Een traantje wegpinken

Voordat we aan ontbijten toekomen worden we door een grote hoeveelheid kippen die buiten, achter rondlopen, verrast. 3 erg grote met 4 verschillende kleuren en 10 kleintjes. Er lopen er zelfs een paar door de overdekte zitgedeeltes. Als we achter ze aan de tuin inlopen zien we pas hoe groot die is.

De tuin is zoals het huis is. Erg veel van vanalles, maar ook allerlei soorten fruitbomen appels, peren, mirabellen en heerlijk ruikende klimplanten. We hopen dat onze tuin er over drie maanden er iets beter onderhouden uitziet, haha.

Tijdens het ontbijt krijgen we onze stempelboekjes terug. Er staan echter geen stempels in van Rocroi en de volgende overnachtingsplaats Aubigny-les-Pothées, maar 2 ware kunstwerkjes van Christianne. Wat prachtig en gedetailleerd heeft ze de stervormige vesting van Rocroi met twee pelgrims en de kerk van Aubigny-les-Pothées getekend.

We krijgen een lunchpakket mee, er zijn nergens winkels vandaag en morgen, en daarbij de nodige aanwijzingen, zoals een prima picknickplaats na 12km in haar geboorteplaats, dan kunnen we ook het huis waar ze opgroeide zien.

Na verschillende laatste groepsfoto's nemen we afscheid van haar en Mathieu.

Dan is nu ook het moment gekomen om afscheid te nemen van Lynn en Robert, die terugrijden via Dinant, en die mooie stad gaan bezoeken.

Met glazige oogjes en een aantal keer slikken, lopen we bij hen vandaan. Dit is niet gemakkelijk.

Nu geen tussendoor-terug-stops meer.

Het is erg rustig op straat op zondagmorgen, dat komt goed uit want we lopen aan de straat de eerste 4km. Daarna slaan we af, een bosweg in. We zijn nog niet uit de Ardennen en de wegen lopen op en af. Niets is vlak en dat merken we aan de benen aan het eind van de dag. Bij de beoogde picknickplaats aangekomen blijkt deze vol in de zon te liggen maar gelukkig hebben we 50 meter terug een bankje onder een overkapping van de gemeente gezien, heerlijk in de schaduw. En schaduw is belangrijk op het moment want de temperatuur is rond de 30 graden.

De middag lopen we over bospaden en dwars door grote weilanden richting ons einddoel. De laatste 2-3 km zetten we dan het adres in Google Maps. Die zegt dat we al iets te ver zijn gelopen en naar een klein dorp terug moeten. Zit niets anders op, een halfuurtje extra. Daar aangekomen blijkt er helemaal geen nummer 46 te zijn in de rue Saint Rémi, in Vaux-Village. We zien een man en vrouw aan de overkant van de weg die met hun 2 kleine kinderen aan het oefenen zijn met fietsen. Op onze vraag of er ook een nummer 46 is, geven ze aan dat die er inderdaad niet is. Maaaaar, ach ja, deze straat bevindt zich óók in ... Aubigny-les-Porthées. Daar waren we bijna toen meneer 'Goochem-Maps' ons de verkeerde kant op stuurde! "Zijn we er toch weer in getuind", zou Herman Kuiphof zeggen.

Blijkbaar zijn onze blikken zo wanhopig dat mevrouw Laetitia ons aanbiedt om ons met de voiture te brengen, 3,8 km. terug. Dat is in grote dank aanvaard, kwam het toch weer goed.

Het plekje, binnenkomen met een sleutel uit een code kastje is snel gevonden. Alles wat we nodig hebben is er. Een douche, bed en ontbijt voor morgenvroeg. We gebruiken het lunchpakket als avondeten.

Op zo'n moment ben je gelukkig met weinig.

Morgen een nieuwe uitdaging, 36 graden. Deze etappe gaat door, dus vroeg uit de veren en uiterlijk 7 uur vertrekken.