Een prachtig pelgrimspad

Vroeg uit de veren want we hebben een flinke trip te gaan. Het was namelijk moeilijk om een slaapplekje te vinden voor vanavond dus waarschijnlijk gaan we bijna de 30 km. aantikken.

Het is super leuk als je wakker wordt en het eerste dat je leest een bericht is van Kane op waarbenji.nu. Smelt, smelt...

Het ontbijt was keurig verzorgd door Marie-José, alles stond klaar in de keuken om zelf te pakken, was meer dan genoeg en lekker.

Na de voetjes verzorgd te hebben gingen we op pad.

Een mooie route Vught uit door bossen, langs prachtige huizen en allemaal onverharde paden, ideaal voor het wandelen. Cécile citeert op z'n Churandy Martina's: "Ik ben blij man", en dat zijn we allebei.

Onderweg zegt een jongetje van een jaar of zes dat hij wel met ons mee wil lopen naar Rome, maar ja, hij moet maandag weer naar school. Hij had wel een klein rugzakje op. Zo schattig.

Onderweg zien we ook een vos in een weiland lopen en de maisvelden inschieten. Klein en mooi roodbruin van kleur.

Maar goed dat we eten voor de hele dag bij ons hebben want we zien alleen natuur en we komen geen winkel of barretje tegen. Het Kampina natuurgebied rond Oirschot is giga groot en prachtig met wilde paarden en runderen. Helaas geen ijs te koop hier :)

Het weer is vandaag meer dan voortreffelijk. Wat een geluk, wat een prachtige route.

We zitten even op een bankje uit te rusten aan de Beerse als Loes voorbij komt lopen. Zij is ook begonnen met het pelgrimspad vanaf Den Bosch, maar ze weet nog niet of ze helemaal naar Maastricht loopt. Ze komt bij ons zitten en we raken gezellig aan de praat.

Ze heet Vader met de achternaam, maar hoe grappig en toevallig is het, dat ze redacteur is bij de afdeling marketing en communicatie aan de Hanzehogeschool in Groningen, waar Lynn studeert. We lopen een kilometer of drie met haar op, een gezellige en goedlachse vrouw van 61. Haar vriend woont in Paterswolde maar die houdt niet zo van lopen. Loes zit eraan te denken om ook ooit naar Santiago te gaan lopen. Nou, dat hoef je tegen ons maar één keer te zeggen. Daar kunnen we best wel iets positiefs over kwijt. Helaas is ze vrijdag 15 juli vrij anders had ze Lynn wel willen interviewen voor haar diploma die dag. Wie weet regelt ze nog wat.

Ja, en dan komen er 6 jongens van rond de 35 jaar met rugzakken met tentjes erbij op ons tegemoet en die maakten een grapje, "ja, we zijn op weg naar Santiago". "Dan lopen jullie de verkeerde kant op, maar wij lopen wel naar Rome". En dan heb je weer direct een leuk gesprek. Ze lopen de weekenden vaak samen en nu lopen ze het pelgrimspad van Maastricht naar Amsterdam.

We nemen afscheid van Loes want zij loopt langs de heilige eik: een kilometer extra en daar kiezen wij vandaag niet voor omdat het al zo'n lange dag wordt.

De laatste kilometers zijn echt pittig en ons normale looptempo halen we bij lange na niet meer, maar de omgeving blijft fascinerend met paden langs de Kleine en Grote Beerse, het omleidigskanaal en over landgoed Beast.

Bij het gasthuis van Vrienden op de fiets aangekomen worden we welkom geheten door Cor, met rollator.

Zijn partner Riny, look a like van Brigitte Kaandorp, komt na een kwartiertje terug van boodschappen doen en in die tussentijd heeft Cor alles verteld over de toedracht van zijn gebroken heup en het herstel tot nu toe na zijn heupoperatie. "Twee maanden geleden van de trap gevallen bij mijn schoondochter en schoonzoon Simone in Italië en ik heb vandaag alweer veel te veel gedaan, volgens de baas en dat moet ik later weer bezuren. Ik kan jullie nog geen drinken aanbieden nu".

Toch haalt hij wel, onhandig met de rollater, tuinstoelkussen en uiteindelijk zitten we, nadat Riny thuis is lang te kletsen in hun bijzonder prachtige tuin. Een echt paradijsje op aarde.

Ze komen zelf niet van Middelbeers, maar vinden de Brabantse gezelligheid buitengewoon. "Dat vind je nergens".

Ongelofelijk wat er in een kleine 2 uur allemaal ter sprake komt. Ze liepen en fietsten ook het Pieterpad, en Riny loopt nu in fases naar Italië, naar haar dochter. "Ik loop stukken samen, maar ik wil ook dagen alleen lopen, om helemaal tot mezelf te komen"

Gelukkig hebben wij dat niet. Wij willen samen.

Riny is 'interviewster' om mensen met maatschappelijke problemen in kaart te brengen en verteld daar met veel passie over.

Ze is verschillende keren verhuisd en heeft onder andere in Hellevoetsluis, Rotterdam en Schiedam gewoond. In die laatste plaats in een hoge flat die gesloopt moest worden en ze zat er na haar scheiding helemaal alleen, tussen allemaal buitenlanders die er ook tot het eind toe in bleven. "Ze konden ook nergens anders naar toe, want ze hadden geen geld maar het waren allemaal zulke aardige en gastvrije mensen. Altijd kwamen ze baksels brengen, en het leek wel alsof ze wisten wanneer ik me eenzaam voelde, bijvoorbeeld in het weekend. Dan kwamen ze langs en kreeg ik eten. Kortom geweldig".

Om een uur of zeven lopen we Middelbeers in om een hapje te gaan eten. We krijgen een paraplu mee want het miezert. Restaurant 'De 4 Linden' heeft net wat we zoeken, niet te moeilijk en niet te lang wachten. 

Loes komt ook nog even langs want ze heeft wat problemen met het downloaden van de routebestanden. Helaas kan Nico haar ook niet helpen; de oude versie van de iPhone lijkt het downloaden niet "goed" te vinden. Dan maar goed de bordjes volgen morgen.

We nemen alle drie een soepje. Het hoofdgerecht van Nico en Cécile delen we met z'n drieën want het is veel te veel. Je zou denken dat je na zo'n dag honger hebt, maar het tegendeel is waar. We zijn gewoon te moe om te eten misschien.

Loes verteld dat ze 'de walk of Wisdom' vanuit Nijmegen vorig jaar heeft gelopen. Ze is lyrisch over de 140 kilometer lange route en vindt het echt een begin voor beginnende lopers.

"Tja, Nijmegen, de mooiste stad die er is en veel wijze mensen!" zegt Cécile ;)

We nemen weer afscheid en beloven contact te houden, zeker als ze besluit de camino te gaan lopen.

Na nog een beker thee en een verslag(je) schrijven over wat we allemaal hebben meegemaakt en deze mooie dag is teneinde.