De klok slaat 16

De route van vandaag is niet zo heel lang, geen reden dus om erg vroeg te vertrekken zonder ontbijt. We zijn vroeg in de middag in het plaatsje met de mooie naam Carrion de los Condes. Het is ongelooflijk dat er in zo een kleine plaats 4 grote kloosters zijn en nog meer kerken. Alle kloosters bieden onderdak aan pelgrims en zo ook aan ons. We worden netjes ingeschreven, waarbij het halve paspoort wordt overgenomen, en we krijgen een uitgebreide instructie van een grappige 'administrateur' hoe we met de 3 sleutels vanavond weer binnen kunnen komen en waar de rugzak wel en niet mag staan op de kamer.
s'Middags op een terrasje komen we Peggy uit Nederland tegen. Ze heeft vorig jaar als try-out in Frankrijk gelopen en nu een deel in Spanje. Een bijzondere ervaring van haar in Frankrijk was het slapen bij, naar later bleek, een demente gastvrouw, na een lange vermoeiende dag met ook nog verkeerd gelopen te zijn. Die gastvroiw vertelde dat de pelgrims-kamer al wekenlang bezet werd door een afrikaan die niet weg wilde, maar dat ze wel in de slaapkamer van mevrouw zelf kon slapen. Die bleek te stinken naar urine en poep. Ze heeft op de grond naast het bed geslapen, het bed zelf was te vies, en ze heeft haar man in Nederland gebeld om haar gerust te stellen en haar door de nacht heen te loodsen. De volgende morgen is ze in alle stilte vertrokken terwijl de gastvrouw in de kamerstoel lag te snurken. Zo bont hebben wij het gelukkig niet meegemaakt.
Om zeven uur s'avonds was er in één van de kerken een optreden van een gitaarspelende non. Iets te toeristisch naar onze zin. Het voordeel was dat we makkelijk op dat tijdstip een plekje in een restaurant konden vinden, de paella was gisteren zo goed bevallen dat we vandaag opnieuw een andere variant proberen.
In het restaurant zitten ook fietsers uit Brugge. Ze hebben een karaf wijn teveel besteld en één van hen vraagt of we nog een wijntje willen. We raken in gesprek en al snel blijkt dat we hier te doen hebben met een echte wielerfanaat. Hij fietst 20.000 km per jaar, heeft Frankrijk op allerlei mogelijke manieren doorkruist en de Mont Ventoux zo vaak op een dag beklommen dat hij een ere titel heeft verkregen. Maar de Camino lopen, daar heeft hij veel respect voor. 'Wat jullie doen, dat zou ik niet kunnen', zegt hij.
's Avonds beginnen de spanjaarden met voetbalshirtjes aan langzaam bezit te nemen van de vrije plekjes in het restaurant, de ogen allemaal gericht op het grote scherm waar de championsleague finale tussen Real Madrid en Juventus gaat beginnen. We hebben de eerste helft meegekeken. Heerlijk om te zien hoe fanatiek ze zijn met voetbal.
Cécile heeft nog laat vuurwerk gehoord, Real heeft dus gewonnen en we horen de volgende morgen dat de klokken middernacht 16 keer hebben geslagen in plaats van 12 keer. Voor elk doelpunt van Real een keer extra.