Laatste dag Via Francigena

Na een prima ontbijtje op de kamer zijn we, als we de deur uitgaan al gelijk op het goede pad. Het is 's ochtends nu wat frisser, de herfst is ongemerkt begonnen, we kunnen het nauwelijks geloven.

Vandaag beginnen we met een truitje/vestje, dat na een uur, als we opgewarmd zijn, uit kan.

Dit is de laatste dag op de Via Francigena (VF). Morgen steken we vanaf San Miniato in twee dagen 'over' naar Florence. Daar begint en gaan wij dan ook starten met de Franciscaanse voetreis(FV). Deze FV gaat eerst naar Assisi en dan naar Rome.

Wr vragen onszelf af; 'zouden we vandaag nog pelgrims zien die we de afgelopen dagen en weken ontmoet hebben, zoals Robert of de twee franse zusjes?' Het is de laatste kans, want zij gaan allemaal rechtstreeks naar Rome.

In het eerste het beste groente en fruit winkeltje kopen we 2 appels en 2 tomaten, die we te duur betalen aan een oude verkoopster, maar ja, de appels blijken later erg lekker te zijn.

Een stuk voor ons loopt de Fransman Christiaan en daarvoor ons 3 onbekende vrouwen. We hebben hen niet meer teruggezien vandaag.

De route is afwisselend, na Galleno lopen we een tijd door de bossen, waar we een italiaans stel tegenkomen met rieten manden aan hun arm. Ze vertellen dat ze paddestoelen aan het zoeken waren, maar dat het weer er blijkbaar nog niet goed voor is. Misschien moet het vochtiger zijn? Dat mag voor ons nog even duren, haha. Ze hebben wel de nodige kruiden in hun mandjes bij elkaar gesprokkeld. Voor truffels is het nog te vroeg.

Tot Ponte a Cappiano lopen we door de natuur, over mooie bospaden. In deze plaats lopen we over de oude brug Il Ponte Mediceo, een historische, overdekte brug uit de Romeinse tijd.

In veel tuinen zien we de granaatboom met granaatappels en de magnolia vol hangen met hun vruchten.

Als we door een parkje lopen zien we toch nog twee bekenden. Anne-Sophie een haar zus Guenola hebben de rugzakken uitgepakt en hun kleding ligt her en der te drogen in de zon. Onze ontmoetingen zijn altijd hartelijk en we kletsen kort bij over onze laatste dagen. Nu dan toch echt de laatste keer?

San Miniato basso is het eindpunt van de route maar we gaan drie km. verder naar het hoger gelegen San Miniato alto. Deze plaats is bekend bij de toeristen om zijn kathedraal en zes! andere kerken, hoog boven op de berg. Van ver af is de hoge toren van Frédéric te zien.

We laten de rugzakken achter bij onze slaapplaats, Casa di Pablo, en willen de beklimming van de heuvel naar de kathedraal en de toren beginnen als de twee zussen voorbijkomen. Ze gaan vandaag nog vijf km. verder. We maken de laatste foto's van hen als we ze uitzwaaien. Ze beloven een foto te sturen als ze in Rome zijn.

Vanaf de toren hebben we een prachtig uitzicht over de glooiende heuvels van Toscane. In de kathedraal is niet alles wat het lijkt. Echte beelden worden afgewisseld met 3D schilderingen die bijna op echte beelden lijken. Alles met veel goudverf geschilderd.

We hebben lekkere trek en nemen op een terrasje wat tapas en een lekker drankje. We raken in gesprek met een groepje naast ons. Ze blijken uit Finland te komen en een familielid van hen, die in Parijs woont, gaat binnenkort trouwen. Het feest wordt in Lucca gehouden. Zeker een mooie locatie voor een trouwfeest. Robin en Teun, dit is geen hint.

In het restaurant kun je in Italië vanaf half acht 's avonds pas terecht, we kunnen dan ook mooi nog even met de benen omhoog en wat rusten. Het restaurant iets verderop is van Pablo, dezelfde eigenaar als onze B&B. We eten alleen een hoofdgerecht en zijn niet te laat, voor ons doen, terug. Aïda(33), de vrouw die ons vanmiddig ontving, zit te borduren voor haar vriendin. Birra en anjovis, komt op het doekje, dat toevallig in het italiaans ook aïda heet. Zo het namelijk het restaurant van die vriendin.

Ze is een 'gezellig mens'. Vanmiddag heeft ze ons al uitgebreid van alles verteld over truffels. Hoe en waar ze gevonden worden, 's nachts en tegenwoordig door opgeleide honden.

Het is een zeer dure lekkernij, te vergelijken met kaviaar, allen wordt truffel gebruikt als smaakstof, door allerlei sauzen en als strooisel over gerechten. Als je geen vrienden die ze 'vinden' is het onbetaalbaar. Één kilo kan 1500 euro kosten.

In de eerste drie weken van november zijn hier in San Miniato, de truffelfeesten. Ach, helaas zijn we te vroeg.

Morgen een nieuwe dag, we gaan twee dagen de route langs de Arno volgen.