Gubbio, een oude, prachtstad

Na het prima ontbijt buffet zijn we vroeg op pad. Al snel hebben we een eerste kleine hindernis te nemen. De weg is afgesloten met een ketting omdat iets verderop een stroom van water over de weg loopt. Dat houdt ons niet echt tegen, en met wat creativiteit, takken en stenen neerleggen, komen we met droge voeten aan de overkant. Na een klim en een afdaling zien we een brug waar halve bomen tegenaan zijn geslagen en waarvan het wegdek deels is verdwenen. Een duidelijk voorbeeld van hoe de rivier hier tekeer is gegaan.

Net voor Loreto is een weg omleiding, we lopen iets om via de dorpjes Murci en Micaiana. Waarschijnlijk hebben we daardoor ook de koffie gemist, die houden we maar tegoed.

Aangekomen in Gubbio, hebben ze bij het Information Office een stadskaart in het Nederlands, dat is de eerste keer dat we dit tegenkomen, het komt perfect uit want er is veel te melden over deze heerlijke plaats.

We melden ons bij het Il Instituto Maestre pie Fillipine, een religieus centrum waar pelgrims mede terecht kunnen, een vriendelijke zuster leidt ons naar onze kamer. Na even de benen rust gegeven te hebben, gaan we erop uit. 

Gubbio ligt tegen de berg Monte Ingino en hoog boven ons begint onze verkenning. Er is een kabelbaantje om boven te komen. En niet zomaar een kabelbaan. De hele stad ademt historie, dus ook de gondeltjes van deze lift, die 50 jaar oud is. Ze zijn het best te vergelijken met een van boven open papagaai kooi waar twee personen in kunnen staan. De lift wacht niet; het is instappen in een voorbij komende papagaai kooi.

Boven op de berg staat de basiliek van Sant Ubaldo. Elk jaar wordt hier, helaas op 15 mei dus voor ons niet mee te maken, het La Festa dei Ceri gehouden ter ere van Sint Ubaldi, bisschop en beschermheilige van de stad. Een feest dat tot de verbeelding spreekt. In een prosessie worden door dragers drie gigantische houten 'kaarsen', van elk 300 kg.! en 5 m. hoog, helemaal van de stad naar boven gebracht in een soort van wedstrijd tussen de drie. Op elke kaars staat een beeld (de 'vlam') van een beschermheilige, Sant' Ubaldi, San Giorgio en San Antonio. We slalommen zelf van boven naar beneden, over een breed grindpad en het is een heel eind(30 min. lopen).

De geschiedenis van deze stad gaat ver terug. Zelfs tot aan de 3de eeuw voor Christus. Het was dan ook een belangrijke handelsstad in Umbrië. De Eugibine tafelen van Gubbio zijn uit die tijd en het oudste op stenen geschreven informatie uit doe tijd wat Italië heeft.

Naast de ingang van de Franciscus kerk staat het beeld van Franciscus met de wolf (nog meer wolven, Jan). De legende vertelt dat een wolf de stad terroriseert en dat Franciscus met hem is gaan praten en ervoor gezorgd heeft dat de wolf stopte met het doden van de inwoners.

Via liften kun je de stad verder doorkruizen, daar maken we graag gebruik van na de fikse afdaling.

Ongelooflijk is dat we in deze grote historische stad, direct als we zo'n lift uitkomen, Michael op een terrasje zien, samen met Franz uit München. Michael heeft pijn aan zijn voeten en kan daardoor de stad niet bezichtigen.

We eten iets makkelijks en zijn op tijd terug bij het Instituto. "Jullie hoeven geen sleutel te hebben, want er is altijd iemand die open doet", had het lieve nonnetje vanmiddag gezegd. Nu heeft ze op ons gewacht en loopt met ons mee. Ze doet alle lampen achter ons uit en zelf slaapt ze een verdieping hoger dan wij. Iedereen gaat snel naar bed. Haar wekker loopt morgen om 5 uur af. Die van ons gelukkig iets later.