Pittbull uit de hel

Het regent tijdens het ontbijt dus we doen rustig aan. Even tijd trekken, haha.
Charlotte, de vrouw des kasteel, verbiedt ons op de intussen bekende wijze om het eerste deel van de route te nemen, die in het boek staat. 'Veel te modderig nu', zegt ze. 'Je gaat straks links langs het oude kerkje en bij het bordje Bazas weer links. Dit is iets korter ook en geen drukke weg.' Tegenspraak wordt niet geduld, en we zijn er eigenlijk ook blij mee.
Het tijd trekken heeft geholpen, het is droog geworden. Als we in Bazas aankomen zit Theo er al. Voor hem direct het eindpunt van vandaag. En omdat hij morgen ook een korte etappe heeft zal het vandaag dan toch echt de laatste ontmoeting zijn. We besluiten daarom gezamelijk nog een lunch te nemen. Tjjdens de lunch vertelt hij ons zijn verhaal. Hij heeft veel ellende en verdriet meegemaakt en het kwam er tijdens de lunch allemaal uit. We werden er stil van en Cécile kon haar tranen nog maar net bedwingen. Gelukkig is hij weer aan het opkrabbelen en de Camino helpt hem daarbij.
Na de lunch volgen we kilometers lang een rechte route door het bos waar vroeger een oude spoorlijn heeft gelopen. Onderweg komen we vaak blaffende honden tegen die gelukkig achter het hek van de tuin blijven. Nu ook weer 2 blaffende honden, maar plotseling komt een derde, een erg agressieve kleinere hond, naar buiten stuiven onder het hek door recht op Nico af. Zo'n zwarte pitbull direct uit de hel. Met de stok kan Nico het beest van zich afhouden. Allemaal tandafdrukken in de wandelstok. Een schreeuwende vrouw komt achter de hond aan en pakt hem beet. En dan de vraag aan Nico, "Ca va?" Ongelooflijk. Nee het gaat niet! Geef dat valse beest een spuitje en verlos de wereld ervan.
Als we aankomen in de 'refuge nature' is er niemand aanwezig, maar dat gebeurt wel vaker. Er liggen een stokbrood en 4 verse eitjes. De overnachtingsplaats ligt inderdaad midden in de natuur. Maar binnen begint de natuur het ook over te nemen. Schoon is heel iets anders. We zijn blij dat de douche werkt en koken ons kostje voor de avond zelf. De magnetron die er volgens het boekje zou zijn is waarschijnlijk al kapot en afgevoerd. Dan maar alles in de pan, gaat prima.
's Avonds komt Corinne, de gastvrouw, nog even langs voor de administratie en om te vertellen dat alles in de keuken aanwezig is om zelf het ontbijt te verzorgen. Een beetje Hello-Goodbye, want ze is weer direct weg. Na nog van het avondzonnetje genoten te hebben, buiten op de veranda, zoals gewoonlijk met de kippen op stok.