Stoïcijns denken
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
27 Juni 2022 | België, Postel
Het ontbijt was meer dan voortreffelijk, ongelooflijk gewoon. We wisten niet dat we er gisteravond zo hongerig uitzagen. We hebben er een foto van gemaakt. Truus had nog een mooi verhaal en vertelde over een gast die had besloten om stoïcijns te gaan denken.
Dat lijkt een negatieve gedachtengang maar niets is minder waar. Juist het tevreden zijn met wat je wel hebt en kunt is onderdeel van deze filosofie. Moet je maar eens op googelen, zeker de moeite waard. De oplossing voor de klimaatcrisis :)
Ton loopt heel moeilijk en Cecile denkt: hij zal klachten van rug, heupen of knieën hebben maar het blijkt jicht te zijn.
Erg pijnlijk, en het komt steeds vaker terug. Of asperges eten hiermee samenhangt zoals Truus denkt? Rood vlees is wel bekend in combinatie met jicht
We lopen door de Brabantse Kempen. De moeder van Nico heette "van Kempen". Komen de voorouders van Nico hier vandaan? Het is misschien iets voor Jan om dat uit te zoeken.
Piet Kennis komt ons tegemoet lopen. "Zo, jullie zijn bezig met een flinke wandeling. Waar gaat de reis naartoe?". Wij vertellen hem over Rome. "Oh daar ben ik ook naartoe gefietst en ik heb van Santiago helemaal dwars naar de Middellandse Zee gefietst over de Pyreneeën". Hij heeft meegemaakt dat hij 10 km verder moest fietsen omdat Pelgrim gangers voorrang hebben bij een overnachtingsplaats. Haha, vinden wij terecht natuurlijk. Hij heeft ook een keer 40 kilometer verder moeten fietsen omdat er in de 3 hotels in een dorpje waar ze wilden overnachten geen plaats meer was. Het ene hotel was afgebrand het andere failliet en bij de andere waren ze zelf met vakantie.
Weer een leuke ontmoeting. Piet heeft vandaag al gereageerd, leuk! De reacties gaan het verhaal al vooruit. Zo snel kan het gaan. Aan zijn reactie te zien hebben we nu Piet van fietser in wandelaar veranderd.
Tijdens de laatste pauze begon het een heel klein beetje te miezeren maar we hoefden nog maar 3 kilometer naar de abdij van Postel, dus, no problemo dachten we. Na 10 minuutjes veranderde het gemiezer echter in een enorme hoosbui. Dus snel de hoes over de rugzak en de regencapes daar weer overheen.
Een half uur later, waarbij we onder een grote boom geschuild hebben, konden we weer fatsoenlijk verder. Alhoewel, Cécile loopt normaal zonder stok, maar nu heeft ze het laatste stuk met een stok gelopen omdat ze last kreeg van haar rechterknie. Enorm balen. Rustig het laatste stukje uitgelopen en hopen dat het zich goed hersteld. Misschien tapen? Binnenkort even langs de fysio.
Bij de abdij aangekomen, zoeken we 'de voordeur'. Een behulpzame man, staat ons te woord: 'Zoeken jullie de gastenverblijven? Ik ben hier ook net en blijf drie dagen. Ik heet Ad Lubbers.'
Hij brengt ons achterom en wijst al gelijk de eetzaal, waar we drinken en wafels mogen pakken, nog voordat we kunnen zeggen dat we pater Bennie zoeken. Zure dame één en zure dame twee komen binnen en zeggen: "Pater Bennie? Dan moeten jullie hier niet zijn maar dan moeten jullie naar de voordeur en dáár naar Pater Bennie vragen".
Oké, wij weer terug naar waar we Ad ontmoetten, en daar aangebeld.
Pater Bennie, rond de 35-40 jaar, een pater zijn leeftijd inschatten, altijd lastig, zegt dat we naar het gastenverblijf moeten gaan, dan loopt hij binnendoor. Wij wéér terug.
Alles heeft hier zijn eigen ritme. 6 uur een half uurtje naar de mis en om half zeven een avond-broodmaaltijd. We zitten met 18 mensen aan tafel.
Naast Cécile zit een Japanse dame en daarnaast haar Belgische partner Koenraad.
Pater Bennie heeft voor iedereen aandacht en hij is met hen in gesprek over een Japanse film en kunst.
We raken betrokken bij het gesprek en dan blijkt dat de Japanse zelf een kunstenares is, én wat voor een. Ze heet Chihiro Kondo en maakt kalligrafische kunst, met Japanse tekens. Niet uit te leggen. Prachtig. Pater Bennie staat op een haalt drie boeken van haar. (Kijk evt. op www.chihirokondo.be )
Chihiro vertelt dat ze, min of meer gevlucht is uit Japan, vanwege de kerncentrale-ramp in Fukushima. In 2011 is ze naar Frankrijk gekomen maar daar aardde ze niet prettig en de taal bleef ook een probleem.
Ze ontmoette 4 jaar geleden in een atelier, op een expositie in Brussel, haar huidige partner, die ontwerper is van meubels en lampen, enz. Ze woont nu in België, ergens onder Brugge, spreekt best goed nederlands en is gelukkig. Mooi toch weer!
Een bijzonder stel.
Volgend jaar mei-juli exposeert ze bovendien in de abdij van Postel.
Toevallig zijn wij dan met de 'mollen' op recreatiepark Zilvermeer, zoals elk jaar, dus wie weet zien we ze dan wel weer.
Na het eten nog even gewandeld op het terrein en natuurlijk even naar de kruidentuin van de abdij. Want daar staan ze hier om bekend.
-
27 Juni 2022 - 22:44
Mieke:
Zo mooi om jullie te volgen En belevenissen bijzondere ontmoetingen mee te beleven Dankjulliewel Japanse kunstenares opgezocht Vooral de kalligrafie vind ik erg mooi Wens jullie weer mooie nieuwe wandeldag Sterkte met je knie Cecile Liefs Mieke -
28 Juni 2022 - 00:35
Carin:
Wat een mooie verhalen! Nu al en nog maar net onderweg!
Heel veel sterkte met je knie Cecile! Liefs Lambert en Carin -
28 Juni 2022 - 05:32
Toine Arts:
Jeeee,
Zoals je schrijft, is het net alsof ik bij jullie in de rugzak zit onderweg en af en toe mijn kop eruit steek om rond te kijken.
Wat een beeldvorming, en ja er staan foto’s bij maar die zijn overbodig , haha.
Beterschap met je knie, ook dat voel ik als ik in de rugzak zit.
Oh ja, heb nog fff die japanse mevrouw gegoogled, in een woord prachtig werk !
Bijzondere mensen ! -
28 Juni 2022 - 07:43
Ruben :
goede morgen samen !! 14 graden hier in Ewijk. mooie ochtend met zon. Wat zullen jullie genieten van iedere stap op jullie pad. iedere ontmoeting. carpe diem. !! . groet, Ruben -
28 Juni 2022 - 07:57
Loes:
Heel veel sterkte en beterschap met je knie, Cecile! Het wordt een warme dag, dus ik ga vroeg op pad…
Groetjes!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
