Kleine Fransen, grote wijnen

Niemand meer gezien vanochtend. De burgemeester niet en de jongeman niet die gisterenavond nog even binnenwipte. De laatste verblijft tijdelijk, door de weeks, in dit appartement omdat hij als fysiotherapeut een vrouw met zwangerschapsverlof vervangt. Hij verontschuldigde zich vele malen voor het storen en voor het niet helemaal opgeruimde huisje. Aha van hem was die smerige haarbal dus op de rand van de douchebak. Nou ja, vergeven! En.... we zaten er gratis! Cécile wilde gisteren betalen, maar le Maire wilde nergens van weten. Helaas ook geen stempel.
Onderweg maken we kennis met Marjolein. We hadden een week geleden al van Jos gehoord dat een vrouw alleen de Camino, een of twee dagen voor ons uit, liep en nu staat ze ineens voor ons. Ze vraagt gelijk of ze van ons twee een foto moet maken als we zo aan komen lopen met de gele koolzaadvelden op de achtergrond. Prima natuurlijk. Ze is 1 maart vertrokken vanaf Hilversum en logeert ook in Chablis, onze volgende pleisterplaats. Even een praatje maar eigenlijk moeten we wennen aan een andere pelgrim en hebben we (nog) geen zin om samen te gaan lopen. Waarschijnlijk zien we elkaar wel weer ergens en dan appt ze de foto door.
Tijdens een pauze, in de berm bij Collan komt de 2de pelgrim van vandaag aanlopen. Een Duitser uit Heidelberg die over Metz is gelopen en juist in dit dorpje komen zijn route en de onze bij elkaar. Ongelofelijk eigenlijk vanaf hoeveel kanten alles langzaam maar zeker bij elkaar komt. Dat gaat vast en zeker druk worden, dus we zullen er wel aan moeten wennen. Tja, het is de weg! Het komt zoals het komt.
Ondertussen lopen we halverwege de middag Chablis binnen, onder wijnkenners natuurlijk bekend van de witte wijn die gemaakt wordt van de Chardonnay-druiven. Het toeval wil dat we net over de 500 km. zijn en van Ton en Joyce onze eerste fles wijn op hun kosten mogen drinken! Dat doen we op het plein van dit welvarende dorpje op een zonnige terras. Santé!
Wie zit er trouwens ook daar? Juist Marjolein.
De Martinuskerk, torent hoog boven de Kanunnikenhuizen uit en de kerk heeft een zijdeur bedekt met hoefijzers. We lezen dat Martinus de bescbermer is van de ruiters en vroeger dus van reizigers en pelgrims. In Bernouil zagen we een oud kerkje in de vorm van een klavertje vier. Was ook al zo leuk.
Marjolein komen we nog een keer tegen, nu met twee pelgrims uit Duitsland. De drie dames hadden in hotel la Poste geboekt, maar stonden daar voor een gesloten deur. Ze hebben nu bij ons hotel aangeklopt, dat vol zit maar de receptie heeft nog ergens een suite geregeld voor hen. Toch spannend!
Onze hotelkamer is kleiner dan klein. Slapen we de ene nacht in een poppenhuisje, nu is het op een poppenkamertje. Heel gezellig en schattig maar Nico kan niet rechtop lopen en douchen is gewoon komisch. Het bed is ongeveer 1.20x1.80. Zelfs laken en handdoek zijn (te) klein. Haha Teun als jij hier zou moeten bivakkeren zou je denken ik geen oog dicht doen.
Het blijkt voor ons ook erg moeilijk een slaapplaats voor morgen te vinden. Het ene hotel is failliet en het andere neemt maar niet op. Pas vroeg in de avond is de plek voor morgen geregeld en dan ga je toch net iets meer met een gerust gevoel eten.
Volgende week komen Maud en Mitchel! Echt hardstikke lief en ook iets om naar uit te kijken.