Zonder Don Perignon geen champagne

Voor het aanstaande weekend een lekker lang verhaal!
Dominique troffen we nog even, voordat hij naar zijn wijnvelden ging. Corinne gaf ons het ontbijt en de stempel en bij haar konden we afrekenen. Het stel, waarvan ieder een dochter van 25 jaar ver weg heeft wonen, zijn net verhuisd en hun Gite staat echt op een super mooie lokatie in de champagnestreek, waar het erg heet kan worden zomers. Grappig dat zij vertelden graag naar koudere gebieden op vakantie te gaan, zoals België en Nederland. De kuststrook aan de Noordzee hebben ze, te horen aan hun kennis van veel plaatsen, helemaal bezocht. Na de laatste aanwijzing van Corinne om weer op de route met de schelp te komen, gaan we op weg.
We hebben besloten vandaag een halve rustdag te nemen. Enerzijds omdat er anders geen overnachtingsmogelijkheden zijn en het te ver wordt voor ons, anderzijds omdat het goed is om eens het been(knie) van Nico en de voeten(brandende hakken) van Cécile te verwennen met wat minder kilometers. De laatste 5 zijn de ene keer voor Nico en de andere keer voor Cécile soms lastig, dus vandaar. Vandaag maar lekker 12! Het pakt later echter anders uit!
Hautville, "de parel van de champagnestreek" heeft leuke uithangborden aan de gevels bij de wijnhuizen, dit was vroeger voor de ongeletterden, en heeft ook weer een mooi uitzicht over het dal met de wijngaarden. We nemen de tijd om alles goed op ons in te laten werken en te genieten. Cécile vraagt aan drie motorrijders met zwaar bepakte moters waar de reis naar toe gaat. Wat blijkt: ze zijn bezig met hun laatste dag van een rondreis door Afrika. Mali, Mozambique, Burkina Faso, grote stukken van de Sahara en enzovoorts. Geweldige verhalen natuurlijk. Teveel om op te schrijven. Wat een prachtige mannen! Gepensioneerd. 2,5 maanden onderweg. 20.000 km hebben ze erop zitten. Met zijn vijven gestart. Twee zijn er gevallen en geblesseerd geraakt en met het vliegtuig terug gegaan. Motor met de boot terug. We hebben een kaartje met hun adres en blog gekregen. Gaan we vast eens opzoeken. Zij raden ons aan even het kerkje in te gaan waar we voor staan. Daar is het graf van Don Perignon. Deze benedictijn ontdekte de methode om wijn mousserend te maken en hij experimenteerde met de wijn uit de champagnestreek.

Het is een dus een enkele keer moeilijk om de route te vinden. We moeten nl. soms de GR, geel met rode aanwijzingen, een stukje volgen ipv. de blauwe schelpen (die staan er dan niet). We zijn daarop aan het letten en hadden niet in de gaten dat de blauwe Camino schelpen weer waren begonnen, ergens om de hoek. Het boekje is niet altijd even duidelijk en van de GPX hebben we niet de goede route gedownload. We hebben een prachtig mooie route gelopen met in het bos leuke bordjes met wat, wat is. Erg leerzaam, maar we zijn wel verdwaald en nogal omgelopen.
Gelukkig helpt St. Jacques ons weer. Een wijnboer had ons, toen hij aan het werk was met de druivenranken vast maken, gespot. Hij dacht al dat we ons vergist hadden en had ons in de gaten gehouden. Met zijn busje kwam hij vragen of we ook verdwaald waren, zoals heel veel pelgrims op dit stuk en of hij ons kon helpen. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van zijn aanbod om ons op het goede pad af te zetten. Uiteindelijk hebben we maar een paar kilometertjes extra gelopen en zijn we rond 14.30 uur in een goed hotel met veel kamers aangekomen. Lekker de tijd om de blog bij te werken en de reacties te lezen.
Zijn we er net gaat er een alarm af. Na tien minuten gingen we toch maar eens kijken. Het was het brandalarm dichtbij onze kamer. Vlug aankleden en naar beneden. Was het loos alarm, gelukkig!

Twee dagen geleden trouwens het super lieve boekje voor onderweg gelezen van onze meisjes en hun vriendjes. We hoefden niet te huilen maar het scheelde niet veel. Schatjes zijn het.

Veertien dagen onderweg en elke dag blijft zó verrassen: de natuur, de mensen en de ontmoetingen, wij onzelf en de reacties. Superleuk, lief, ontroerend en fijn!
Henk R: doe Antoon de groetjes bij het bridgen. Misschien is de Camino na de 4-daagse ook iets voor hem. Henk M: Ja, op jou hoeven we eigenlijk niet te reageren, jij wéét het gewoon. Wij zijn nog steeds jaloers op jou. Jij hebt 'm al uitgelopen, maar het bijzondere ervaren we inderdaad nu al. Ruben: wanneer is jouw vertrekdatum ook alweer? Alvast veel plezier en goede reis! José en Kitty: mooi jullie reacties: geen ruzie maken, hoor!. MC: Cécile (en Nico) missen je ook, maar het werk (nog) niet. Mieke: je advies gevolgd en even meer rust genomen. Ria B.: balans levensritme, super belangrijk! Iedereen verder nogmaals dank voor alle positieve reacties.