staat helaas weinig over de alternatieve route vermeld. Het blijkt dat onze weg er een is van even doorzetten. Weer kilometers recht toe recht aan op een grindpad vlak naast een regionale weg. Doorzetten is ons niet vreemd dus lopen we de route zonder mokken en strijken we in de middag neer in El Burgo Ranero, een dorpje van 800 inwoners, pelgrims niet meegeteld De oude huizen in deze regio zijn gemaakt van aan de lucht gedroogde leem. Leem in het spaans is: Adobe (voor de computer gebruikers). Elk jaar moet de leem worden bijgehouden anders raakt een huis of schuur snel in verval. Het is duidelijk dat er achterstallig onderhoud is links en rechts.
Vandaag zien we onderweg de vierde 'in memorial' in de vorm van een kruis met een foto, naam en jaartal van een tijdens de Camino overleden pelgrim. Het doet ons telkens stilstaan bij het feit dat er een flinke inspanning benodigd is om de Camino te volbrengen.