De heerlijke stad Lucca

Als we beginnen is het nog fris, we hebben vannacht voor het eerst halverwege de nacht een plaid over het laken getrokken, maar na een kwartiertje lopen, zijn we opgewarmd en is het t-shirt afdoende.

Vandaag gaan we naar Lucca, het voelt als een mijlpaal. Lang geleden zijn we hier met onze kinderen op vakantie geweest.

De natuur is prachtig, de olijfboomgaarden en bamboebossen krijgen de overhand, soms nog een klein stuk wijngaard met druivenstokken.

Na de eerste klim zijn we in Montenagno en hebben we al direct een prachtig uitzicht over de vallei die achter ons ligt. 3,5 km. verder in Piazzano kunnen we in een barretje onze eerste pauze houden. Binnen in het barretje ligt allemaal oude elektrische apparatuur op een tafel, verzameld en uitgestald als een klein museum. De dozen met oude dvd's ontbreken niet.

Hierna volgt de tweede, en laatste klim met een zeer steile afdaling door een droge greppel van een waterval, zo lijkt het. We moeten er niet aan denken dat het regent, dan wordt het flink omlopen. Het is ook oppassen geblazen omdat het hier al herfst lijkt. Door alle bladeren op de grond zijn kuilen en losse stenen moeilijk te zien.

Het laatste uur tot Lucca lopen we langs de rivier de Serchio over een rustig breed grindpad.

Precies op dat moment is de troonrede, die kunnen we prima meeluisteren. De langste troonrede van W. A. lezen we. Wat wil je met al die problemen die we hebben. 

We komen aan in Lucca. Wie op vakantie is geweest in Toscane heeft zeker ook deze stad bezocht. Wie er nog niet geweest is, moet er zeker naartoe. Het is druk in het oude ommuurde historische centrum. Waarschijnlijk is er vakantie in Duitsland want we horen veel duits.

Direct achter de poort van de muur waar we binnenkomen is het Information Office We halen er direct een stempel en een plattegrond.

De piazza di San Michel, waar ook de gelijknamige kerk met de hoge, sierlijke gevel staat, is het eindpunt van de route.

Binnen in de kerk ligt onder het altaar San Davino Armeno in een crypte. Hij was de beschermheer van de pelgrims en van de 'geest', en in Lucca in 1050 overleden.

We slapen in een heuse fotografie studio. Om ons heen staan allerlei professionele verlichtingsmogelijkheden, fotoboeken en prachtige foto's aan de muur. Ach, wat jammer, we zijn net iets te moe voor een fotoshoot.

We verfrissen ons, eten wat en gaan snel de stad in, er is zoveel te zien. We bezichtigen als eerste het Piazza van het Amfitheatro en de 45 meter hoge toren op het palazzo Guinigi met de karakeristieke begroeiing van eikenbomen erbovenop. De Kathedraal San Martino is beroemd om het oudste houten Jezus kruis. Volgens de legende heeft het kruis een waarlijke gelijkenis van het gezicht van Jezus. Pelgrims in de oudheid hebben stukken van het hout van het gezicht meegenomen, nu is het gerestaureerd. De afgelopen 10 jaar is de hele kerk zelf aan de binnenzijde ook gerestaureerd. Het resultaat is prachtig.

We eten op een terrasje een taglieri en een pizza en komen in gesprek met twee Nederlanders. Anke en Jaap zijn 60-ers en op huwelijksreis in Italië. Hoe mooi is dat.

Jaap heeft met vrienden het Pieterpad gelopen en is toe aan een nieuwe route vertelt hij die een beetje centraal loopt door Nederland. Als Nico het Limespad als mogelijke optie aangeeft, begint Jaap direct een notitie op zijn mobiel in te typen.

Zo, weer iemand aan het wandelen gekregen.

Het is al donker als we terug zijn in onze fotografie studio. De stad bruist nog verder naar wij doen het licht uit voor vandaag