Spannende tijden

Het schattige bergdorp O Cebreiro moeten we ook weer achter ons laten en zo gaat het maar door, de "golf" van de Camino. Onderweg horen we van Mary, de canadese, dat het bruidspaar een prachtig feest heeft gehad en dat zij en andere pelgrims die toevallig in de buurt waren gezellig konden aanschuiven helemaal in de sfeer van de Camino.
Vandaag hebben we enkele klimmetjes te doen maar over het algemeen gaan we dalen en met het heldere zonnige weer zijn de vergezichten weer mooi. Het klimaat is hier vochtiger en de natuur is veel groener en weelderiger geworden in vergelijking met dagen terug. De bermen zien er op een hoogte van 1000 meter weer anders uit dan in de vallei. Eén plant hebben we regelmatig gezien zonder bloemen , maar nu zien we de bloeiwijze. Bloemen in etages aan een dikke steel, Oranje. (foto).?
Deze dag zullen we, behalve omdat de route erg mooi was, om een andere reden nooit vergeten. De spanning voor het wachten op de uitslag van Lynn. We kunnen er niks aan doen maar toch zijn we er de hele tijd mee bezig. Dan zijn we weer een poos stil onderweg en dan zeggen we weer: "Oh, nog .... uur en dan weten we het". We hebben veelvuldig app kontakt om onszelf en haar wat af te leiden maar wat kan die meid het spannend maken. "Ja, en als ik scheikunde nou toch verkloot heb", zegt ze dan ook nog. In de albergue blijven we op onze kamer wachten op het telefoontje dan kunnen we tenminste reageren zoals we willen. In die tijd hebben we mooi de tijd om het mysterie van een zeer irritant tikkend geluid op te lossen, want daarmee kan Nico vannacht echt niet slapen. Het blijkt een lekkende douchekraan in de kamer boven de onze te zijn. En dan is ze geslaagd! We zijn allemaal zóóó blij en gelukkig! Lynn viert een klein feestje in Beneden Leeuwen met Maud, Mitchel, Farah, Robin en Teun en lieve buurtjes, enkele vrienden en familie die spontaan langs komen en het gemis van paps en mams opvangen. Happy lopen wij door de hoofdstraat van Triascastela en vertellen het goede nieuws aan alle bekenden die mee hebben geleefd en bouwen ons feestje met hen. Het is helemaal leuk als Niclai aan komt lopen. Ongelofelijk wat heeft die jongen na zijn gedwongen rustdag, omdat hij ziek was, veel extra gelopen om na drie dagen alweer op dezelfde plaats te zijn als wij. Hij kende niemand meer, vertelde hij. Het is echt een golfbeweging van een mensenstroom en hij vond het jammer om uit zijn vertrouwde "golf" te zijn. Na zijn rugzak weggebracht te hebben, schuift hij bij ons aan en samen met Mark, Chayenne, Marnix, David en Freya heffen we het glas op Lynn. Het wordt een lange ruk en we zitten vandaag langer op het terras dan dat we gelopen hebben, want we gaan ook samen eten. De deense Freya(21) is een gezellige meid en vraagt spontaan wat iedereen zoal doet. Zelf geeft ze aan dat ze volgend studiejaar wil beginnen met een opleiding aan de kunstacademie. Welke richting weet ze nog niet. Dreadlock David (engelsman, 28) werkt als circusartiest vooral met kinderen om zelfvertrouwen te stimuleren, maar ook om in groepen de teambuilding te bevorderen.
Als Nico vraagt wat hen, jongeren, beweegt de Camino te lopen vertelt Freya haar verhaal. Ze is jong moeder en heeft een zoontje van bijna 5. Haar ouders hebben haar altijd liefdevol ondersteund en zorgen nu voor hem en de vader zorgt om het andere weekend voor Vlug. Ze is door haar vader gestimuleerd om de Camino te gaan doen en de tijd te nemen voor zichzelf. Natuurlijk ineens weer een heftig verhaal en Cécile en Freya praten een poosje met zijn tweetjes verder. Een volwassen meisje! Ze komt op ons sterk over, en doet het goed, emotioneel en lichamelijk, maar ze mist haar zoontje vreselijk.
Na de gezellige avond lopen we, nog steeds in de wolken, maar nu een beetje zigzag naar onze kamer.