De Meseta
Door: Cécile en Nico
Blijf op de hoogte en volg Nico en Cécile
01 Juni 2017 | Spanje, Tardajos
De meseta wacht ons op vandaag. Dit is de Spaanse hoogvlakte waar we in twee dagen doorheen lopen. Het klimaat op de meseta kun je omschrijven als negen maanden winter en drie maanden hel. We lopen nu in de hel-periode, het wordt een erg warme dag en op de meseta is er geen schaduw van bomen. Het enige wat we kunnen doen is vroeg beginnen. Gelukkig kunnen we om 0600 uur al ontbijten, we gaan niet meer zonder weg, haha, en we zijn ruim voor zevenen in de benen. Het is heerlijk om zo vroeg al buiten te lopen en de zon op te zien komen.
Als we eenmaal op de hoogvlakte lopen zijn de vergezichten prachtig en heel anders dan die we op andere dagen hebben gezien. De Camino blijft boeien, elke dag brengt verrassingen.
We hebben al meerdere keren geschreven over de prachtige bloemen in de bermen langs de route. Vandaag, in combinatie met de vergezichten en de gigantische graanvelden op de meseta, is het een genot om te lopen. Als dit de hel is dan moet de hemel wel erg mooi zijn. De hitte valt mee, we zijn om 2 uur binnen, 30km gelopen, en het heetst van de dag moet nog komen.
Onderweg hebben we het over pa (Ceulemans). Dat zouden we eigenlijk wat meer moeten doen maar het komt er vaak niet van. Geen kerk in de buurt en geen kaarsje vandaag. Hij zou vandaag jarig zijn en als hij nog leefde zou hij nu106 jaar zijn geworden. Helaas werden het er maar 73.
Vlak voor Castrojariz, ons slaapplaatsje, worden we in het nederlands aangesproken door 2 fietsers. 'We hadden jullie gisteren op het terras in Burgos gezien en we vroegen ons af hoe het ging met die brace en zo'. Nico weer uitleggen natuurlijk. Willy en Emiel zijn met de elektrische fiets op weg vanuit Oudenbosch naar Santiago. Ze genieten ook volop en we delen ons enthousiasme over de meseta met elkaar.
In het hotelletje voeren we het vaste ritueel uit: douchen, kleding met de hand wassen en buiten aan de waslijn. Buiten spreken we een Amerikaans stel Kim en Tim, van onze leeftijd. Op onze vraag waarom zoveel Amerikanen de Camino lopen, geeft hij als antwoord dat de film 'the walk', die 2 jaar geleden in de bios draaide veel bekendheid heeft gegeven. Het verhaal gaat over een grootvader en kleinzoon die de camino lopen en op een dag geen plekje kunnen vinden. Een hoteleigenaar belt zijn moeder of ze thuis nog plaats heeft. Dit blijkt zo te zijn en die avond wordt de kleinzoon verliefd op de kleindochter van de gastvrouw. De volgende dag zegt de kleinzoon tegen zijn opa dat de Camino voor hem hier stopt en hij niet verder gaat. Een ware love story dus! Wat een film niet allemaal kan bewerkstelligen.
Tijdens het avondeten trouwens nog de allerheerlijkste paella op sinds ooit.
Als we eenmaal op de hoogvlakte lopen zijn de vergezichten prachtig en heel anders dan die we op andere dagen hebben gezien. De Camino blijft boeien, elke dag brengt verrassingen.
We hebben al meerdere keren geschreven over de prachtige bloemen in de bermen langs de route. Vandaag, in combinatie met de vergezichten en de gigantische graanvelden op de meseta, is het een genot om te lopen. Als dit de hel is dan moet de hemel wel erg mooi zijn. De hitte valt mee, we zijn om 2 uur binnen, 30km gelopen, en het heetst van de dag moet nog komen.
Onderweg hebben we het over pa (Ceulemans). Dat zouden we eigenlijk wat meer moeten doen maar het komt er vaak niet van. Geen kerk in de buurt en geen kaarsje vandaag. Hij zou vandaag jarig zijn en als hij nog leefde zou hij nu106 jaar zijn geworden. Helaas werden het er maar 73.
Vlak voor Castrojariz, ons slaapplaatsje, worden we in het nederlands aangesproken door 2 fietsers. 'We hadden jullie gisteren op het terras in Burgos gezien en we vroegen ons af hoe het ging met die brace en zo'. Nico weer uitleggen natuurlijk. Willy en Emiel zijn met de elektrische fiets op weg vanuit Oudenbosch naar Santiago. Ze genieten ook volop en we delen ons enthousiasme over de meseta met elkaar.
In het hotelletje voeren we het vaste ritueel uit: douchen, kleding met de hand wassen en buiten aan de waslijn. Buiten spreken we een Amerikaans stel Kim en Tim, van onze leeftijd. Op onze vraag waarom zoveel Amerikanen de Camino lopen, geeft hij als antwoord dat de film 'the walk', die 2 jaar geleden in de bios draaide veel bekendheid heeft gegeven. Het verhaal gaat over een grootvader en kleinzoon die de camino lopen en op een dag geen plekje kunnen vinden. Een hoteleigenaar belt zijn moeder of ze thuis nog plaats heeft. Dit blijkt zo te zijn en die avond wordt de kleinzoon verliefd op de kleindochter van de gastvrouw. De volgende dag zegt de kleinzoon tegen zijn opa dat de Camino voor hem hier stopt en hij niet verder gaat. Een ware love story dus! Wat een film niet allemaal kan bewerkstelligen.
Tijdens het avondeten trouwens nog de allerheerlijkste paella op sinds ooit.
-
02 Juni 2017 - 23:29
Nolly:
Zóó Nico en Cecile, wat een prachtige wandeldagen weer! Moest nu ff vier blogs inhalen, door allerlei drukke omstandigheden was het er gewoon niet van gekomen! Maar nu weer een deel van de wandeling mee beleefd!! Daar geniet ik enorm van temeer ook omdat ik totaal geen ergernis of iets van dien aard beleef in jullie verhalen en ook omdat jullie nog fit genoeg zijn om uit iedere dag het mooie te halen! Dat zorgt er natuurlijk ook voor dat je door kunt.
Jullie blijven de pracht van de natuur zien, de aardigheid van mensen en elkaars genot om door te gaan. Ook al speelt er vermoeidheid ivm warmte, jullie geven en krijgen energie.
Wat ik al eerder zei lijkt het me ook zo mooi telkens mensen te ontmoeten die je eerder ook al tegenkwam en zo ook hen stukje bij beetje wat meer leert kennen of wat van hun leven of de reden van hun 'lopen'. Zo is ieder mens boeiend op z'n eigen manier!
Jezelf de tijd gunnen om een prachtige kathedraal te bewonderen, met andere lopers of foto's te gaan of lekker ff aan de sangria, dat alles maakt de dag tot een feestje. Zolang je dat blijft doen en inzien kan je volgens mij de wereld rond.
Wat een genot te weten dat Robin en Lynn straks oog in oog staan met jullie. Jullie oudste en jongste dochter, wat een geweldig gevoel moet dat nu al geven! Door dit te weten zou je al sneller of harder gaan lopen, toch??!!
Jullie notitieboekje zal vast al aardig gevuld zijn met namen, adressen, afspraakjes van mede pelgrims uit ons kikkerlandje of van verder weg, toch leuk om ze later nog eens te benaderen via 'n kaart of app om te horen wat de wandeling uiteindelijk met ze gedaan heeft en/of ze nog steeds wandelen. Kan best motiverend werken om vanuit een andere hoek nog zo'n toch te beginnen.
Hopelijk vanavond weer een fijne slaapplek met een zacht bedje zodat jullie morgen opnieuw uitgerust en vroeg de nieuwe dag kunnen beginnen.
Voor nu welterusten, slaap zacht, ik kruip er ook in.
XXX
-
03 Juni 2017 - 01:25
Kitty:
Zo, ik ben weer helemaal bijgelezen... het leest zo lekker weg.
Dus nog maar 2 weken *smiley die blauw en zeer verschrikt kijkt* zou nu op zijn plaats zijn, maar ik kan em niet toevoegen... moet ik daarna weer echt het echte journaal gaan kijken?!?! HAHA
Succes met jullie wandelingen xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
