Slapen op de top van de berg
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
15 Oktober 2022 | Italië, Polino
We gaan via een zigzag weggetje naar beneden, naar het beginpunt van de route, daar zit ook een barretje waar we kunnen ontbijten. Mooi om te zien hoe een inwoonster op haar vaste plekje achter de deur gaat zitten. Iedereen die binnenkomt kijkt ook gelijk om het hoekje, en begroet het oude dametje.
We lopen eerst over de brug die over de rivier La Nero gaat. "Hij zal wel weer droog staan", zegt Nico, maar er stroomt warempel een flinke rivier waarop geraft kan worden. Dat hadden we niet verwacht.
Wat we regelmatig zien, en ook hier weer bij sommige huizen, zijn frisdrankflessen gevuld met water, die tegen gevels of voor dichte deuren staan. We dachten dat het misschien voor dorstige pelgrims kon zijn of om auto's te beschermen tegen botsen tegen de muur, en nog meer, en tegen katten.
We hebben het opgezocht en het is inderdaad een (bij-)geloof, vooral bij de oudere italianen, dat het voorkomt dat katten er gaan pissen, omdat ze bang zijn voor water. Zelfs als het in een fles zit? Ja, ja.
We kunnen in het andere deel van Ferentillo, bij een minimarket precies de boodschapjes kopen die we nodig hebben en lopen daarna door een kloof, tussen de hoge rotsen.
We ontmoeten Victorio, die in zijn bergbeklimmersuitrusting, mooi schrabble-woord, klaar staat om de rots te beklimmen. Hij hoeft alleen maar met handen en voeten de rechte wand omhoog te klimmen en nog even op zijn vriend te wachten, die zorgt dat hij blijft hangen als hij valt. De ogen, waar het zekeringskoord doorheen gaat, zitten al in de klimrots! Nee hoor, het is knap en hij is ontzettend atletisch. Cécile voelt even aan zijn arm en die is heel gespierd.
We laten het 'Mummie' museum links liggen en klimmen rustig, met pauzes, van ongeveer 300 naar boven de 1000 meter.
Het is weekend en we merken dat de jagers dan vrij zijn. Net als vorige zaterdagen, maar vooral zondagen horen we geweerschoten, en zien we kleine witte flatjes panda langs het pad. Verder horen we de halve dag, soms ver weg en dan weer dichtbij, het geluid van een moterzaag van de 'houthakkers'. Hoort erbij, maar we denken wel eens: "Hebben die lui nooit eens pauze?"
Grappig is dat we zelf soms een hele poos stil, zwijgzaam, verder gaan en dan op hetzelfde moment beginnen te praten en soms ook nog over precies hetzelfde.
Nico denk: "Don Bosco, was toch ergens een school", en Cécile zegt: Bosco is bossen in het italiaans, maar wat is Don.
Zó toevallig.
(Don Bosco was trouwens een man. Later even opgezocht. Beschermheer van oa. studenten, circusartiesten en zigeuners).
We passeren daarbij de Carpiopas, waar we niet veel van hebben gemerkt; wel van het klimmen natuurlijk.
De afslag naar het dorp Polino, waar veel door pelgrims wordt geslapen, met name als er geen plaats is in het grote hotel Don Bosco, merken we wel op. Hij gaat rechtsaf, steil naar beneden, waardoor wij een eindje verder lopend, het oude dorpje prachtig zien liggen tegen de berghelling,
In Don Bosco, boven op de berg, hebben we gelukkig wel een plaatsje kunnen vinden, waarschijnlijk omdat nèt de duitse herfstvakantie voorbij is, anders hadden we morgen weer dat extra half uur naar Polino, omhoog moeten klimmen.
Het hotel ziet er gezellig en sfeervol uit en in deze schilderachtige omgeving in de natuur ligt het er mooi bij.
Voor het eten kunnen we nog een poosje in het zonnetje zitten, met een wit wijntje van het huis, en even uitrusten op de kamer.
Bij het eten kiest Nico én de primi én de secundi platti. De pasta met vleessaus, alleen al, is een bord vol. "Belangrijk", zegt Nico , "pasta voor nieuwe energie, na weer zo'n inspannende dag!"
We laten de kalfschnitzel met truffels ons goed smaken, en samen met de contorni, bijgerechten, sla en warme chips, is het meer dan genoeg. We laten tiramiso en koffie maar achterwege en zoeken bijtijds het bed op na alle administrativo.
-
15 Oktober 2022 - 19:57
Wil En Kitty :
Ik ben weer helemaal bij gelezen en heb genoten van jullie foto's en gebeurtenissen.
Vroeg me af of jullie bijhouden hoeveel km jullie al hebben gelopen en hoeveel km jullie nog tegaan hebben?
Ben benieuwd... X Kit
-
16 Oktober 2022 - 07:41
Riet:
Heerlijke foto's bij jullie heerlijke verslag: dank jullie wel !!
En over dat allebei tegelijkertijd hetzelfde zeggen: wat mooi is dat, na zoveel maanden 24 uur per dag samen zijn. En zó herkenbaar ook; ik kreeg er kippenvel van ;-)))
We hadden het gisteren op de Pelgrimsdag in Heeswijk natuurlijk vaak over jullie, met o.a. Pieter en Titia.
Warme groeten van Vier Vrije Voeten!
-
16 Oktober 2022 - 10:59
Wilma:
Jullie beginnen er zelfs al Italiaans van de praten in jullie blog. Prachtige beschrijving het leest weer heerlijk weg. Wel voorzichtig zijn op de grote hoogtes die jullie passeren. En ook mooi om te lezen dat jullie in stilte van de omgeving kunnen genieten.
-
16 Oktober 2022 - 13:55
Farah:
Oh wauw dat dorpje. Jullie zijn lief! <3
-
19 Oktober 2022 - 21:12
Mia :
Wat een leuke impressie van jullie reis. Zo uit het leven gegrepen! Back to earth en genieten van momenten en situatie die zich elke dag voordoen!
Mooie mensen! Met open vizier de dag door lopen!
Mia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
